Waar of niet waar - Is Messi in eigen land minder geliefd dan in Barcelona?

De voetballerij ligt voorlopig stil door de uitbraak van het coronavirus, maar uit het oog is niet uit het hart. Als echte liefhebbers grijpen we massaal naar oud beeldmateriaal, piekeren we ons suf of en hoe de competities hervat kunnen worden en natuurlijk zijn er ook nog de eeuwige discussies om op terug te vallen. Voetbalzone neemt deze week zeven veelgehoorde beweringen onder de loep en aflevering 6 gaat in op de vermeende haat-liefdeverhouding tussen Lionel Messi en het Argentijnse volk. Hij mag dan een van de beste voetballers ooit zijn, maar de aanvaller van Barcelona wordt al bijna zijn halve leven achtervolgd door verhalen dat hij tekort schiet in de ogen van zijn landgenoten.

Messi zou niet alles geven voor La Albiceleste. Hij zong het volkslied jarenlang nooit mee. Als het lastig wordt, geeft hij niet thuis. Diep in zijn hart zou hij liever bij Barcelona zijn dan zwoegen voor zijn land. Die verwijten heeft Lionel Messi allemaal naar zijn hoofd geslingerd gekregen, hoewel hij meer interlandgoals heeft gescoord dan welke Argentijn dan ook. De 138-voudig international won echter nooit een grote prijs met zijn land en dat wordt hem als beste speler van de selectie het meest kwalijk genomen. Men zegt dat hij nooit op dezelfde manier vereerd kan worden als Diego Maradona, die zijn land wel naar mondiale glorie leidde op het WK van 1986. Messi zou meer een Catalaans idool zijn dan een held in zijn eigen land.

De gemiddelde taxichauffeur in Buenos Aires zal Maradona inderdaad boven Messi plaatsen met de redenering dat laatstgenoemde op zo’n jonge leeftijd uit het land is verhuisd dat hij niet echt weet hoe het voelt om een Argentijn te zijn. Dat is een veelgehoorde stelling, maar het berust absoluut niet op waarheid. Het verhaal gaat zelfs dat Messi flirtte met een plekje in de Spaanse nationale ploeg, maar ook dat weerlegt Messi stellig. “Ik heb nooit een seconde getwijfeld”, verzekerde hij aan TyC Sports. “We deden al het mogelijke om op te vallen bij Argentinië. We stuurden video’s en prestatieoverzichtjes door zodat ze me konden volgen om te zien of ik ooit opgeroepen kon worden.” Toch wordt de loyaliteit van Messi ook na die ontboezeming geregeld onder een vergrootglas geplaatst.

In zijn beginjaren voor de nationale ploeg ging de spits als een speer, tot Juan Roman Riquelme, met wie Messi een creatief superkoppel vormde, in 2009 afzwaaide bij La Albiceleste. Naast het maken van goals werd ook van Messi verwacht dat hij de ploeg meteen op sleeptouw zou nemen na het voetbalpensioen van zijn kompaan. Een matige serie wedstrijden volgde richting het WK van Zuid-Afrika. Bondscoach Maradona besloot op een gegeven moment zelfs om Martin Palermo de voorkeur te geven en Messi kreeg tijdelijk een bijrol. “Ik moet heel serieus met Leo praten omdat hij voor eens en voor altijd los moet komen”, stelde Maradona. “We hebben de beste speler ter wereld en hij verdient het vertrouwen. Bij Barcelona krijgt hij de bal en dribbelt hij moeiteloos langs vier man. Hier heeft hij het lastiger.”

Messi besloot dat ondermaatse jaar met een vriendschappelijke wedstrijd tegen de selectie van Catalonië. Argentinië verloor met 4-2 en vanuit diverse kampen werd gesneerd dat Messi zich beter op zijn plek zou voelen bij zijn ‘echte’ thuisland. Het echte probleem was echter de man op de bank. De steraanvaller van Barcelona rendeerde niet optimaal onder Maradona en later ook niet onder Sergio Batista; allebei WK-winnaars, maar geen trainers waar hij het goed mee kon vinden. Onder Alejandro Sabella oogde hij herboren en als captain volgde een fraaie reeks die in 2014 pas eindigde in de WK-finale tegen Duitsland. Enkel de meest fanatieke criticus kon na zijn diepbedroefde reactie nog twijfelen aan zijn loyaliteit. Als Gonzalo Higuaín en Rodrigo Palacio hun levensgrote kansen hadden benut, was Argentinië wereldkampioen geweest.

Meer teleurstellingen volgden toen Messi met zijn land twee keer op rij de finale van de Copa América verloor. In 2016 miste hij zelf een strafschop en in alle emotie kondigde hij het einde van zijn interlandloopbaan aan. Als er op dat moment nog twijfel was of Messi wel of niet geliefd was in zijn land, volgde het antwoord na die overhaast genomen beslissing. Meteen smeekten mensen hem om zijn besluit terug te draaien. Zelfs president Mauricio Macri belde hem om hem van gedachten te doen veranderen. “We hebben afgesproken nogmaals te bellen. Ik hoop dat hij ons niet in de steek laat, want het is een gift van God om de beste speler ter wereld in de gelederen te hebben”, meldde het hoofd van de staat aan DPA. Messi keerde inderdaad terug bij de nationale ploeg en die beslissing werd met luid gejuich begroet in Argentinië.

Het is misschien waar dat hij in zijn eigen land nooit op zo’n voetstuk wordt geplaatst als zijn voormalig bondscoach, die vorig jaar als trainer van Gimnasia zelfs wekelijks door supporters van de tegenstander werd toegejuicht. Maradona’s passie, hartstocht en uitgesproken meningen zorgen ervoor dat fans zich met hem kunnen vereenzelvigen. Messi heeft dat minder. Hij is rustiger en werd zelfs als saai beschouwd. Daardoor wordt hij meer bewonderd om zijn spel dan verafgood als mens. Toch stal de nummer 10 veel Argentijnse harten toen hij vorig jaar op de Copa América hard uithaalde naar de scheidsrechters, die aartsrivaal en eindwinnaar Brazilië zou hebben bevoordeeld. Messi zong zelfs flarden van het volkslied mee. Als hij die passie blijft laten zien en misschien nog een of twee landenprijzen wint, kan hij mogelijk op gelijke hoogte komen met Maradona. Maar ook zonder die eventuele eindzeges gaat hij de boeken in als een van de grootste Argentijnen ooit.