Utrecht-talent Nijholt: 'Soms denk ik nog wel eens terug aan Arsenal'

UTRECHT - Hij werd in 1989 op Italiaanse bodem verwekt en is daarom vernoemd naar Gianluca Vialli, op dat moment spits en sterspeler van Sampdoria en de Squadra Azzurra. Aan tafel zit een jongen met een mediterraan uiterlijk: donkerbruine kijkers en zwart krullend haar dat in zijn nek eindigt. Zijn achternaam verraadt echter dat we met een Hollandse jongen te maken hebben. “Nee, ook mijn moeder heeft geen Zuid-Europese achtergrond. We hebben onze stamboom nagetrokken, maar zowel de roots van mijn vader als moeder liggen in Nederland”, begint Gianluca Nijholt (20).

Interview door Qasim Hakim

Bevrucht in Italië, tot leven gebracht in Zaandam, gedeeltelijk getogen in Zwitserland en het Britse vasteland en doorgebroken in Utrecht. En dan te bedenken dat zijn tienerjaren pas twee maanden achter hem liggen. Als zoon van voetbalnomade Luc Nijholt, voormalig profvoetballer en tegenwoordig assistent-trainer van Co Adriaanse bij Jong Qatar, zag Gianluca meer verhuisdozen dan een leek in zijn hele leven ooit zal zien. “Toen ik acht jaar was verhuisden we terug naar Nederland”, vertelt Nijholt. “Mijn vader ging bij FC Volendam voetballen. Ik sprak beter Engels dan Nederlands. Toen we in Schotland en Engeland woonden en mijn vriendjes bij ons thuis kwamen spelen, spraken we als gezin uit fatsoen onderling Engels tegen elkaar. Ik weet nog goed dat ik op de snelweg een vrachtwagen zag rijden toen we net weer in Nederland woonden. Voor mij heette dat ding een truck. Ik wist het Nederlandse woord niet eens.”

Nijholt wist zich de Nederlandse taal snel eigen te maken, terwijl hij ook zijn voeten liet spreken. Dat voetbaltalent in de genen zit bij de familie Nijholt merkte AZ al snel op. Als twaalfjarige speelde de kleine Gianluca in het jeugdplan van de Alkmaarders, waar vader Luc het tweede elftal trainde. “Maar ik was van kleins af aan al fan van FC Utrecht, mijn oma werkte in het stadion. We mochten een keer met de D1 van AZ een voorwedstrijd spelen in de Galgenwaard. Toen was ik meteen verkocht.” Op het moment dat de familie naar Utrecht verhuisde trok de plaatselijke FC meteen aan de bel. “Zij wisten van onze verhuisplannen en nodigden mij uit voor een testwedstrijd. Ik mocht meteen blijven.”

Nijholt junior besloot op de aanbieding in te gaan en groeide snel uit tot jeugdinternational. Als speler van Oranje onder de 15 werd hij zelfs opgemerkt door de scouts van Arsenal. “In een oefenwedstrijd tegen Ierland scoorde ik twee keer en gaf ik een assist. Ik speelde als linkshalf. Mijn vader werd eerder op de hoogte gebracht van de interesse dan ikzelf. Hij zat op dat moment in het buitenland en belde me ´s avonds na de wedstrijd op. Hij zei: ‘Ik moet je iets belangrijks vertellen, maar dat doe ik pas als ik terug ben.’ Ik schrok en dacht dat er iets vreselijks aan de hand was, maar mijn vader stelde mij gerust en zei dat het iets leuks was. Hij wilde het niet vertellen, omdat we twee dagen later opnieuw tegen Ierland speelden en bang was dat ik met mijn gedachten alleen maar bij Arsenal zou zijn.”

Een maand later zaten vader en zoon naast elkaar in het vliegtuig richting Londen. “Dat was geweldig. We kregen een rondleiding door het stadion. Arsène Wenger ontving ons hartelijk en hij vertelde me dat Arsenal liever jonge spelers haalde, om ze vervolgens zelf klaar te stomen voor de Premier League en de Champios League, in plaats van gearriveerde sterren te kopen. Ik heb toen ook nog geluncht met Robert Pires, Dennis Bergkamp en Thierry Henry.”

Nijholt speelde op Highbury een stagewedstrijd tegen Liverpool en maakte opnieuw indruk. Een meerjarig contract lag te wachten op zijn handtekening. “Een eer, maar dat betekende ook dat ik op jonge leeftijd zelfstandig moest gaan wonen en ik zat op dat moment in het examenjaar van het VMBO. Ze zouden eventueel wel kunnen regelen dat mijn vader ergens trainer kon worden, maar we hebben er toch vanaf gezien.” Een maand later scheurde Nijholt zijn kruisband af als speler van de B1 van FC Utrecht. “Op dat moment dacht ik: ‘Als ik bij Arsenal had gespeeld was me dit niet gebeurd’. Maar ja, dat was achteraf. Soms denk ik nog wel eens terug aan Arsenal. Dat is gewoon een geweldige club.”

Geen flitsende combinaties met Cesc Fabregas, Andrei Arshavin en Robin van Persie voor 60.000 uitzinnige fans, maar concurreren met Gregoor van Dijk op het trainingsveld van Zoudenbalch werd de eerste stap voor Nijholt in het betaalde voetbal. Hij speelde de Utrecht-captain uit de basiself en na zijn debuut in het Utrechte vlaggenschip bedankte hij Van Dijk voor de camera´s. Het had echter meer weg van een sneer richting zijn concurrent. “Dat interview is niet helemaal uitgezonden. Daardoor hebben mensen mijn woorden verkeerd geïnterpreteerd. Vanaf de eerste training bij het eerst elftal heeft Gregoor mij geholpen. Hij pakte me in eerste instantie keihard aan, maar daarna is hij met mij aan de slag gegaan. Er zijn nooit problemen geweest tussen Gregoor en mij. De problemen die hij met FC Utrecht heeft gaan buiten mijn band met hem om. Ik kan nog steeds veel van Gregoor leren.”

Nijholt groeide uit tot een vaste waarde binnen de ploeg van Ton du Chatinier, maar moest het vorige week tegen Willem II doen met een invalbeurt. Afgelopen zondag startte hij in de basis, maar werd de middenvelder in de rust vervangen. “Ik doe het aardig, maar ik ben zeker niet tevreden. Mijn kracht is om er als controlerende middenvelder ‘overheen’ te gaan en vervolgens bij te sluiten voor het vijandelijke doel. Wat veel beter moet is mijn coaching naar andere spelers en tactisch gezien de organisatie als centrale middenvelder beter neerzetten. Ik streef er naar om tien wedstrijden per seizoen uit te blinken en de rest minimaal een zes te spelen. Ik kijk veel naar het spel van Demy de Zeeuw en Ibrahim Afellay. Dat zijn jongens die op een vergelijkbare positie spelen en daarnaast geweldige voetballers. Ik vind wel dat Afellay nu hij met de punt naar achteren speelt minder gebruik maakt van zijn kwaliteiten. Hij sluit minder vaak bij, terwijl dat zijn kracht is.”

Waar verwacht Nijholt te eindigen met FC Utrecht? Afgelopen zondag nam de ploeg van Ton Du Chatinier de zesde plaats van Heracles Almelo over, door thuis met 2-0 te winnen van RKC. Komend weekend staat de confrontatie met AZ op het programma. “We gaan voor de vijfde plaats”, zegt Nijholt. “Dat wordt nog een zware klus, AZ doet het goed. De zesde plaats moeten we sowieso kunnen halen, want we hebben meer kwaliteit in huis dan Heracles Almelo.”