Familie van Abdelhak Nouri meldt vooruitgang: ‘Echt een immens verschil'
Met Abdelhak Nouri gaat het ‘binnen de situatie een stuk beter’, zo zegt zijn broer Abderrahim Nouri tegenover Ajax Life. De nu 25-jarige Amsterdammer zakte in 2017, tijdens een oefenwedstrijd tussen Ajax en Werder Bremen in Oostenrijk, in elkaar en liep daarbij ernstige en blijvende hersenschade op. Nouri is flink vooruitgegaan sinds hij in 2019 thuis is komen wonen.
Volgens zijn broer was de beginfase in het ziekenhuis en daarna in de verpleeghuizen het zwaarst. “Sinds Abdelhak in een thuissituatie leeft, is hij zich bewust van waar hij zich bevindt. Hij is stabieler, rustiger. Eerst hield hij zijn voedsel niet binnen, maar sinds hij min of meer thuis is, is dat geen probleem meer. Hij is aardig op gewicht, meer helder en krijgt meer mee.”
De familie en Abdelhak communiceren ook met elkaar, zo zegt zijn broer Abderrahim. Met de tijd zijn ze hem beter gaan leren begrijpen. “Naarmate het steeds beter met hem ging, herkenden we bepaalde dingen. Bijvoorbeeld als hij pijn had of anders wilde liggen. We stelden Abdelhak vragen. Als hij een vraag met ‘ja’ wilde beantwoorden, moest hij zijn wenkbrauwen bewegen en bij ‘nee’ moest hij niets doen. Dat testten we natuurlijk. Dat was bizar! Ik kreeg overal kippenvel, zo mooi.”
Bij de familie is er echter ook nog steeds verdriet vanwege de situatie van Abdelhak. “Het doet ons als familie natuurlijk veel pijn, omdat hij vastzit in een situatie. Maar Abdelhak laat door een klein luikje nu wel iets van zich horen. Het doet ons goed dat hij ons hoort en begrijpt. En andersom. We horen hem, begrijpen hem en zijn bij hem. Hij hoeft zich geen zorgen te maken.”
Mensen die Abdelhak voor een langere periode niet hebben gezien, zijn volgens de familie vaak verrast. "Mensen die hem bijvoorbeeld in het begin in het ziekenhuis bezochten en dat nu weer doen, schrikken. In positieve zin. Hij heeft weer wat huidskleur, is alert, lacht als we grappen maken of wordt emotioneel als we herinneringen ophalen. Ja, dat is echt een immens verschil met het begin."
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee.
Meer nieuws
De Telegraaf weet welke Italiaanse topclub gaat voor Kenneth Taylor
Van Hooijdonk: ‘Hij is voor alle topclubs een aanwinst! Ik zou hem blind halen’
Jans waarschuwt PSV over transfertarget: ‘Moet veel meer doen buiten het veld’
Thijs Dallinga scoort bij winnend Toulouse op afscheidsavond Mbappé bij PSG
‘Voormalig Feyenoorder stuurt tweelingbroer om te spelen bij Dinamo Bucharest’
‘Ajax komt er niet uit met Chivu, maar komt dichter bij akkoord met Farioli’
Meer sportnieuws
Niet te bevatten hoe dit moet zijn voor zijn familie en natuurlijk voor Nouri zelf.. Aangeven ja of nee met je wenkbrauwen, eten niet binnen kunnen houden, aangeven als je niet lekker ligt, klinkt toch niet als een heel fijn leven voor Nouri op moment. Goed en knap om te lezen dat Familie kracht haalt uit de kleine dingen, dit zal niet voor iedereen weggelegd zijn denk ik.
Lig je dan, gevangen in je lichaam, denkende waar je had kunnen zijn in het voetbal. Roem, geld, het mooie leventje, en vooral je gezondheid en zelfstandigheid.. vooral die gedachtes lijken me pittig. Zelfstandigheid is zo veel waard. Gewoon je eigen ding kunnen doen. Lekker werken, in zijn geval voetballen, je eigen huisje,gezinnetje stichten. Allemaal niet zo 1,2,3, mogelijk
Snap je gedachtegang, maar alle cliënten (ik werk in een revalidatieinstelling) staan daar inmiddels niet meer bij stil. Met hoe het had kunnen zijn. Die zijn dankbaar voor iedere vooruitgang die ze boeken en natuurlijk ergens altijd nog een sprankje hoop dat er veel verbetering zal plaatsvinden. Maar zoals wij ons nog erg op de toekomst kunnen richten, zijn dit vaak mensen die de verschuiving hebben laten plaatsvinden en dankbaar zijn voor wat ze wel kunnen en het feit dat ze er nog zijn.
Het is zo'n cliché, maar genieten van de kleine dingen in het leven. Inderdaad je eigen leven kunnen inrichten, doen en laten wat je wil. Lijkt zo normaal, maar is eigenlijk zo bijzonder als die dit soort verhalen dan leest.
Nouja, het is niet zo dat zn hersenen nog zo goed werken dat hij zo'n dingen beseft.
Gevangen in zijn eigen lichaam is waarschijnlijk wat sterk uitgedrukt. Welke gebieden precies beschadigd zijn weet ik natuurlijk niet, maar gezien de beschrijvingen heeft hij behoorlijk wat cognitieve schade opgelopen. De kans is heel erg groot dat hij zich van een hoop dingen niet meer bewust is. Het is helaas niet alleen lichamelijk letsel. Juist niet.
Het zal wel onsympathiek klinken. Maar ik vraag mij oprecht af of je dit allemaal doet voor die jongen zelf, of voor de familie die hem er ten koste van alles bij wilt houden.
Je ligt gewoon zes jaar op een bed, en het enige wat je kan doen is met je wenkbrouwen "ja" of "nee" zeggen. Dat is toch geen kwaliteit van leven meer..
Dit is hun cultuur en mag je het mee oneens zijn of niet maar moeten wij gewoon respecteren.
Hoezo is dit weer cultuur gerelateerd?
Hij doelt op geloof, want dat is de Islam, geen cultuur. Volgens de leer van de Islam mag je (in dit geval) niet zelf de stekker eruit trekken.
@curtazimo dank je dat bedoel ik ook, heb het verkeerd benoemt, cultuur had geloof moeten zijn.
@martijn R
Klinkt niet onsympathiek, maar ik denk dat in dit geval dat ze hopen dat hij ooit een mobiel word.
Volgens mij is het in hun cultuur ook heel erg zo dat ze moeten blijven geloven dat hun god uiteindelijk wel hulp biedt die nodig is (correct me if I'm wrong).
Ik denk dat het daarbij ook heel, heel moeilijk is om de stekkers eruit te trekken.
Probeer dat maar eens voor een broer/kind te bepalen. Je gaat jezelf het nooit meer vergeven.
In jaren '90 had je Jean-Dominique Bauby. Na verlamd te zijn geraakt heeft die man met alleen het knipperen van zijn oog een boek weten te schrijven. Wat ik wil zeggen is dat wat een kwaliteit van leven is (vooral als je fysiek niets kunt) en je motivatie om door te leven is zo absurd persoonlijks. Sommigen weten daadwerkelijk het beste ervan te maken.
Ik ben wel benieuwd als Nouri geen zin heeft om door te leven hoe er dan met de familie mee wordt omgegaan. Ik kan alleen moeilijk een mening of oordeel over iets vellen waar ik als buitenstaander van kilometers verderop naar kijk.
Ben het niet vaak met jou eens @martijnR maar hier sla je de spijker wel op de kop. Het is gewoon een gecompliceerde situatie. Echter als ze kunnen communiceren aan de hand van wenkbrauwen kunnen ze die ‘vraag’ ook op Nouri neerleggen. Het blijft verschrikkelijk voor de nabestaanden maar vooral voor Nouri zelf.
Martijn,.
Niet zozeer onsympathiek, maar dit gaat over levensbeschouwing en daar kunnen en mogen wij voor anderen gewoon geen oordeel over hebben. Je kan er voor jezelf allerlei iedeen bij hebben, maar dat hebben andere mensen ook. En het gaat om de persoon zelf.
Ik begrijp jouw punt, maar deze familie is Islamitisch; voor hen is kwaliteit van leven jezelf toewijden aan het hiernamaals. Het feit dat hij bijna niets meer kan, proberen zij te zien als een zegen: je kan dan immers ook minder fout doen. Iemand die niet kan praten, kan geen foute dingen zeggen. Iemand die blind is, kan niet begeerlijk naar iemand kijken. Iemand zonder handen, kan niet stelen. Ik denk dat AN zelf weinig merkt van het verlies van kwaliteit van leven. Het is vooral zijn familie die hiermee op de proef is gesteld en (nog) dichter tot elkaar kan komen en nu nog beter begrijpt dat iets moois zomaar over kan zijn. Als maatschappij zouden wij hier ook lering uit kunnen trekken.
Islamitische mensen leven niet braver dan anderen. Sterker nog, kijk de misdaadcijfers in Nederland er eens op na.
De kosten om na zo'n zwaar letsel nog door te kunnen leven, zijn normaliter niet op te brengen. Het is dat Nouri zijn hartstilstand tijdens zijn werk kreeg, anders waren er geen miljoenen uitgekeerd die dit allemaal mogelijk maken.
Dus hoe wij als maatschappij hier lering uit kunnen trekken? Ik snap werkelijk niet hoe.
De misdaad cijfers zijn te danken aan de omgeving waarin vele zijn opgegroeid. Kans armen buurten, ouders met een hongerloontje of uitkering. Dan liep je al 2-0 achter op de rest en ga je verkeerde dingen doen om die achterstand op te halen. Academisch loop je achter want je ouders zijn als arbeidsmigranten hierheen gekomen en hebben enkel gewerkt en nooit kunnen studeren. Dat zorgt dat een kind het op school ook niet makkelijk krijgt. Dat is niet alleen in Nederland maar in Amerika heb je ook minderheden groeperingen die dezelfde patronen laten zien. De wieg bepaald meer dan we denken, echter willen we er niet bij stil staan.
Landen als de UAE, Qatar en Saudi, landen die sterk ontwikkeld zijn en rijker zijn dan ons, met een sterke islamitische identiteit. Zij hebben een van de laagste criminaliteit cijfers ter wereld.
Dat krijg je ervan he als men egoistisch wordt in een individuele wereldje. Dan ga je idd zo denken zoals jij nu doet. Best sneu als je er even bij stil staat. Als een ouder dement is, niet meer kan bewegen oid maar wel gewoon leeft moet die dan ook maar het leven laten ofso? Sheesh krijg er echt de kriebels van. Verrotte wereld waarin we leven maar het erge is we gaan het normaal vinden!
Ik vind het vooral verrot als anderen voor anderen gaan kiezen. Waardig leven is belangrijk, waardig sterven minstens zo. Jij zegt dat zijn insteek egoïstisch is, waar hij zich exact hetzelfde afvraagt.
Je doet er altijd goed aan om aan te geven waar je persoonlijke voorkeur ligt. Misschien wil jij ondanks alles meegaan tot de natuur je geen keuze meer geeft, misschien wil Martijn R op deze manier niet leven. Wil jij dat voor hem bepalen?
Vanuit hun beschouwing van het leven is de mens niet enkel een zak vlees en bloed, op deze aarde om enkel te genieten en daarna te eindigen als compost onder de grond of als een bakje as.
vanuit hun ideologische denkwijze zal men altijd lijden op deze aarde, en ieder zal lijden op zijn of haar eigen manier. Accepteren dat dit leven je niet geeft wat je verlangt is een onderdeel van hun ideologie. Zo zou Nouri ook nooit dood willen zijn, en heeft hij deze situatie liever. En zo zijn familie ook, die zullen hun hele leven op z’n kop zetten om al hun liefde en geld to kunnen uitgeven om deze jonge te blijven ondersteunen. Terwijl jij wellicht zou denken, “joh weg ermee stekker der uit want hier heeft niemand wat aan“.
Dat is het verschil tussen jouw levensbeschouwing en die van hen.
Jij ziet de waarde van leven in een heel ander perspectief dan zij. Vanuit een neo-liberaal en kapitalistisch perspectief is zijn leven indd niks waard, want daar is een mens enkel een opsomming van baten en lasten. Vanuit een hedonistisch perspectief is zijn leven ook niks waard, want hij kan immers geen “genot” uit dit leven halen.
Maar hun ideologie staat exact haaks op deze ideologieën, en daarom dat ze nog even veel waarde hechten aan deze Nouri als aan de Nouri van 10 jaar terug.
6 jaar geleden al weer, wat vliegt de tijd.
Reageer
Je mag reageren vanaf niveau 3.