‘Toen ik het contract zag, las ik opeens dat ik 50 procent minder zou verdienen’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Omid Popalzay, die na een bijzonder avontuur in Bangladesh de kans kreeg om in Libanon aan de slag te gaan. Nadat hij nagenoeg rond was met een club uit Maleisië, staat hij sinds vorige maand onder contract bij Nejmeh SC.

Door Jordi Tomasowa

“Ze hebben mij een appartement gegeven dat gigantisch is”, zegt Popalzay enthousiast. “De eerste keer dat ik hier binnenkwam raakte ik bijna verdwaald. De woonkamer en keuken zijn enorm groot, er zijn vier slaapkamers, dus het is echt goed geregeld. Ik heb ook een mooi uitzicht over de Middellandse zee. Mijn vrouw en zoontje zijn ruim een week geleden hier aangekomen. Binnenkort hebben we een lang trainingskamp, dus we moeten kijken of zij dan hier blijven of weer even naar Nederland gaan.”

Bangladesh
De laatste keer dat we Popalzay spraken zat hij zo’n twee maanden in Bangladesh. De aanvallende middenvelder was in de winter van 2021 clubloos toen hij een voor Nederlandse begrippen niet bepaald alledaagse transfer maakte. “Op het begin vond ik het daar wel echt moeilijk”, erkent Popalzay. “Van Nederland naar Bangladesh is een wereld van verschil. Achteraf gezien heb ik er wel oprecht van genoten. Ik heb na een paar maanden een knop omgezet, ging meer genieten en begon te wennen aan het weer, de omgeving, de mensen en de drukte. De mensen daar kennen totaal geen stress. Of je nou arm bent of rijk, iedereen probeert er het beste van hun dag te maken. Ik heb er echt een leuke tijd gehad en af en toe mis ik Bangladesh zelfs ook. Al met al was het een mooie levenservaring.”

Zijn avontuur in Bangladesh bleef uiteindelijk beperkt tot één seizoen, al had Popalzay wel de mogelijkheid om voor twee jaar bij te tekenen. “Mijn vrouw raakte daar zwanger en ik wilde dat mijn kleine in een stabiele omgeving kon opgroeien. Het weer en het milieu in Bangladesh is namelijk echt heel slecht. Er is daar ook veel armoede.” Een kleine vijf maanden bleef Popalzay vervolgens clubloos. Het had echter niet veel gescheeld of hij was al eerder aan de slag gegaan in Maleisië. Hij bereikte een mondeling akkoord en tekende een voorcontract bij Kelantan FC, dat voor hem een vliegticket naar het zuidoosten van Azië boekte.

Geklapte deal in Maleisië
“Ik had via een Zoom-meeting ook een goed gesprek met de eigenaar, technisch directeur en trainer van Kelantan en eenmaal in Maleisië aangekomen, kwam ik direct door de medische keuring. Het officiële tekenmoment werd vervolgens alleen steeds uitgesteld.” Toen het moment daar eenmaal was om het contract te tekenen, bleek er voor Popalzay een addertje onder het gras te zitten. “Toen ik het contract doornam zag ik opeens dat ik vijftig, zestig procent minder zou gaan verdienen van wat we hadden besproken. Het was best een groot bedrag en die verlaging kon ik dus niet accepteren.”

Popalzay probeerde een week lang om toch nog overeenstemming met Kelantan te bereiken, maar witte rook kwam er uiteindelijk niet meer. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik enorm blij ben dat die transfer niet is doorgegaan. Ik hoor nu allemaal negatieve verhalen. Zo zijn hun oude trainer uit Zuid-Korea en andere buitenlandse spelers een zaak bij de FIFA tegen de club begonnen. Niemand krijgt betaald en de voorzitter is ook gek. Hij spuugt op spelers en doet allemaal gekke dingen. Als ik zulke dingen hoor, ben ik blij dat het mij uiteindelijk niet gegund was. Ik ben in totaal een maand in Maleisië geweest. De club wilde mijn retourticket niet boeken. Ik heb gezegd net zo lang in mijn hotel te blijven tot ze mijn ticket boekten. Na twee weken gaven ze het op en kon ik terug naar Nederland.”

‘Ik had niet gedacht dat ze hier bereid waren om dit te betalen’

Voetbalzone sprak eind 2021 al eens uitgebreid met Popalzay over zijn bijzondere avontuur in Bangladesh.Lees artikel

Kans bij Nejmeh SC
Het was inmiddels februari en aangezien de winterse transferwindow in veel landen dicht was, lukte het Popalzay niet om zo één- twee-drie een nieuwe club te vinden. In maart van dit jaar vertrok de 27-jarige rechtspoot uiteindelijk naar Zweden, waar hij aan de slag ging bij Ariana FC. “Ik kende de eigenaar van de nationale ploeg bij Afghanistan. De club was gepromoveerd naar het derde niveau van Zweden en ik kreeg er een klein contract aangeboden. Ik gaf wel aan dat als er een mooie uitdaging op mijn pad zou komen, ik ook weer zonder problemen kon vertrekken. Ik heb er zo’n drie maanden gespeeld, waarna ik de kans kreeg bij Nejmeh in Libanon. Binnen twee weken was het rond en ben ik naar Beiroet gevlogen.”

Nejmeh kwam volgens Popalzay een beetje uit het niets. “Ik ben er wel echt tevreden mee en superblij dat ik hier ben. Het is weer een mooie kans om op het hoogste niveau in Azië te voetballen.” De transfer van de Afghaans international werd geregeld door Bryan Limboom, een zaakwaarnemer uit Singapore van het makelaarskantoor Trebolsports. “Hij had al eerder contact met me gezocht over clubs uit India. Vanwege mijn jonge zoontje leek me dat alleen geen goed idee. Met Libanon was ik niet echt bekend, dus ik ben op Google gaan zoeken naar Nejmeh. Toen bleek dat het een van de grootste clubs van het land is.”

Popalzay zat op dat moment nog in Zweden en gaf aan zijn zaakwaarnemer door dat hij hem voor mocht stellen bij de club. “Ik werd een week later rond half zes ‘s ochtends gebeld. Elke zaakwaarnemer stelt bij clubs een aantal spelers voor en Bryan vertelde me dat de keuze van de trainer en club bij Nejmeh uiteindelijk op mij was gevallen. De trainer is van mening dat ik goed in zijn systeem pas, dus hij was geïnteresseerd om mij te spreken. Dat gesprek beviel van beide kanten heel goed en twee of drie dagen later kreeg ik het officiële contract toegestuurd vanuit de club. Ik heb getekend en kon 10 juni naar Libanon vliegen. Heel fijn dat ik ook een keer zonder problemen ergens kon tekenen”, zegt Popalzay lachend.

Popalzay woont in een toeristisch gedeelte van de hoofdstad Beiroet in de wijk Manara en is goed te spreken over zijn meest recente voetbalavontuur. “Het eten is enorm lekker, de mensen zijn lief en het voetbal is ook van een goed niveau. Ik had er eigenlijk minder van verwacht, maar ik kwam aan bij de club en zag allemaal jongens van 1,90 meter die enorm atletisch en gespierd waren. Ze kunnen ook goed voetballen.” De middenvelder ontmoet binnenkort de rest van de selectie. Zo zijn er acht ploeggenoten die interlandverplichtingen hadden met Libanon en later aansluiten. “Ik ben echt benieuwd, want momenteel vind ik het niveau al goed.”

Afgelopen zaterdag maakte Popalzay zijn debuut in een bekerduel, al benadrukt hij direct dat er aan de Federation Cup binnen Libanon niet heel veel waarde wordt gehecht. “Het wordt meer gezien als voorbereiding op de competitie. Ik was zaterdag de enige buitenlandse speler. Er is nu wel een Portugese jongen gekomen. Hij heeft bij het tweede elftal van Benfica gespeeld en ook voor Portugal Onder 23.” Daarnaast wordt Popalzay deze week herenigd met een ex-ploeggenoot, de Portugees José Embalo, waar hij vier jaar geleden mee samenspeelde in Polen bij Olimpia Grudziadz. “José heeft hier onlangs ook een contract getekend. Na Polen ging hij naar Armenië, waar hij in de Europa League speelde. Hij kon ook voor een financieel heel aantrekkelijke aanbieding naar Maleisië. Ook voor hem is het daar echter misgegaan. Ik ben blij dat ik straks met hem iemand binnen de selectie heb die ik al heel goed ken. In Polen zijn we namelijk heel goed bevriend geraakt.”

Popalzay reageert verrast wanneer hij hoort dat hij komend seizoen niet de enige speler in de Libanese Premier League is met de Nederlandse nationaliteit. Johan Kappelhof en Jordy Bruijn volgden zijn voorbeeld en tekenden recent bij Safa Beirut SC, de topclub die Popalzay deze donderdag treft in de Federations Cup. “Dat is wel heel leuk om te horen, dan spelen er toch nog wat Nederlanders hier in de Libanese competitie. Jan de Jonge is de trainer van Safa, toch? Dan ga ik zeker even een praatje met hem maken als we tegen elkaar spelen.”

Hetgeen waar Popalzay de afgelopen weken het meest aan heeft moeten wennen zijn de problemen met de elektriciteit. De verwoestende explosie in de haven van Beiroet in augustus 2020 laat bijna drie jaar later nog steeds zijn sporen na. “Je hebt hier bepaalde uren wél elektriciteit, maar soms ook niet. Bij ons appartementencomplex is het gelukkig wel goed geregeld. We hebben een generator, dus wij hebben zelf wel 24/7 elektriciteit, maar soms zit je in een restaurant en valt opeens de muziek en het licht uit. Dan moet je even vijf à tien minuten wachten en dan gaat alles weer aan. Ik hoor hier wel dat het steeds beter gaat. Voorheen was het zo dat er twaalf uur geen elektriciteit was, nu is het in sommige regio’s maximaal twee uur.”

Ook aan de kunstgrasvelden heeft Popalzay de afgelopen weken enorm moeten wennen. “De kwaliteit daarvan is niet heel goed. Waar we nu op trainen en onze oefen- en bekerwedstrijden op spelen… dat zijn bijna hockeyvelden. Ik heb al wel gezien dat we onze competitieduels straks op betere kuntsgrasvelden spelen. Het is enorm heet hier, dus na elke wedstrijd of training zijn m’n voeten aan het gloeien. Na de eerste week had ik overal blaren, m’n voeten waren een zooitje.Ik heb me er doorheen gevochten, maar dat is wel iets waar mijn lichaam aan moest wennen.” Momenteel traint hij één keer per dag, maar Popalzay weet dat de moeilijkste weken nog moeten komen. “Eind juli, begin augustus wordt het tegen de 37 graden. Ik heb natuurlijk de hitte in Bangladesh meegemaakt, maar ik moet denk toch weer even wennen.”

Met zijn transfer naar Nejmeh krijgt Popalzay niet alleen de kans om zich te laten zien op het hoogste niveau in Azië. Ook gaat er voor hem een droom in vervulling met het spelen van de AFC Cup, het Aziatische equivalent van de Europa League. “In september spelen we dan wedstrijden tegen clubs uit andere landen. Het is wel echt een mooie ervaring om dat straks mee te maken. Het is een hoger niveau dan ik tot nu toe heb gespeeld. Daar kijk ik zeker naar uit. Het is mij een soort van gegund. Na een tijdje zonder club naar het derde niveau van Zweden en nu op het hoogste niveau van Libanon. Ik moet gewoon mijn kans grijpen en er iets moois van maken dit seizoen.”

Popalzay werd in Bangladesh al eens geconfronteerd met grote armoede van de lokale bevolking, in Libanon is dat niet anders. Geen enkel ander land vangt per hoofd van de bevolking zoveel Syrische vluchtelingen op. Libanon verkeert momenteel in een crisis en kan het grote aantal vluchtelingen eigenlijk niet aan. “Ik zit zelf in een toeristisch gebied, dus hier merk ik daar niet heel veel van. Maar zodra ik buiten onze wijk bijvoorbeeld naar winkels ga, dan zie je wel mensen op straat die aan het bedelen zijn. Ik ga ervan uit dat het Syriërs zijn, maar je hebt dan natuurlijk wel met hen te doen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Omid Popalzay (@opopalzay)

Popalzay was voor zijn transfer naar Nejmeh zelf één keer eerder in Libanon geweest. In 2016 speelde hij een vriendschappelijke interland in Beiroet met de nationale ploeg van Afghanistan. Op dat moment ging het economisch goed met het land. Het leven was hier toen heel goedkoop. Je had een uitgebreide avondmaaltijd voor zes euro. In Nederland ben je bijvoorbeeld al snel dertig euro kwijt. Als ik hier nu uit eten ga, dan zit je al snel op dezelfde prijs als in Nederland. Importproducten kosten al snel negen euro.”

Door zijn ervaringen in 2016 dacht Popalzay met zijn transfer naar Nejmeh geld te kunnen sparen en te doen ‘waar hij zin in heeft’, toch probeert hij nu wel te letten op zijn uitgaven. “Ik wil een mooi plannetje voor mezelf maken om wat te kunnen sparen en tegelijkertijd een leuk leven te hebben. Tijdens de voorbereiding op het komende seizoen kan ik in mijn vrije tijd alleen niet heel veel doen, aangezien we midden op de dag trainen. Na de training ben je enorm moe en is het donker. Ik ga dan vaak even naar buiten en drink een koffie bij de Starbucks. Je hebt een hele leuke plek hier waar je kunt lopen met uitzicht op zee. Het is altijd erg druk daar, er zijn altijd mensen die lekker eten verkopen. Maar echt plannen om dingen te doen heb je niet echt.”

Voor Popolzay begint de competitie officieel op 4 augustus met een competitiewedstrijd tegen het Safa SC van De Jonge, Bruijn en Kappelhof. Volgende week gaat hij eerst met Nejmeh op een tiendaags trainingskamp, waarna de strijd om de Super Cup wacht. “Ik heb tot nog toe alleen maar genoten van de omgeving, het eten en ben super blij om hier te zijn. Ik ga het komende jaar alles geven en hopelijk draaien we een goed seizoen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Voetbalzone.nl (@instavoetbalzone)