‘Er spelen hier ook andere Nederlandse spelers, jongens met een goed cv’

De carrière van David Panka heeft afgelopen jaar een bijzondere wending genomen. De 22-jarige vleugelaanvaller verliet in de zomer van 2020 Nederland enigszins via de achterdeur, maar kwam uiteindelijk via Polen en de Verenigde Staten bij de Griekse grootmacht Panathinaikos terecht. Panka trainde in de eerste seizoenshelft al enkele keren mee met de hoofdmacht en hoopt na de winter zo snel mogelijk zijn debuut te kunnen maken voor de twintigvoudig kampioen van Griekenland.

Door Chris Meijer

Het is toch een wat vreemde gewaarwording voor Panka. Vrijwel overal waar hij in de buurt van zijn appartement in Athene vertelt dat hij speler van Panathinaikos is, vliegen de deuren voor hem open. Gratis etentjes, taxi-chauffeurs die hem voor niets meenemen. “Je krijgt extra privileges. De mensen zijn echt verliefd op de club, dat merk je ook in de manier hoe ze je behandelen”, vertelt Panka. “Andersom is het minder vriendelijk als je iemand treft die fan is van Olympiacos of AEK Athene. Dat heb ik nog niet echt meegemaakt, want ik woon in Panathinaikos-gebied. Het voelt elke dag een beetje als vakantie, ik woon dicht bij de zee.”

Panka heeft het aan zijn voormalig zaakwaarnemer te danken dat hij nu voor Panathinaikos speelt. Hij gooide een balletje op bij een scout van Panathinaikos, met de vraag of Panka misschien niet een interessante speler voor hen was. “Ze hebben alles kunnen bekijken, via WyScout. Dat viel blijkbaar wel in de smaak. Ja, daar was ik wel blij mee”, zegt Panka met een glimlach. Hij zette zijn handtekening onder een tweejarig contract bij Panathinaikos. “Ik ben niet per se voor het tweede of het eerste elftal gekomen. Mijn cv was niet voldoende om bij het eerste aan te sluiten, dat is best begrijpelijk. Ik moest me nog even bewijzen en dat heb ik tijdens de voorbereiding gedaan.”

Mede daardoor trainde Panka in de eerste seizoenshelft al enkele keren met het eerste elftal van Panathinaikos - momenteel de nummer vier van de Griekse Super League - mee. “Het ging super, de laatste periode ben ik ook bij het eerste aangesloten. Dus we gaan de goede kant op. Er spelen ook andere Nederlandse spelers, jongens met een goed cv. Bart Schenkeveld en Yassin Ayoub, Ramon Pascal Lundqvist heeft in het verleden nog bij PSV, NAC Breda en FC Groningen gespeeld heeft. Ayoub is een goede gozer, die helpt me bij het eerste met allerlei dingen. Als je ziet waar de spelers hebben gespeeld, zijn dat de beste competities. Het is mooi om je met hen te kunnen meten. Je speelt met hele intelligente spelers, dus het is een ander niveau. Maar ik heb het gevoel dat mijn kwaliteiten er beter uitkomen naarmate ik hoger kom te spelen. Dus ik had er niet echt moeite mee, maar natuurlijk moet je wel een paar tandjes bijschakelen.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Het was de bedoeling dat Panka zijn eerste minuten op de Griekse velden zou maken in het tweede elftal van Panathinakos, dat uitkomt op het tweede niveau. “Je kunt het vergelijken met Ajax en PSV, die ook hun beloftenteam op het tweede niveau hebben spelen. Het was de bedoeling om daar twee of drie wedstrijden te spelen en dan te kijken of ik beter was dan de rest. Die competitie is alleen pas begin november begonnen”, legt hij uit. Tegelijkertijd is Panka nu in het gips naar Nederland teruggekeerd om thuis de kerstdagen door te brengen, aangezien hij anderhalve maand geleden zijn scheenbeen brak en is daardoor vermoedelijk nog tot februari uit de roulatie is.

“We moeten kijken hoe het daarna verdergaat. Veel spelers op mijn positie gaan Panathinaikos komende zomer potentieel verlaten. Dus ze zijn aan het testen of ik hun vervanger kan worden. Ik hoop het allerbeste.” Mocht Panka erin slagen om door te breken in het eerste elftal van Panathinakos, vormt dat een beloning voor zijn volharding. Hij moest op veertienjarige leeftijd door de ziekte van Pfeiffer de jeugdopleiding van Vitesse verlaten en stopte daarna voor anderhalf jaar met voetballen. Via de amateurs van Spakenburg en Roda’46 knokte hij zich vervolgens weer terug naar het profvoetbal. In Nederland kwam hij echter niet verder dan de beloftenteams van SC Cambuur en RKC Waalwijk.

“Ik had de stap naar het buitenland wel nodig. Ik ben niet echt doorgebroken in Nederland en dan zijn de opties niet echt breed. In Nederland had ik nu hooguit in een beloftenteam kunnen spelen, door gebrek aan minuten. Ik had de leeftijd om ergens in het eerste elftal door te breken. Kijk, ik heb genoeg kansen gehad in Nederland. Dat is niet gelukt, deels door pech en deels doordat ik het zelf verpest. Niet door een gebrek aan kwaliteit, maar doordat ik slechte keuzes heb gemaak”, zo is hij schuldbewust. De stap naar Polen - het geboorteland van zijn moeder - lag voor de hand. En eigenlijk al helemaal de stap naar Miedz Legnica, aangezien de op het tweede niveau uitkomende club uit dezelfde stad afkomstig is als zijn moeder. Zijn halfjaar in het zuidwesten van Polen werd een periode van uitersten.

“Sportief gezien was het mooi, alleen qua randzaken was het verschrikkelijk. Beloftes werden niet nagekomen, ik ben best wel respectloos behandeld daar. Dat is de reden dat ik ook ben vertrokken, want ik vond dat het op een gegeven moment niet meer door de beugel kon.” Met twaalf wedstrijden voor Miedz Legnica achter zijn naam besloot Panka een jaar geleden op zoek te gaan naar een nieuwe club. Hij werkte een stage af bij Korona Kielce (‘dat was meer om te kijken en fit te blijven, aangezien zij op hetzelfde niveau speelden en dat niet de stap was die ik wilde maken’) en kreeg aanbiedingen vanuit de Ekstraklasa, het hoogste niveau van het Poolse voetbal. “Alleen wilde ik een grote stap maken en ik dacht dat dit via de MLS het snelst kon. Achteraf is dat een verkeerde keuze geweest.”

Panka koos ervoor om Polen te verruilen voor een Amerikaans avontuur, bij Sporting Kansas City. Met dubbele gevoelens kijkt hij terug op het halfjaar dat hij doorbracht in de Verenigde Staten. “Het is voor heel veel mensen een droom om in Amerika te mogen wonen. Het leven daar is anders, heel anders. De mensen zijn een stuk vriendelijker en socialer. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad, je hebt daar restaurants en winkels die we hier niet hebben. Dus in dat opzicht was het een mooie levenservaring. In Kansas City heb je het nationale trainingscentrum, dus daar heb ik de nodige grote sporters ontmoet. De nationale basketbal- en voetbalteams kwamen daar bijvoorbeeld op zijn tijd langs”, zo stipt Panka de positieve aspecten aan. Voetballend gezien noemt hij zijn tijd bij Sporting Kansas City daarentegen ‘een beetje teleurstellend’.

“De eerste periode was ik geblesseerd en alles duurde lang met het regelen van mijn visum, daardoor ben ik nooit echt uit de startblokken gekomen en heb ik me niet echt kunnen laten zien bij het eerste elftal. Ze wilden me rustig laten opbouwen bij het tweede (dat uitkomt op het tweede niveau van het Amerikaanse voetbal, in de USL Championship, red.) na mijn lastige start, maar ik zag dat anders. Ik wilde minuten maken, het liefst bij het eerste. Richting de zomer begon ik me af te vragen of het niet beter was om een stap te maken, aangezien ik er niets aan over zou houden als ik het seizoen daar zou uitspelen.” Dus werden de opties afgewogen en uiteindelijk bood Panathinaikos de mogelijkheid om terug te keren naar Europa. “Daar was ik wel blij mee, ja.”

“Ik wilde naar een club die ergens om strijdt, bijvoorbeeld Europees voetbal. Ze hebben vanaf het eerste moment duidelijk gemaakt dat ze een topclub zijn, dat willen blijven en willen uitstralen. Dus de trainingen zijn wat intenser, alles moet perfect, strak en goed zijn. Ik houd er wel van om in zo’n omgeving te zitten”, knikt Panka. In die omgeving hoopt hij na de winterstop zijn debuut te maken in het eerste elftal van Panathinaikos. “Ik moet eerst nog zorgen dat ik vast mag meetrainen bij het eerste. Maar het kan snel gaan als je twee of drie goede weken draait. Ik was goed bezig, maar ik durf niet te zeggen hoe snel ik mijn debuut zou kunnen maken.”