Beste bezoeker, je bent op een artikel over wedden terechtgekomen, maar je bent niet oud genoeg om deze content te lezen.

Beste bezoeker, je bent op een artikel over wedden terechtgekomen, maar je hebt eerder aangegeven deze content niet te willen zien.

Om content over online kansspelen volgens wet- en regelgeving te tonen, willen we zeker weten tot welke leeftijdsgroep u behoort.

Door je keuze te maken bevestig je dat je je bewust bent van de risicos van online kansspelen en dat je momenteel niet bent uitgesloten van deelname aan kansspelen bij online kansspelaanbieders.
 

De meesterzet van Guardiola: ‘Hadden geen idee wat we moesten doen’

Laatste update:

Van totaalvoetbal tot anti-voetbal en alles daartussenin. Het binnenslepen van de begeerde drie punten komt al sinds mensenheugenis in allerlei vormen en maten. In de rubriek Stijlfiguren gaat Voetbalzone langs de velden van weleer om fabelachtige formaties en bijzondere posities onder de loep te nemen. In deze editie: de valse spits, de positionele valkuil die menig verdediger posttraumatische stress bezorgde.

Door Kevin van Buuren

El Clásico, op 29 november 2010 de grootste wedstrijd op aarde, is 53 minuten onderweg. Barcelona staat 3-0 voor tegen een kansloos Real Madrid, wanneer Lionel Messi zich opnieuw belichaamt als de vinger op de zere plek. In de as ontvangt hij de bal en dribbelt hij uit de buurt van belagers Sami Khedira en Ricardo Carvalho. Met een splijtende pass zet hij linksbuiten David Villa – gewoonlijk centrumspits van beroep – een-op-een met Iker Casillas, die de 4-0 incasseert. De positionele rolverdeling is identiek met die van twee seizoenen eerder, toen een tactische meesterzet de rol van het Argentijnse talent voorgoed zou veranderen.

Het artikel gaat verder onder de video
Meer video's

David Villa keert zich richting zijn publiek na het passeren van Iker Casillas.

De betreffende Spaanse klassieker van mei 2009 wordt gelijkgetrokken door Thierry Henry. De linksvoor – ook steevast centrumspits bij zijn voormalige club Arsenal – scoort na een één twee met een centraal georiënteerde Messi. Op de vooravond van die wedstrijd wordt Messi gebeld door zijn coach Josep Guardiola, zo wordt door Marti Perarnau beschreven in het boek Pep Confidental. Het is een voor de trainer typisch telefoontje. Wanneer het lichaam van zijn atleten rust, draait zijn brein op volle toeren. “Leo, ik heb iets belangrijks gezien. Kom alsjeblieft even langs”, zou zijn pupil te horen krijgen. “Ik was beelden aan het kijken”, legt Guardiola later uit aan de schrijver. “Toen zag ik het. Hoe we moesten winnen.”

Messi, tot dan altijd spelend op rechts, wordt gevraagd om in de spits te spelen. “Je begint op rechts”, zegt Pep, “maar op mijn signaal kom je hier”. Hij wijst de ruimte aan die Real Madrid creëert. Tussen het middenveld en de twee centrale verdedigers Cristoph Metzelder en Fabio Cannavaro. Zelfs Samuel Eto’o, een van de beste spitsen ter wereld, moet uitwijken naar de rechterkant. Guardiola krijgt gelijk: Barça wint met 2-6 in het Santiago Bernabéu. Metzelder weet het nog goed. “Fabio en ik keken elkaar aan. Wat doen we? Volgen we hem het middenveld op, of blijven we achter? We hadden geen idee.” Spits Messi bleef namelijk ver weg van de traditionele zone tussen de centrale verdedigers. Zijn positie was een wandelende, dribbelende, spelmakende valkuil: de valse spits.

Christoph Metzelder wist zich geen raad met de tactische omzetting van Guardiola.

De papieren man
Ondanks de geniale ingeving van Guardiola, die zijn spits liet zweven, doemde de valse 9 eerder op. In een tijd waar de voetbaltheorie overging van het Britse lichaam naar het Europese verstand. The Scottish passing game, bedacht in Schotland en via pionier Jimmy Hogan verspreid door Oostenrijk en Hongarije, nam afstand van het fysieke krachtvoetbal. Spelintelligentie werd rond 1930 de nieuwe norm, en het Oostenrijke Wunderteam van trainer Hugo Meisl – sterk beïnvloed door Hogan’s techniektrainingen – beschikte over een spits die afweek van de Engelse standaard: Matthias Sindelar.

Nog altijd was het WM-systeem het populairst. Deze 3-2-2-3, of het vaker genoemde 3-2-5, had één doel: aanvoer naar de spits. Engeland, als uitvinder van het voetbal, zag kleine dribbelaars continu aan de kant gezet worden door bomen van verdedigers. Om te scoren, moest je dus vuur met vuur bestrijden. Sindsdien bouwden zij hun aanval om wat voetbalromanticus Brian Glanville zou noemen ‘the brainless bull at the gate’. Techniek en gogme was niet nodig, maar net genoeg tekort aan verstand en eigenwaarde om jezelf tussen twee schuimbekkende stormrammen te werpen om een hoge bal binnen te koppen.

Matthias Sindelar (staand; zesde van links) was de aanvoerder van Oostenrijk op het WK van 1934.

Sindelar leek geenszins op deze ‘klassieke 9’. Hij was klein en tenger. Hij denderde niet, hij dartelde. De Oostenrijker belichaamde de voetbalverlichting die van fysieke kracht naar denkvermogen overstapte. Der Papierene werd hij genoemd: de papieren man. Hij liet zich terugzakken, lokte verdedigers uit hun positie en stond bekend om zijn fabuleuze techniek om het af te straffen. Voetbaljournalist Jonathan Wilson benoemt dat Sindelar werd omschreven door theatercritici, simpelweg omdat hij even poëtisch was als acteurs. “Hij speelde voetbal zoals een grootmeester schaakt: een breed bewustzijn, bewegingen en counter-bewegingen berekenend, altijd kiezend voor de meestbelovende mogelijkheid”, schreef theatercriticus Alfred Polgar. De Engelsen waren onder de indruk, al waren zij fysiek te ver om te verliezen van Oostenrijk en Sindelar (3-4). Zij konden echter pas duiden wat er toen gebeurde, nadat de Magische Magyaren uit Hongarije hun eigen theorie tegen hen gebruikte.

Beter dan Puskás
Rond 1950 nam Hongarije, eveneens volgens de lessen van Hogan, de rol van Oostenrijk over. Het legendarische elftal van Guzstav Sebes beschikte, naast Ferenc Puskás, over Nándor Hidegkuti. Sommigen omschreven hem als beter dan Puskás. Ook hij speelde tussen de linies in en maakte het spel. Daarnaast kon hij ook scoren. Bijvoorbeeld zijn hattrick in ‘de wedstrijd van de eeuw’, wanneer Hongarije Engeland overweldigt met een 3-6 winst. Engeland werd misleid door een valse spits, letterlijk in dit geval. Hidegkuti was namelijk geen spits. Hij speelde zoals een aanvallende middenvelder nu doet. Het punt was alleen, voor traditiegetrouw Engeland: Hidegkuti speelde met nummer 9.

Nándor Hidegkuti (staand; derde van links) was volgens sommigen nog beter dan Ferenc Puskás.

In die tijd, beschrijft Wilson, werden rugnummers met religieuze overtuiging gehandhaafd. Als elf geboden bepaalden zij wie waar op het veld te vinden was; wie wat wel of niet mocht doen. “Rechtsvoor nummer 7 staat tegenover linksback nummer 3. En de centrale verdediger, nummer 5, komt tegenover de spits met nummer 9.” De ruimte die de centrale verdediger altijd moest verdedigen, bleef leeg. In een tijd met drie verdedigers kon de centrale man, Harry Johnston, zijn post niet verlaten. Maar kon hij zijn doelwit wel zo vrij op het middenveld laten rondzweven? “Het was pure hulpeloosheid. Ik kon niks doen om het vooruitzicht te veranderen”, herinnerde hij zich later.

De positionele valkuil
De valse spits misleidt, bedriegt en lokt in de val. Sinds het voetbal onderdeel werd van een haast filosofische stroming, is het aanleren van patronen het fundament van tactiek. De manier om te winnen wordt hierdoor het doorbreken van deze patronen. Wat helpt dan beter dan een spookpositie? Hoe kan iemand verdedigen wat niet bestaat? En wanneer de verdediger improviseert, loopt hij het risico in de valkuil te stappen. De valkuil van de positie zelf is echter dat een extra middenvelder, soms ook een spits te weinig is. Met de technische, tactische en fysieke ontwikkeling van voetballers tegenwoordig, inclusief het feit dat vier verdedigers de norm is, wordt reactief schuiven makkelijker. De valse 9 is geen geheim meer, hoogstens een kortstondige verrassing. Nog steeds kan het teams van hun á propos brengen, maar de traumatische bestaansonzekerheid bij verdedigers zal waarschijnlijk nooit meer voorkomen.

Meer nieuws

1
2

Meer sportnieuws

Reacties

Messi als valse 9 is de allerbeste speler die ik ooit gezien heb. Voor mij was die periode tussen 2009 en 2013 zijn prime. De dribbels, de goals, het overzicht... Een fenomenale spelmaker en doelpuntenmaker die ook nog eens de eerste persoon was die druk zette. Want voordat Messi ouder werd en wat blessures opkwamen was Messi als speler een pressingsmachine. Die 5-0 en 6-2 toonden de genialiteit aan van Pep die Messi echt liet ontploffen. Het aantal magische momenten in die tijd was belachelijk. Mooi dat Messi tien jaar later nog steeds een doelpuntenmaker en spelmaker is.

15 april 2023 om 21:28

Het gekke is eigenlijk dat Messi nog steeds onderschat wordt. Hij wandelt nu te veel, maar is nog steeds van exceptioneel niveau. In de periode die jij beschrijft was hij ongrijpbaar. Ik woonde toen in Spanje en heb het geluk gehad om verschillende wedstrijden van hem in het stadion te zien. Onvergetelijk.

17 april 2023 om 10:19



Klopt. Maar de Messi van 2005-2008 was ook een absurd goede vleugelflitser vanaf rechts. Die explosiviteit, diepgang en acties van hem waren een lust voor het oog. Roberto Carlos En Evra (destijds wereldbacks) werden helemaal scheel gespeeld. Dan denk ik meteen aan die goal tegen Getafe, de hattrick in de clasico en het tweeluik in de halve finale tegen United. Toen kon je al zien dat hij echt van de absolute buitencategorie was.

Maar als valse spits zijn we er pas echt achter gekomen dat hij als doelpuntenmaker en spelmaker zo compleet is. Op een gegeven moment zichzelf ook ontwikkeld tot ware vrijetrappenspecialist. Toen Suarez kwam heeft Messi zelf ingezien dat Suarez vanaf rechts nooit zou werken. Die heeft toen in de wedstrijd zelf gezegd ga jij maar naar de spits, ik speel wel vanaf rechts. Sinds dat moment werd MSN niet te stoppen. Geweldige voetballer.

17 april 2023 om 16:14

Hij heeft zichzelf niet ontwikkeld tot vrije trap specialist, dat heeft maradona gedaan in de periode dat hij bondscoach was, en uren messi getraind op het wk 2010 hoe je een vrije trap hoort te nemen

17 april 2023 om 18:06

Eens. Messi als valse spits was echt een genot om naar te kijken, zo een geniale speler gaan we nooit meer zien je zat gewoon iedere wedstrijd met ongeloof te kijken naar hem. Soms heb ik heimwee naar die tijd waarin hij in jaarkalender even meer dan 90 goals maakte. Ik weet nog goed iedere maandag op de schoolbanken met mijn klasgenoten naar de highlights kijken van Barcelona om te kijken wat die kleine Argentijn weer uit zijn schoen getoverd heeft. Ook wat me bijbleef was dat die telkens de keeper lobte , hij had de hoeken voor het uitkiezen maar toch telkens die lobjes over de keeper kiezen, was echt lachwekkend soms haha. Nu heb je natuurlijk Mbappe en Haaland die qua statistieken in de buurt komen van Messi, maar qua genialiteit kan ik niet geloven dat er nog maar iemand in de buurt gaat komen van prime Messi.

Moet automatisch terugdenken aan Schone tegen Manchester City in de groepsfase. Geniaal was dat toen ook.

17 april 2023 om 09:22

Was het niet Eriksen die toen als valse spits speelde ?

Reageer

Je kunt niet reageren op oude documenten.

X

Inloggen op Voetbalzone

Leuk dat je actief wilt zijn op de grootste voetbal community van Nederland. Voor alle mogelijkheden lees je onze FAQ.

Gebruikersnaam
Wachtwoord
 
Wachtwoord vergeten?
Registreren