‘Als ik Memory speelde met mijn kinderen, speelde ik vals: ziekelijk’

Peter Bosz werkt inmiddels alweer tweeënhalf jaar bij Heracles Almelo. In mei 2010 volgde hij Gertjan Verbeek op, die naar AZ vertrok. In het eerste seizoen onder zijn leiding finishte de Almelose vereniging knap als achtste, daarna werd men twaalfde en ook nu doet Heracles weer mee in de middenmoot, als nummer tien. Bosz zegt tegen TwenteSport nog steeds met volle teugen te genieten van de sport. Zijn winnaarsmentaliteit draagt daar aan bij.

Op de vraag of hij inderdaad ‘getrouwd is met voetbal’, zoals wel eens wordt gezegd, antwoordt de hoofdcoach bevestigend. “Zo beschouw ik het wel. Voetbal is leuk. Als kind vond ik het al het leukste wat er was. En het is geweldig als je daar je beroep van kunt maken. Ik denk dat dat altijd de beste motivatie is; als je iets leuk vindt doe je er je best voor”, zegt Bosz. Hij trekt de vergelijking met leren.

“Als je het leuk vindt gaat het meestal goed. Dat zei ik ook altijd tegen mijn kinderen. Ik had muziek willen spelen, ook leuk, maar daar had ik geen talent voor, en omdat ik een winnaar wil zijn, ben ik daar niet aan begonnen. Ik ben streberig, ik kan slecht tegen mijn verlies, het is zelfs een beetje sneu. Als ik Memory speelde met mijn kinderen, speelde ik vals om te winnen. Als ze even niet keken, draaide ik gauw een kaartje om. Bijna ziekelijk.”

“Met mijn moeder moest ik soms tot half twee ’s nachts kaarten, net zolang tot ik gewonnen had en dus lachend naar bed kon”, roept Bosz in herinnering. Hij vindt dat niet tegen je verlies kunnen ook een krachtige eigenschap is. “Ik was bijvoorbeeld een aardige voetballer, maar niet buitengewoon. Door mijn absolute wil om te winnen, kon ik toch op hoog niveau spelen.”