Weetje wat, bekijk het maar!

Vroeger, ja vroeger was alles beter. Nou ja, klopt dit wel? Ik kies voor ja en nee. Je kunt het heden onmogelijk vergelijken met het verleden maar dat hoeft nog niet te betekenen dat daar een hoop dingen anders dan wel beter waren. Neem nou de huidige situatie bij Ajax met Mounir El Hamdaoui. Waar deze met zijn kwalitatief uitermate teleurstellende instelling het moraal in mijn ogen naar een dieptepunt brengt, is er buiten hoofdtrainer Frank de Boer niemand die het heft in handen neemt. Dat baart mij zorgen, zeker bij een club als Ajax waar de Amsterdamse schoffies toch altijd al de baas waren. Neem nou Ruud Krol..

Ruud Krol, ja dat is me d'r eentje. Waar Krol ooit deel uitmaakte van het hilarische duo Schnabbel en Babbel (met Wim Suurbier), vertoeft hij tegenwoordig in warmere oorden. Want Nederland, tja dat doet hem niet zoveel meer. Het klimaat zegt-ie dan, dat is hier niet bepaald tropisch. Helaas kan daar niets aan gedaan worden, want met iemand als Krol op de velden heb je sowieso negentig minuten plezier en vertier. En dan heb ik het nog niet eens over zijn capriolen buiten het veld, want tot op heden heeft er nog niemand na Krol en Suurbier uit de spelersbus van het Nederlands elftal staan pissen, al rijdend! Maar daar gaat het nu even niet om, nee Krol is voor mij een van de weinigen die het echt verdiend om op een voetbalplaatje te staan. Ironisch genoeg ontbreekt juist hij.

In 1972 liet Krol zien, dat zijn status als grote jongen terecht was. Waar Ajax naar Argentinië afreisde voor de strijd om de Wereldbeker werd het in plaats van voetbal vooral karate. Vedette Johan Cruijff viel na ruim een kwartiertje al uit omdat hij van Danti Mircoli een ongelooflijke rotschop te verduren kreeg en vervolgens kreeg Sjaak Swart een rechtse in zijn maag van diezelfde Mircoli. Alsof dat nog niet genoeg was liep oude rot Blankenburg zelfs een vleeswond(!) op in zijn kuit, zo erg gaat het er aan toe. En dat schoot in het verkeerde keelgat van Krol. Zeker omdat de selectie deze wedstrijd niet eens wou spelen, het jaar ervoor hadden ze er al voor bedankt maar ze voelden zich deze keer verplicht richting de fans. Begrijpelijk, want je bent pas de beste als je alles hebt gewonnen.

Dus ging Krol gezamenlijk met de spelers naar de scheidsrechter. Nadat ze hadden aangegeven niet meer verder te willen spelen bond de scheidsrechter in en beloofde hij dat hij harder zou optreden. De man hield zijn woord en Ajax geraakte tot een 1-1 gelijkspel. In de tweede wedstrijd werd er met 3-0 afgerekend met het Argentijnse Independiente. Nu zul je denken, dit stelt toch helemaal niet zo veel voor? Nee in principe niet, maar de tweede situatie is er wel een om in te lijsten. Ditmaal was het scenario het WK van 1974. Deze keer speelde Krol bij het Nederlandse elftal, de tegenstander was Argentinië. De aanvoerdersband was strak om de rechterarm van Krol gebonden, die als rechtsbenig linksback een hele belangrijke schakel was in het elftal. En het leek warempel wel een déjà vu toen de Argentijnen weer in het rond begonnen te schoppen en slaan. Maar deze keer liet Ruud het niet zo ver komen..

Na zo'n twintig minuten en felle protesten aan Nederlandse zijde is aanvoerder Krol het zat. De scheidsrechter wuift het allemaal weg en wil niets weten van de vermeende overtredingen van de Argentijnen. Dus wat doet Ruudje? Hij steekt zijn hand op richting zijn teamgenoten, pakt vervolgens rustig de bal op, en houd die dan macho zo dicht tegen zijn kruis dat ie de bal als het ware zou kunnen oppompen met zijn genitaliën. De scheidsrechter fluit meteen voor een overtreding, hands is het en dat is verboden. Maar Krol trekt zich daar niets van aan en loopt vrolijk richting de catacomben, gevolgd door meerdere spelers met een Oranje shirtje aan. De scheidsrechter weet niet wat hem overkomt en rent snel naar Krol toe. ''Wat is er?'' vraagt de man in gebrekkig Engels en in paniek, want zijn reputatie als gerespecteerd leidsman staat toch duidelijk op het spel. Waarop Krol kalmpjes in het Nederlands reageert: ''Ik had het nog zo gezegd, dat wij hier kwamen om te voetballen, maar jij luistert niet! Dus weet je wat jij kan doen, je bekijkt het maar!''

En hop, weg zijn ze. Het complete Nederlandse voetbalelftal is van het veld verdwenen en de Argentijnen en de scheidsrechter staan verbijsterd en met open mond te kijken. Niet veel beseffen wat er aan de hand is. Het dringt tot de arbiter door dat hij nu snel moet handelen. Hij probeert vervolgens liefkozend Krol te vleien om terug te keren met zijn team, met de belofte dat hij vanaf nu scherp zal fluiten en niets meer door de vingers zal zien. Met gekrulde mondhoeken en een zelfvoldane uitdrukking op zijn gezicht alsof hij net twee vrouwen tegelijkertijd heeft bevredigd keert Krol terug op het veld. De Argentijnen krijgen met 4-0 op de kloten, maar daar heeft niemand het over. Ruud Krol, de nieuwe Don Corleone van de voetbalwereld heeft zijn naam gevestigd.

Om nu een eind te breien aan mijn verhaal zal ik jullie de link tussen Krol en El Hamdaoui uitleggen. Wat ik mis bij Ajax is een aanvoerder die laat zien wie de baas is, aan alles of iedereen. De aanvoerder moet het verlengstuk zijn van de trainer en moet dus zonder diens permissie kunnen handelen, zoals Krol dat deed tijdens de mondiale eindronde. Ja, ik mis iemand die de mp3-oortjes uit je oren trekt als je nog muziek luistert terwijl de trainer de tactiek uitlegt. Iemand die je met een simpele blik uit legt dat je nu even je bakkes moet houden omdat je anders even wel heel dicht het gras kan ruiken. Kort gezegd, de persoon die als Krol moet acteren binnen Ajax is juist de persoon die het tegenovergestelde doet. Mounir, waar ben je mee bezig!?