Van verketterd naar toegezongen: de imposante comeback van Harry Maguire

Niet lang geleden was Jacob Harry Maguire misschien wel de voetballer waar wereldwijd het meest om gelachen werd. Op YouTube is een veelvoud aan compilaties met zijn grootste fouten te vinden. Hoe anders ziet de wereld er vandaag de dag uit voor de robuuste verdediger van Manchester United, die - indien fit - steevast een basisplek krijgt van Erik ten Hag. In de week dat Maguire zijn eenendertigste verjaardag viert, blikt Voetbalzone terug op hoe de allesbehalve gepolijste Engelsman zijn status volledig wist om te draaien.

Door Jan Hoeksema

“Twee minuten aan Harry Maguire die de ergste fouten maakt”, “Harry Maguire laat zien hoe je niet moet verdedigen” en “Top 10 fails van Harry Maguire bij Manchester United”. Zomaar een greep van wat titels op YouTube. Alsof Maguire zijn eigen seizoen van Lachen om Home Video's had gekregen. Het geeft aan in wat voor mate de nummer vijf van Manchester United het mikpunt van leedvermaak vormde. Maguire was een meme geworden.

Eén ding valt op aan de lijst met compilatiefilmpjes. Alle video’s zijn van minstens negen of tien maanden geleden. Ongeveer sinds het einde van vorig seizoen verschijnt dergelijke content niet meer online. En dat heeft een reden: Maguire is niet langer het lachertje van de Premier League, maar een sleutelspeler wiens naam Ten Hag als een van de eersten invult op het opstellingsformulier.

’De nieuwe Phil Jones’

In het seizoen 2018/19 behaalde Manchester United de zesde plaats in de Premier League. Ole Gunnar Solskjaer had halverwege die jaargang José Mourinho opgevolgd als hoofdtrainer op Old Trafford, maar de Noor wist de ploeg waarmee hij als speler grote successen wist te behalen niet naar Champions League-voetbal te coachen. Het grootste probleem van Manchester United in die periode was de lamlendige verdediging. Dat seizoen kreeg geen enkele ploeg in de top 9 van Engeland meer doelpunten tegen dan the Red Devils (54 tegentreffers).

Gezien de zichtbaar zwakke defensieve opties waarover Manchester United op dat moment beschikte - onder meer Eric Bailly, Chris Smalling en Marcos Rojo maakten dat seizoen de nodige minuten centraal achterin - besloot het technische hart van de club dat forse investering in de verdediging een noodzaak was. Aaron Wan-Bissaka werd voor vijfenvijftig miljoen euro overgenomen van Crystal Palace, terwijl Manchester United van Maguire de duurste verdediger aller tijden maakte: Leicester City kon een slordige negentig miljoen bijschrijven.

We have an important announcement to make... Welcome, @HarryMaguire93 ?? #MUFC

— Manchester United (@ManUtd) August 5, 2019

In zijn eerste seizoen in dienst van de recordkampioen van Engeland wees alles erop dat de betaalde transfersom gegrond was. Maguire verscheen in alle Premier League-wedstrijden aan de aftrap en met hem in het hart van de defensie wist Manchester United een verdienstelijke derde plek te behalen. Vanaf het begin van zijn tweede seizoen op Old Trafford droeg Maguire zelfs de aanvoerdersband. In de jaren die volgden werden steeds meer vraagtekens bij het prijskaartje van de mandekker gezet. Maguire zou nooit meer zoveel voetballen als in zijn eerste jaargang en kreeg seizoen na seizoen minder speeltijd bij Manchester United, met als dieptepunt het eerste jaar onder Ten Hag. Maguire kwam in het seizoen 2022/23 tot slechts acht basisplekken in de competitie.

Het kelderen van de speelminuten voor de voorstopper kan amper als een verrassing zijn gekomen voor Maguire. Waar hij in zijn eerste seizoen een aanzienlijke bijdrage had in het hervormen van de Manchester United-defensie, grossierde de Engels international in de volgende jaren vooral in fouten en blunders. Vaak werd Maguire terecht bekritiseerd, even zo vaak waren zijn stuntelingen het gevolg van botte pech. In april 2023 kreeg Maguire bijvoorbeeld een eigen doelpunt op zijn naam, nadat een poging van Sevilla-spits Youssef En-Nesyri via het hoofd van Maguire achter doelman David de Gea belandde in de kwartfinale van de Europa League.

Vanaf zijn tweede seizoen bij the Red Devils groeide hij uit tot dé laughing stock van voetbalminnend Engeland. Het leverde Maguire, naast de frequente fluitconcerten, de weinig flatteuze bijnaam ‘Slabhead’ op, refererend aan zijn - volgens sommigen - buitenproportioneel grote schedel. Verschillende Britse media doopten hem ‘de nieuwe Phil Jones’, terugdenkend aan de centrumverdediger die ondanks zijn twaalf dienstjaren bij Manchester United vooral bekendstaat om het trekken van bijzondere gezichten.

Geduld is een schone zaak

Na een voor Maguire uitermate teleurstellend verlopen seizoen moest de peperdure centre-back de aanvoerdersband afstaan aan Bruno Fernandes en mocht hij in de zomer van 2023 uitkijken naar een andere club. Ten Hag zag weinig heil meer in een langer verblijf van Maguire. West Ham United meldde zich en bereikte een akkoord met Manchester United voor een transfer ter waarde van pak ‘m beet 35 miljoen euro, maar de uit de gratie geraakte verdediger ging niet overstag. Maguire weigerde de handdoek in de ring te gooien en wilde wachten op een nieuwe kans in Greater Manchester.

Voor the Mancunians lijkt het seizoen 2023/24 uit te draaien op een teleurstelling van aanzienlijke proporties. De club stevent in het tweede seizoen onder Ten Hag af op het mislopen van dat o zo felbegeerde Champions League-ticket, terwijl eerder deze jaargang al vroegtijdig afscheid werd genomen van Europees voetbal na een teleurstellende laatste plaats in de groepsfase van het miljardenbal.

Het seizoen van zijn werkgever staat in schril contrast met de jaargang die Maguire doormaakt. Ten Hag heeft het geloof in de veel bekritiseerde Brit hervonden en beloont hem voor het geduld dat hij afgelopen zomer toonde, toen Maguire een kans op zekere speeltijd bij West Ham liet liggen voor een gevecht om een basisplek bij Manchester United. Hij is door blessures niet altijd fit geweest dit seizoen, maar indien Maguire speelklaar is, krijgt hij vrijwel altijd een basisplek.

Dat de keuze veelvuldig op Maguire valt betaalt zich dit seizoen met regelmaat uit. Met sterke optredens tegen Brentford (assist op de winnende 2-1), Sheffield United (ijzersterk defensief optreden bij een 1-2 overwinning) en FC Kopenhagen (maakte het enige doelpunt) in oktober liet Maguire zien zijn topvorm te hebben hervonden. In november werd zijn status als herboren bevestigd, toen hij door Premier League-fans, -aanvoerders en -experts werd verkozen tot Speler van de Maand. Ook na de jaarwisseling weet Maguire te imponeren in het hart van de Manchester-defensie. Februari in het bijzonder was een opperbeste maand voor hem, met goede prestaties tegen onder meer West Ham, Aston Villa en Fulham. Maguire speelt inmiddels alsof het woord ‘Slabhead’ door geen enkele Engelsman ooit in de mond is genomen en alsof Phil Jones herinnerd werd om zijn voetbalkwaliteiten in plaats van zijn gezicht.

I don’t care what yall think Harry Maguire is a national Treasure and i am so happy that he is finally loved and respected by Man united fans pic.twitter.com/FGCVM8D4Ze

— Kiann (@rmfc_kiann) February 15, 2024

Nog steeds is het maar de vraag of de transfersom die voor hem betaald is opweegt tegen wat Maguire op het veld geleverd heeft. Hij zal vermoedelijk niet de geschiedenisboeken ingaan als de beste verdediger aller tijden, maar de aanhangers van Manchester United, die eerder immer kritisch en lelijk over hem praatten, hebben Maguire in de armen gesloten. Hij wordt toegezongen in plaats van uitgefloten en bejubeld waar hij eerder veracht werd. Wie weet helpt de nieuwe status van Maguire hem snel aan verse compilaties op YouTube, met titels die meer recht doen aan de nieuwe stand van zaken.

“Tien minuten aan Harry Maguire die laat zien hoe je moet verdedigen.”