De financiën van Barça

Sinds de komst van Sandro Rosell is er een gigantische verandering gekomen in de visie die mensen hadden over Barcelona. Van een gezonde club met gerichte aankopen dat ook nog eens kans geeft aan de jeugd, heeft het een imago gekregen van een club dat ongezond is, geen poot lijkt te hebben om op te staan en de ene miskoop na de ander er doorheen weet te jagen. Dat dit beeld ontstaan is, kan ik weinig anders dan begrijpelijk vinden. Ten slotte wordt het beeld gegeven door de huidige president en wie ben jij dan om daaraan te twijfelen?

In principe zou elke Culer daaraan moeten twijfelen. En deze twijfel zou weggenomen kunnen worden als de Culer inzage zou krijgen tot de financiën van de club. Uiteindelijk is gebleken dat zelfs een soçi geen kans meer lijkt te maken om een fatsoenlijke inzage te krijgen tot de financiën van de club. Invloedrijke mensen (pro- en contra-Joan Laporta) hebben aangegeven dat dit geen inzage is tot de financiën van de club, maar het weinig meer is dan een samenvatting gemaakt door het huidige bestuur.

Feit is: Barça is gezond. Om te beginnen met een simpel argument. Laporta zette twee uiterst bekwame mensen neer die zich zouden ontfermen over de schatkist. Eerst Ferran Soriano, die de banken het vertrouwen gaf om geld te lenen aan Barça en nadat hij, met andere bestuursleden opstapte in 2009, kwam een nóg betere econoom op zijn plaats: Xavier Sala i Martin.

Maar goed, dit is wellicht de meest simplistische reden die iemand zich kan bedenken, dus ik schakel zo over op getallen. Toen Laporta net begon had Barça een astronomische schuld en was er geen bank dat geld uit wilde lenen aan de club. Josep Lluis Nuñez en Joan Gaspart hadden de club tot aan de afgrond geholpen. Gaspart haalde zelfs geld uit de club en stak het in zijn eigen hotelketen, dat het ook niet zo goed deed. Combineer dat met het continu toegeven aan zaakwaarnemers en je begrijpt dat Barça zich steeds grotere schulden kreeg. De schuld van Barça is afgenomen sinds Laporta er zit, maar je krijgt geen 470 miljoen schuld weg in zeven jaar tijd. Barça zette een plan op dat de banken het vertrouwen gaf om geld te lenen aan een club dat compleet aan de afgrond zat. Revolutie in plaats van evolutie, was het credo van Laporta.

In 2002/03 had Barça een inkomen van 137,7 miljoen euro. Geen onaardig bedrag, natuurlijk. Helaas voor Barça was het een feit dat ze meer verloren dan zij binnen kregen. Barça gaf in 2002/03 308,1 miljoen euro uit. En dat terwijl Barça zich vervolgens niet eens wist te kwalificeren voor de Champions League. Met Laporta aan de macht, werd een plan duidelijk neergezet en de bestuursleden gingen naar de banken en de culers aan wie gevraagd werd actief deel te nemen aan de club. In korte tijd schoot het nummer van soçis(leden) omhoog, wat weer extra inkomsten waren voor Barça. Bedenk dat elke soçi ongeveer honderd euro neerlegt, Barça had in korte tijd zo’n 120.000 leden. Tel uit je inkomsten.

Spelers werden verkocht terwijl bij anderen hun vaste salaris gekort, maar de bonussen omhoog gingen. In het seizoen 2003/04 gaf Barça 168,2 miljoen euro uit, wat betekent dat het 139,9 miljoen minder uitgaf dan het seizoen ervoor en ook nog eens 174,2 miljoen euro binnen wist te halen. Om een wel heel lang verhaal iets minder lang te maken:

Inkomsten in miljoenen euro’s:
2002/2003: 137,7
2003/2004: 174,2
2004/2005: 246,4
2005/2006: 266,9
2006/2007: 298,5
2007/2008: 333,8
2008/2009: 384,8
2009/2010: 445,5

Uitgaven in miljoenen euro’s:
2002/2003: 308,1
2003/2004: 168,2
2004/2005: 204,1
2005/2006: 254,9
2006/2007: 283,6
2007/2008: 317,2
2008/2009: 362,4
2009/2010: 428,7

Hoe kan het dan zijn dat Laporta een winst aangaf, terwijl Rosell zegt dat club vele miljoenen verlies heeft geleden? Het bestuur van Laporta heeft een manier om cijfers bekend te maken. Aan het einde van het seizoen vertellen ze wat de inkomsten zijn en wat de uitgaven zijn. Hiermee houden ze rekening met het op contract vastgelegde bedragen die tv-zenders en sponsoren nog moeten betalen tot het einde van het kalenderjaar. Daarbij namen ze ook de verkoop van bijvoorbeeld Yaya Touré mee, wat zo’n dertig miljoen euro bedraagt.

Rosell vond echter dat dit niet in het voordeel van zijn bestuur uit zou vallen. Het zou ook niet kloppen als je eerst jarenlang een bestuur belachelijk maakt en beticht van wanbeleid, als je daarna toegeeft dat je aan het jokkebrokken was en ze wel degelijk puik werk hebben afgeleverd. Wat hebben ze bij het huidige bestuur vervolgens gedaan? Ze hebben de inkomsten die zij krijgen, maar vastgelegd zijn door Laporta, meegerekend bij de inkomsten van Rosell. Zoals het geld van Touré, dat werd van de rekening van Laporta gehaald en op eigen rekening gezet. Bij het vertrek van Thierry Henry werd zes miljoen verloren. Dit werd gedaan door Rosell, maar werd op de rekening gezet van Laporta.

Ga even op deze voet door en binnen de kortste keren kun je beweren dat Laporta in zijn laatste jaar gigantisch veel miljoenen heeft verloren. Maar hoe zit het dan met de lening van honderdvijftig miljoen euro om het salaris te betalen van de spelers? Even nagaan, in de tijd van Laporta is er geen speler geweest die hoefde te klagen over het niet ontvangen van diens salaris. Daarom wordt er aan het begin van het jaar een lening gevraagd bij de bank tegen een bijzonder lage rente, zodat de spelers elke maand met een gerust hart naar hun bankrekening kunnen kijken. Gezien de inkomsten er niet vanaf het begin van het jaar al zijn, is deze lening nodig om iedereen rustig te houden. Jullie hebben de inkomsten gezien en Barça haalt het ruimschoots binnen. Tegen het einde van het jaar is de lening terugbetaald, Barça eindigt in zwarte cijfers en iedereen is gelukkig.

Laporta kwam binnen terwijl Barça een schuld had van 470 miljoen euro en daar heeft ie meer dan veertig miljoen van weten in te lossen, terwijl Barça nog nooit zo succesvol is geweest.