Clown Bassie als voorbeeld

Je hebt keepers in verschillende soorten en maten. Van lijnkeepers tot volgens de Hollandse voetbalschool geschapen meevoetballende keepers. Van rare snuiters tot zeer vreemde vogels, van kleurloze keepers tot kleurrijke keepers. De keeper is een revolutionaire speler die in de loop der jaren erg is veranderd. Van iemand die alleen maar een bal hoeft op te rapen of een balletje uit de lucht moet plukken tot multifunctionele robots waar de trainer dan op hoopt dat deze keeper misschien achterin mee kan voetballen.

Tegenwoordig worden de echte keepergenieters vermaakt met heerlijke stijlvolle reddingen van Edwin van der Sar, Gianluigi Buffon, Iker Casillas en Joe Hart. Dankzij deze keepers lijken zweefduiken of andere reddingen de normaalste zaak van de wereld: zo makkelijk maar een schittering in het oog. Dat is het eigenlijk niet, daar zijn veel harde trainingen voor nodig om deze actie onder de knie te krijgen. Topkeepers zie je steeds minder fouten maken, ze zijn te constant, te goed. Dat vind ik jammer.

Om misverstanden te voorkomen: als ik een trainer van een grote voetbalclub zou zijn, zou ik ook graag een geweldige keeper willen hebben waar je op kan bouwen. Een ballenkiller, die alle schoten keert en een plaag voor de spits is. Één cruciale fout kan al beslissend zijn voor een kampioenschap of een wereldtitel. Maar keepers worden daar te snel op afgestraft, want fouten moet je kunnen maken. Ik kan me er zo boos om maken, de ene week is de keeper perfect en kan hij alles alleen maar goed doen volgens voetbalfans. De andere week maakt de keeper een blunder die zijn ploeg uiteindelijk de zege kost, waardoor de mensen hem ineens als een baksteen laten vallen. Daarom ben ik blij dat er ooit een keeper was, die blunders en stijlvolle reddingen mooi combineerde. Zijn naam is Fabien Barthéz, een geboren Fransman.

Fabulous Fab, zijn bijnaam toen hij voor Manchester United speelde, was een opvallende verschijning tussen de palen. Ook in de tijden toen deze man voor andere Franse teams in de Ligue 1 uitkwam, waren zijn wekelijkse optredens op het doel besproken en opvallend. Barthéz was als keeper anders dan andere collega-keepers. Zo had hij zijn dag en pakte hij alle ballen die je nooit voor mogelijk had gehouden, de andere keer liet hij weer een bal door zijn handen en benen glippen waardoor zijn ploeg dan weer verloor.

Op het veld kon Barthéz ook wel eens andere dingen doen die je van hem niet zou verwachten, getuige het bespugen van een scheidsrechter in een oefenwedstrijd van zijn toenmalige Franse club Olympique Marseille. Een hele domme fout van hem, die Barthéz nog duur kwam te staan: een half jaar schorsing als straf! Het valt niet goed te praten, maar heeft jouw voetbalheld nou ook niet eens een domme fout gemaakt? Neem nou Zinédine Zidane, hij gaf een kopstoot aan Marco Materazzi in de WK-finale. Het kenmerkt Zidane nu wel, maar zijn fans blijven nog steeds praten over zijn mooie momenten als voetballer. Het is onterecht om Barthéz daarom te laten vallen.

Barthéz pakte ook prijzen met zijn teams en met Frankrijk. Weinig keepers kunnen zeggen dat zij de Champions League, het EK en het WK hebben gewonnen. Dat is een prachtige prestatie, van een keeper die beroemd en berucht werd door zijn opmerkelijke optredens. Barthéz trok daar zich niets van aan. Hij ging dan gewoon verder waar hij altijd mee bezig was: met keepen, zijn passie, zijn baan waar hij zijn geld mee verdiende. Ook in Frankrijk is Barthéz een opvallende en een zeer besproken verschijning. In Frankrijk vind je Barthéz geweldig of je vindt hem afschuwelijk. Hoeveel mensen hebben niet moeten lachen om het vaste ritueel van Laurent Blanc en Barthéz? Iedere wedstrijd voordat beide heren met hun eigen land een interland moesten spelen, kuste Blanc op het kale hoofd van de doelman. Een hilarische gebeurtenis, iedere keer weer!

Zoals ik al eerder zei, er waren ook Franse supporters die tegen hem waren. Ik neem het seizoen 2005/06. Grégory Coupet, toen keeper van Lyon, keepte dat jaar een zeer degelijk seizoen en leek de eerste keus van Frankrijk op het WK in Duitsland te worden. Barthéz had in die tijd lang niet gekeept door het spuugincident. Niet Coupet, maar Barthéz werd door Raymond Domenech als eerste keus gekozen. Dat leidde tot woede van de Franse bevolking. In de voorbereiding op het toernooi werd Barthéz door zijn eigen fans uitgefloten, waar grote Franse voetbalsterren zich aan ergerden. Wat kon hij er aan doen dat hij als eerste keus was gekozen door de coach? Wat moest hij anders doen, moest hij bedanken? Echt niet! Daar is Barthéz veel te speciaal voor!

Ach ja, als ik nu zo terug kijk, was Barthéz zeer speciaal als keeper. Ik vond hem geweldig, grandioos. Ik kon altijd om hem lachen, om zijn acties tussen de palen van het doel. Hij kon als keeper de puike reddingen en jammerlijke slippertjes als de beste combineren. In het theater, het voetbalstadion, daar acteerde deze keeper. Als keeper was Barthéz een kleurrijk persoon, ondanks zijn kleurloze grijze en zwarte keepershirts. Alleen de rode neus, kostuum en schmink ontbreken, voor de rest klopt mijn voorbeeld: Fabien Barthéz lijkt op clown Bassie! Barthéz was de ideale clownkeeper!

Mensen, een keeper is ook maar een mens. Ieder mens maakt fouten. Het is onterecht om een keeper die een blunder maakt daar gelijk op af te rekenen. Barthéz is een uitstekend voorbeeld van een keepermachine en grabbelton in één. Een ‘clown’ moet je leuk vinden, je moet er om lachen, maar je moet het werk van een clown ook waarderen!