Fin De Ciclo

Barcelona heeft de afgelopen jaren volledig gedomineerd, maar na een dramatische week in dit seizoen is het duidelijk dat het gouden tijdperk ten einde is gekomen.

Josep Guardiola vertrok in het jaar 2012, maar met Tito Vilanova, de rechterhand van Pep op dat moment, leek alles goed te continueren. Hoe snel alles kan veranderen. Bij Tito werd er een vreselijke ziekte geconstateerd en moest een groot deel van het seizoen missen. Ondanks dat was Barcelona wel in staat om een record te verbreken: namelijk de 100 punten behalen in La Liga. Ook werd het gemakkelijk kampioen. Na de vernedering in de halve finales van de Champions League hadden velen vraagtekens over het Barcelona. Een verandering was vereist, maar dat bleef jammerlijk genoeg uit.

Afgelopen zomer werd er wéér geen centrale verdediger aangetrokken. Sandro Rosell contracteerde daarentegen Neymar. De ziekte dwong Tito te stoppen en in korte tijd moest er beslist worden wie de nieuwe manager zou worden. Het werd Tata Martino die de gouden jaren moest voortzetten. Er waren al veel experts die zeiden dat dit werk te groot was voor hem. Nu kunnen we gerust zeggen dat dit klopt.

Los van het feit dat Tata mij een geweldige gozer lijkt, is hij geen man voor de discipline en een verbetering voor de club. Een nieuwe coach is noodzakelijk. Tata neemt een grote schuld op zich na een slechte reeks. Hij heeft het niet in zich om het spel met tactische veranderingen te doen kantelen. Dit werk is nog te groot voor hem. Ik heb ook het gevoel dat de spelers van Barcelona hem niet zo serieus nemen. Een voorbeeld: Barcelona stond in eigen huis met 1-0 achter tegen Athletic Bilbao en Xavi moest eruit. De Maestro ging een lange discussie aan met Tata alsof hij zelf de coach is. Dat zag je bij Guardiola nooit gebeuren.

Maar dat is niet het enige, de mannen in pak mogen ook een grote schuld op zich nemen. Als gevolg van incompetentie van dit bestuur zien we het einde van het tijdperk al iets te vroeg. Nu is het team volledig verloren en zal een grote verandering nodig zijn deze zomer. Journalist Ben Hayward had een goed punt. Tata krijgt de schuld als Barça verliest, maar wat van Zubizarreta? Drie jaar géén centrale verdediger aantrekken? Resultaat: Song en Mascherano in het hart van de defensie

Een goed punt: wat is nu eigenlijk de taak van Zubizarreta? Hij is een onzinnige technisch directeur die in drie jaar (!) geen één centrale verdediger aantrok. Als Zubizarreta enige zelfrespect kent, moet hij zijn ontslag indienen. Maar natuurlijk gaat hij dat niet doen. Hij en de rest van het bestuur gaan natuurlijk 120 miljoen euro uitgeven aan spelers deze zomer. En ook al gebeurt dat, heb ik nog steeds een slecht gevoel dat hij verknoeide spelers als Alexandre Song zal ondertekenen.

La Liga kunnen we nu al uit ons hoofd zetten, en ronduit, wij verdienden het eigenlijk helemaal niet om het te winnen. Zelfs als Real Madrid en Atlético punten laten liggen, zal ik hierbij blijven. Atlético was het hele seizoen consistent en verdient de prijs het meest. Dit seizoen doet mij een beetje denken aan seizoen 2007/2008. Barcelona zal hoogstwaarschijnlijk op de derde positie eindigen met als oorzaak: gebrek aan discipline. Gevolg: einde tijdperk. Er is niks mis met verandering en voor de club is het noodzakelijk.

Nu is het ook tijd om te zeggen dat de bezem door de selectie moet. Niet dat ze allemaal slecht zijn, maar de teamgeest van dit team moet veranderen. We weten allemaal dat Valdés en Puyol gaan vertrekken. Ook zou ik bij de volgende spelers een vertrek overwegen:

Pedro: hoeveel ik ook van deze speler houd, hij is te inconsistent geweest in de afgelopen drie jaren.

Song: voormalig voorzitter Rosell heeft een fout gemaakt bij het aantrekken van de Kameroener. Hij heeft zich zowel op het middenveld als in de verdediging niet weten te bewijzen. Alex moet naar een club die hem meer speelminuten kan garanderen. Ook zou zijn vertrek een centje op gaan leveren volgens de Spaanse sportkranten

Dani Alves: hetzelfde geldt voor Alves. Barcelona heeft een back nodig met goede verdedigende kwaliteiten. Hoe Pep het altijd zei: ‘Dani, verdedigen is taak nummer één'. Met een speler als Jordi Alba aan de linkerkant is Martín Montoya, die veel minder opkomt dan Dani, toe aan promotie. Alves’ tijd is nu een beetje voorbij en zou, evenals Song, een aardig bedrag opleveren.

Tello: de jongeling heeft het afgelopen jaar zijn contract verlengt tot 2018, maar ook zijn inconsistentie is onuitstaanbaar. Met Deulofeu die terugkeert van zijn verhuurperiode is er geen plek meer voor Tello. Hij heeft een goed indruk achtergelaten bij Everton en staat nu wel hoger in de pikorde.

Jonathan dos Santos en Sergi Roberto: spelers die weinig tot niks toe kunnen voegen aan het spel van Barcelona. Rafinha Alcantara kent een prima seizoen bij Celta de Vigo en een plek in de selectie heeft hij zeker wel verdiend. Ik zie Sergi wel verhuurd worden, maar Dos Santos’ tijd bij Barcelona zit erop. Hij is nog erg jong, maar bij Barcelona zal hij de kans niet krijgen om zichzelf te bewijzen.

We hebben het geluk dat de FIFA-sanctie is opgeschort en we opnieuw een verbeterkans krijgen. Pak die met beide handen aan!