Anfield Road: The next generation

Op het veld was dit jaar niet het meest succesvolle voor Liverpool. Geen prijzen en maximaal de vijfde plaats is niet een seizoen dat voldoet aan de eisen van een topclub, daar kan geen gras over groeien. Maar er is reden tot optimisme. De nieuwe manager, clublegende Kenny Dalglish, heeft tot nu geweldige resultaten behaald, zeker voor iemand die tussentijds binnenkwam en moet werken met erg veel geblesseerde spelers. Ook de nieuwe eigenaren, de Fenway Sports Group, heeft het tot nu toe goed gedaan inzake transferdeals en sloot een gigacontract af met Warrior als shirtsponsor.

Maar er is nog een reden voor optimisme: onder Dalglish en de FSG heeft de jeugd op Anfield weer de toekomst. Dit seizoen maakte het grote publiek kennis met Martin Kelly, Jay Spearing, Jack Robinson en John Flanagan als de vier spelers uit Liverpool, ook debuteerden Jonjo Shelvey en Danny Wilson in de hoofdmacht en promoveerde de uitgeleende Daniel Pacheco met Norwich City naar de Premier League.

Wie denkt dat dit het was aan talent komt bedrogen uit, op trainingscomplex Melwood lopen nog meer briljantjes rond. Het is niet voor niets dat de Reserves dichtbij een kampioenschap waren en Liverpool -18’s het nauwelijks meer kan ontgaan. Hier een aantal spelers die ik hoog inschaal en waarvan ik denk dat we er volgend seizoen zeker een paar aan het werk zullen zien in het rode shirt.

De eerste is Jesus Fernandez Saez, alias Suso is een Spaanse aanvallende middenvelder in de trend van David Silva of Francesc Fàbregas die in 2009 naar Liverpool is gekomen. Hij heeft in november vorig jaar op zijn zeventiende verjaardag zijn contract met The Reds verlengd tot medio 2013. Hij kwam van Cádiz en zette onder meer interesse van Barcelona en Real Madrid opzij om in Engeland aan de slag te kunnen. Hij maakte zijn debuut voor Liverpool eind juli van dit jaar tegen Borussia Mönchengladbach. Zijn trainers bij Cádiz noemden hem een extreem getalenteerde middenvelder met een uitstekende pass, voorzet en dribbel. Ik denk dat hij een sensatie kan worden. Hij is klein, maar technisch ijzersterk en daarom moeilijk van de bal te krijgen. Hij zal volgend seizoen al wel wat speelminuten krijgen.

De tweede is net acht maanden ouder dan ik, Raheem Sterling. Deze aanvaller is belachelijk snel en weet het doel te vinden, het is niet voor niets dat hij afgelopen zomer is weggehaald uit de hoog aangeschreven jeugdopleiding van Queens’ Park Rangers: Sterling verkoos Liverpool boven onder andere Manchester United en Manchester City. Hij is opvallend omdat hij als veertienjarige al in het elftal van QPR -18 stond. Ook kwam hij in het nieuws doordat hij in een bekerwedstrijd liefst vijf keer scoorde en hij zat voor een wedstrijd in de Europa League zelfs bij de selectie. Tactisch moeten zijn coaches hem nog slijpen, maar technisch is hij erg goed en hij is ook nog enorm snel.

De derde en vierde zijn Connor Coady een Andre Wisdom, centrale verdedigers uit Liverpool en Leeds. Coady was vorige zomer aanvoerder van Engeland -17 en won met die ploeg het EK in deze leeftijdsklasse. Hij heeft enorme leiderschapskwaliteiten en wordt door velen gezien als toekomstig aanvoerder, mocht hij zich goed blijven ontwikkelen. De laatste tijd heeft hij door personele problemen in de achterhoede van Liverpool een aantal keer op de bank mogen zitten, maar heeft nog niet gedebuteerd.

Wisdom is een sterke verdediger die met Coady het hart vormde onder het succes van Engeland -17, deze speler scoorde zelfs in de finale. Hij werd als veertienjarige naar de club gehaald en stond een jaar later al in de FA Youth Cup Final, een toernooi met een leeftijdsgrens van achttien. Hij is een all-round verdediger die op alle verdedigende posities uit de voeten kan. Het is denk ik wel cruciaal dat hij zich op één specifieke positie richt om zo het Urby Emanuelson-syndroom te voorkomen. Als Coady en Wisdom zich zo doorontwikkelen als ze nu aan ’t doen zijn zie ik ze zomaar de nieuwe Jamie Carragher en Sami Hyppiä van de club worden, een combinatie waar je rustig tien jaar plezier van kunt hebben.

Adam Morgan, spits uit Liverpool, is één van de belangrijkste pijlers onder de op handen zijnde kampioenschap van Liverpool -18. Deze speler kwam in het nieuws omdat hij maar bleef scoren, veertien duels op rij vond de aanvaller het net, in totaal achttien keer. Daarmee hoeft verder niet uitgelegd te worden wat voor type speler hij is, de enige vraag is of hij volgend jaar bij de Reserves ook blijft scoren en zich zo doorontwikkelt tot een spits van het kaliber Michael Owen.

Dit zijn een paar van de talenten die de club heeft, maar die nog niet zo bekend zijn. Er zijn er natuurlijk nog veel meer en lang niet alle spelers zullen in het eerste bij Liverpool of in de Premier League terechtkomen. Dat is simpelweg niet te voorspellen. Maar de goede prestaties in de Reserves League en de U18 League komen ergens vandaan. Dalglish is niet bang om spelers een kans te geven(met Benítez of Hodgson had het schrijven van dit soort stukjes nauwelijks zin, die lieten bijna principieel geen jeugdspelers debuteren). Na Kelly, Spearing, Robinson, Flanagan, Shelvey en Wilson dit seizoen zullen ook enkele van deze spelers volgend seizoen, soms voorzichtig, soms direct, voor de leeuwen worden gegooid. En als ze de verwachtingen die insiders van hen hebben kunnen waarmaken, heeft Liverpool van deze spelers nog jarenlang plezier.