Van Beveren smeerde hem opnieuw, weer zonder afscheid te nemen

Donderdag heeft de begrafenis plaats van de veel te vroeg overleden Jan van Beveren (63). Dat gebeurt in Beaumont, een stad in het zuid-oosten van Texas. Vanaf februari 2007 had hij als coach de leiding over Spindletop Select Soccer, veruit de grootste en meest ambitieuze club uit de omgeving. De plaatselijke trots telde veertien elftallen, in de leeftijd van acht tot achttien jaar.

Als bevlogen coach kende Van Beveren al die meer dan tweehonderd kinderen bij naam. Hij beschouwde ze allemaal als zijn eigen (klein)kinderen. Hij was gek van de kids en dat was ook andersom. Het leven in deze rijke Amerikaanse staat beviel hem uitstekend. Hij naderde de 65 jaar, maar wuifde alleen al de gedachte aan pensioen resoluut weg. Hij wilde net zo lang met dit werk doorgaan, tot ze hem letterlijk zouden moeten wegdragen.

Van Beveren ontvluchtte Nederland in 1980. Hij wilde al weg in 1978, maar PSV eiste dat hij in elk geval zijn contract zou uitdienen. Hij was rond met Olympique Marseille, maar de Franse club degradeerde onverwacht. New York Cosmos en Fort Lauderdale Strikers poogden hem tot een (vrije) transfer naar Amerika te bewegen, maar die competitie trok hem totaal niet aan. Al die poppenkast met cheerleaders... Met zijn eerste vrouw Petra en zijn twee nog jonge zonen emigreerde Van Beveren toch naar Florida. Vier jaar later kwam hij in het bezit van een green card en vestigde hij zich voorgoed in Texas. Eerst Dallas, sinds vier jaar in Beaumont. Nimmer had hij spijt van zijn opgedrongen vertrek uit Nederland, waar de media de klassekeeper afschilderden als een landsverrader en notoire zeurpiet.

Van Beveren trachtte als enige in het Nederlandse voetbal de almacht van Johan Cruijff aan te vallen en af te zwakken. Het brak hem zwaar op. Bondscoaches als Rinus Michels, George Knobel en Jan Zwartkruis kozen openlijk partij voor Cruijff en weerden bewust de beste doelman aller tijden. Het kostte Oranje goud op het WK in 1974 en 1978 en een plaats in de finale op het EK van 1976. De pers schaarde zich massaal achter Cruijff en praatte hem na dat Van Beveren een pure lijnkeeper was, eigenlijk ongeschikt voor het totaalvoetbal in de jaren zeventig. Volmaakte onzin. Kees Rijvers, trainer van PSV in die tijd, hoonde die diskwalificatie steevast weg met de opmerking: Ik durf Jan in elke wedstrijd in de spits te zetten.

Van Beveren wilde collega Jan Jongbloed niet bekritiseren, maar gaf toe dat die tweede goal van Gerd Müller in de finale van het WK 1974 makkelijk houdbaar was. Het fabeltje dat Jongbloed beter kon meespelen, klopte ook niet. Op het WK in West-Duitsland moest de doelman van Oranje zegge en schrijve een keer buiten zijn strafschopgebied ingrijpen. Miskend keerde Van Beveren zich af van zijn vaderland en herontdekte het geluk in Amerika. Na zijn actieve loopbaan trainde hij jeugdelftallen en individueel jonge keepers. Als keeperstrainer was hij nog even werkzaam voor de Amerikaanse selectie en voor de profclub uit Dallas. Lang hoopte hij op een echte aanbieding uit Amerika of Europa. Vergeefs!

In Beaumont had hij zich neergelegd bij de realiteit en concentreerde hij zich op zijn kids. Hij had meer meisjes dan jongens in de ruime selectie, een normaal verschijnsel in Amerika. Jaarlijks stuurde hij zo'n zeventig procent van zijn teams naar een kampioenschap of promotie. Hij haatte vaak de mentaliteit van het land, dat alleen maar wil winnen en waar het resultaat heilig is verklaard. Hij wilde de kinderen ietsje beter maakte en vooral lol laten hebben op de training en in wedstrijden. Dat botste niet zelden met de beperkte filosofie van de ouders, die veel geld moeten betalen voor het lidmaatschap van hun kroost. Als coach van Spindletop Select Soccer had Van Beveren eindelijk vrede met zijn 'oude dag'. Maar afgelopen weekeinde smeerde hij hem opnieuw, weer zonder afscheid te nemen. Helaas nu voorgoed...

LEX MULLER

Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.