'Natuurlijk volg ik Arsenal nog altijd nadrukkelijk en met een andere blik'

MAASSLUIS - Hij speelde samen met Emmanuel Adebayor en Jack Wilshere. Ook maakte hij zijn opwachting in de afscheidswedstrijd van Dennis Bergkamp, tevens het eerste duel in het Emirates Stadium. Nu speelt Vincent van den Berg (22) echter alweer voor het derde seizoen in het shirt van hoofdklasser Excelsior Maassluis. Voor slapeloze nachten zorgt het zeker niet, alhoewel hij een profcarrière nog niet volledig uit zijn hoofd heeft gezet.

Door ERIK VAN HAREN

Een doordeweekse dag in januari. Van een horrorwinter is ook in Maassluis absoluut geen sprake. Een handje hier, een begroeting daar. Van den Berg lijkt vrijwel iedereen te kennen. De behendige Maasluissenaar is dan ook alweer even terug in het pittoreske stadje, onder de rook van Rotterdam. Tweeënhalf jaar is hij nu actief in het eerste elftal van het plaatselijke Excelsior. De tevredenheid regeert. “Ik moet alleen wat meer gaan scoren”, lacht hij. “Het niveau van zo’n vijf jaar geleden heb ik niet meer. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik nu minder train. Van de beslissing om hier weer te gaan spelen heb ik in elk geval nooit spijt gehad.”

Van den Berg studeert Communicatie en kan rondkomen van het zakcentje dat hij verdient met het voetballen bij de hoofdklasser in ‘zijn’ Maassluis. Maar goed, het had heel anders kunnen lopen. Een topseizoen in de jeugdopleiding van sc Heerenveen, zijn eerste in Friese dienst, zet hem medio 2006 definitief in de kijkers. Terwijl clubs als Borussia Dortmund en Aston Villa ook naar zijn diensten hengelen, kiest hij uiteindelijk voor topclub Arsenal. Niet geheel verwonderlijk natuurlijk. “Heerenveen gaf me geen jeugdcontract. Ze gingen er eigenlijk al vanuit dat ik weg zou gaan. Op zich een vreemde situatie dus. Het eerste bezoek aan Arsenal zal ik nooit vergeten. Ik was direct verkocht. Ik heb uiteindelijk twee keer gesproken met manager Arsène Wenger en het voelde direct goed. Dit was wat ik wilde.”

Van den Berg tekent een driejarig contract in Londen en zit de eerste maanden op een roze wolk. Het blijkt achteraf ook de enige topperiode in Londense dienst. Doordat de grote sterren actief zijn op het WK mag de aanvaller twee keer opdraven in oefenwedstrijden. Hij blinkt uit, krijgt aandacht in de media en wordt ook door de Franse hoofdtrainer openlijk geroemd. “Echt een droom. Ik speelde bijvoorbeeld mee in de opening van het Emirates Stadium, tevens het afscheid van Dennis Bergkamp. Het absolute hoogtepunt. Ik had op dat moment echt het gevoel dat ik tot mijn 35ste gegarandeerd een profvoetballersbestaan zou kunnen leiden. Het ging erg lekker en aan spelers als Wilshere kon ik me echt meten. Vervolgens speelde ik verderop in het seizoen ietwat minder, maar ik kon toch veel minuten maken in het tweede elftal.”

Het blijkt een voorbode op een moeilijke, vooral lange, periode. Halverwege zijn tweede voetbaljaargang bij Arsenal wordt Van den Berg verhuurd aan Go Ahead Eagles. Om zich te kunnen ontwikkelen in een eerste elftal. Een verrekte knieband gooit echter roet in het eten, waardoor hij in Deventer enkel tot een handjevol wedstrijden komt. Het seizoen erop loopt een verhuurperiode bij FC Zwolle, dit maal voor een vol jaar, al helemaal uit op een deceptie. Door de ziekte van Pfeiffer komt Van den Berg helemaal niet in actie. “Arsenal had toen weinig reden om mijn aflopende contract te verlengen. Logisch ook, ik had al anderhalf jaar nauwelijks gevoetbald. Op dat moment, in 2009, hoopte ik tijdens een stage bij Sparta Rotterdam nog een contract af te dwingen. Ik raakte echter weer geblesseerd, toen was ik er wel klaar mee. Bij Excelsior Maassluis heb ik toen het plezier weer kunnen hervinden. En vooral eindelijk weer kunnen voetballen.”

Gezien zijn fysieke gesteldheid kan Van den Berg ook in Maassluis aanvankelijk niet direct aan de torenhoge verwachtingen voldoen. Pas aan het eind van het seizoen bewijst hij zijn waarde voor de, destijds, eersteklasser. Ondanks een voorlaatste plaats op de ranglijst in de winterstop behalen de amateurvoetballers een periodetitel en wordt in de nacompetitie zelfs promotie naar de hoofdklasse afgedwongen. Na een prima eerste seizoen (vijfde), gaat het dit voetbaljaar een stukje minder. “Het was erg frustrerend dat ik het lang niet kon waarmaken, maar ik had nog een enorme achterstand. Ik ben heel blij met het niveau dat ik nu haal. Blij ook vooral dat ik weer wekelijks aan spelen toekom. Ik ga er niet van uit, maar misschien kunnen we in de derde periode nog verrassen. Er gebeuren bij deze club namelijk altijd verrassende dingen.”

Toch is het een hele overgang. Enkele jaren geleden leefde hij, na enige tijd gewoond te hebben bij een gastgezin, in een mooie Londense buitenwijk met ploeggenoten als landgenoot Nacer Barazite en Cesc Fàbregas. Nu vindt hij zich terug op sportparken in Nederland, niet eens op het hoogste niveau in het amateurvoetbal. Hij ziet het niet als enorme diskwalificatie van zijn eigen kwaliteiten. Daarvoor is het respect voor het huidige niveau te groot. Toch droomt hij stiekem in zijn achterhoofd nog van een profcarrière. Niet als toptalent, maar als laatbloeier. “Ik heb het nog niet helemaal uit mijn hoofd gezet. Ik ben nog niet afgeschreven. Binnen drie jaar zou ik zo maar nog een mooie stap kunnen maken. Toch moet je zeker in deze tijden afvragen wat verstandig is. Op een club in de marge in de Jupiler League zit ik echt niet te wachten. Vorig jaar hebben we op trainingskamp nog een wedstrijd gespeeld tegen Telstar. Wonnen we met 5-2, terwijl we de avond daarvoor nog met z’n allen gingen stappen.”

Het moge duidelijk zijn. Zeker de Jupiler League, afgezien van enkele hoogvliegers, is voor menig topamateurvoetballer geen echte drijfveer meer. Van den Berg onderstreept dat. “De kloof tussen de ere- en eerste divisie wordt steeds groter, terwijl het amateurvoetbal steeds interessanter wordt. In de top van het amateurvoetbal is het niveau vaak hoger en is het financiële plaatje ook een stuk aantrekkelijker, terwijl je daarnaast een maatschappelijke carrière kan opbouwen. Het zou voor iedereen beter zijn als er ook daadwerkelijk clubs gaan promoveren vanuit de topklasse, maar dan denk ik wel dat de regels versoepeld moeten worden.” Weloverwogen beslissingen zal Van den Berg in ieder geval altijd maken. Wat hij in Maassluis heeft, pakt niemand hem af. De gemoedelijkheid, de rust. Heel snel zal hij dat niet opgeven. “Dit is mijn plek. Barendrecht is bijvoorbeeld de dichtstbijzijnde topklasser, maar dat is toch alweer een halfuur rijden. En met Excelsior hebben we een talentvolle groep met ook bekende oud-profs als Sieme Zijm, Wouter Gudde en Kevin Vink in de gelederen. Daarmee kunnen we de komende jaren ook doorgroeien. De jeugdopleiding hier is top en de meerderheid van het eerste elftal is hier ook begonnen. Een ideale mix dus.”