‘Ik heb wel even gedacht: och, straks zitten we echt voor een hele tijd vast’

In de herfst van zijn loopbaan kwam voor Michiel Hemmen een droom uit met een avontuur in Australië. Door de uitbraak van het coronavirus en de daaropvolgende maatregelen kwam er deze maand abrupt een einde aan het verblijf van de 32-jarige spits in Melbourne. Zo zette Hemmen vorige week met een zowel teleurgesteld als opgelucht gevoel voet op Nederlandse bodem, al hoopt hij op termijn nog terug te kunnen keren om het dienstverband bij Altona Magic SC te voltooien.

Door Chris Meijer

“Ik heb flinke last van een jetlag. Tjongejonge, daar heb ik toch altijd wel problemen mee. Het is gewoon dag en nacht omdraaien, hè”, lacht Hemmen als gevraagd wordt hoe het met hem gaat. Een kleine week eerder is Hemmen weer geland op Schiphol, nadat hij Australië als het ware moest ontvluchten. De verspreiding van het coronavirus liep down under wat achter op Europa, waardoor de Australische competities pas relatief laat werden stilgelegd. Bijna twee weken nadat de grote Europese competities werden stilgelegd, ging er ook een streep door het voetbal in Australië. “Het was in Nederland al een stuk erger, met meer besmettingen. In Australië liep het niet zo hard. Nog steeds niet trouwens. Het was eerst nog even de bedoeling dat we zonder publiek zouden spelen, maar daar kwamen ze halverwege de week op terug. In eerste instantie is het voor een maand stilgelegd, maar daar achteraan kwam al snel het bericht dat de competitie er tot 31 mei uitlag. Ik heb niet de illusie dat er dan weer gevoetbald kan worden.”

“Het liefst was ik gebleven, want we hadden ons ingesteld om een jaar in Australië te blijven. Lekker voetballen, een mooie tijd hebben. Maar door het virus was daar niks meer van over. Je moest binnen blijven, mocht alleen maar naar de supermarkt en er werd niet meer getraind. We hadden een huurhuis en alles viel weg, zowel het voetbal als het werk dat we hadden. Dan kan je de huur op gegeven moment niet meer betalen. Natuurlijk hadden we kunnen blijven, maar je weet niet hoe lang het gaat duren. Dan zit je daar maanden uit je neus te vreten, dat is ook niet ideaal. Dus de enige optie was eigenlijk om terug te gaan naar Nederland, het had geen nut om te blijven en dat maakte de keuze ook niet zo moeilijk”, gaat Hemmen verder. Toen er eenmaal geen andere keuze meer was dan terug te keren naar Nederland, bleek dat echter niet zo eenvoudig.

“Mijn vriendin zat in een groepschat met Nederlanders die daar zaten. De ene bleef, de ander ging: er ging continu nieuws rond. Dan merk je dan er veel Nederlanders graag naar huis willen. Paniek wil ik het niet noemen, maar toen bleek dat het een serieuze zaak werd, gingen er allerlei luchtruimen dicht. Wij hadden op gegeven moment tickets voor Etihad, maar dat werd gecanceld omdat Abu Dhabi zijn vliegveld sloot. Toen waren er opeens helemaal geen tickets meer. We hebben ons nog aangemeld bij Bijzondere Bijstand Buitenland van de Nederlandse overheid, waarmee ze gestrande Nederlanders oppikken. Daar gebeurde alleen nog niet zoveel mee. Vervolgens kwam Qatar Airways ineens met allerlei extra vluchten, daar hebben we een ticket kunnen bemachtigen. Ik heb wel even gedacht: och, straks zitten we echt voor een hele tijd vast”, vertelt Hemmen. Zo is er tot zijn spijt voorlopig een einde gekomen aan het avontuur in Australië, dat hijzelf bestempelt als een ‘bonus’.

Hemmen was in het najaar van 2018 na voor FC Volendam, BV Veendam, AGOVV, Westerlo, SC Cambuur, BK Häcken, Excelsior, opnieuw SC Cambuur en FC Emmen te hebben gespeeld bij FC Lienden terechtgekomen. Altijd had een avontuur in een ‘ver land’ wel door zijn hoofd gespeeld en hij was er eens dichtbij geweest, alleen liep een stage in Vietnam op niets uit. “Er waren mogelijkheden om daar te tekenen. Maar er gebeurden zoveel gekke dingen, dat ik besloten heb dat niet te doen. Ze schotelden me een bepaald contract voor dat ik zou tekenen als ze mij goed genoeg bevonden. Dat was geen probleem, want het niveau lag daar vrij laag. Maar toen ik eenmaal kon tekenen, waren de bedragen heel anders. Ik geloof dat er 75 procent van het bedrag verdeeld werd onder de trainer, de assistent en de keeperstrainer. Toen was ik er gauw klaar mee en ben ik teruggegaan naar huis. Er waren ook nog opties in Europa en toen dacht ik: dit komt nog wel, ik ga nog een aantal jaar in Europa voetballen. Maar ja, het kwam eigenlijk niet meer. Stiekem had ik het daarna nog wel in mijn achterhoofd, maar daarvoor heb je wel een beetje geluk nodig.”

Maar een jaar geleden kwam het tóch nog voor Hemmen. Terwijl hij in de Tweede Divisie voor FC Lienden speelde, kreeg hij een belletje. “Of ik naar Australië wilde. Nou, dat wilde ik wel. Het ging allemaal via-via, die clubs hebben doorgaans een Europese achtergrond door immigranten. Ik heb zoveel van dat soort telefoontjes gehad. Altijd beloftes, van: ‘Wil je daarheen?’ Als je dat dan wel wilde, hoorde je niks meer.” Maar toen Hemmen op gegeven moment de president van Altona Magic SC, afkomstig uit Melbourne en uitkomend op het tweede niveau van het Australische voetbal in de National Premier Leagues Victoria, aan de lijn kreeg, begon een avontuur in Australië hele serieuze vormen aan te nemen. “Hij vroeg naar een aantal dingen uit mijn paspoort, omdat hij een ticket moest boeken. Ik heb dat doorgestuurd en binnen een paar uur had ik een ticket in mijn mailbox, dus toen wist ik wel dat het menens was. Dat ticket zat eerder in mijn mailbox dan ik het mijn vriendin verteld heb. Zij zag het wel zitten, dat wist ik wel. Maar het ging zo snel dat ik geen tijd had om even te bellen. Vier dagen later zaten we in het vliegtuig naar Australië.”

De nood was hoog bij Altona Magic, omdat er door een blessure dringend behoefte was aan een spits. Daardoor moest Hemmen razendsnel schakelen van het besneeuwde Sportpark De Abdijhof van FC Lienden naar het Makland Park in een buitenwijk van Melbourne, waar het kwik door een hittegolf op dat moment de veertig graden aantikte. “Ik wist niet wat ik meemaakte, ik dacht dat mijn hoofd in de kleedkamer zou ontploffen. Zó warm was het, niet normaal”, lacht Hemmen. Ondanks de hitte, vond hij zowel op als buiten het veld razendsnel zijn plaats in Melbourne. Via Altona Magic werd hij aan een bijbaan bij een Australisch sportmerk geholpen. “Het is geen fullprofcompetitie, zelfs in de A-League is dat niet altijd het geval. Het tweede niveau is semi-prof en in financieel opzicht was het uitstekend, ik hoefde er niet per se naast te werken. Maar ja, als je drie keer in de week traint en voor de rest alleen maar thuiszit, word je op gegeven moment gek. Ze kwamen met dit idee, om voor een mooi, nieuw sportmerk aan de slag te gaan en dat hebben we gedaan. Het is leuk om een keer wat nieuws te doen en er komt een keer een eind aan mijn leven als voetballer.”

De voormalig jeugdinternational die de Hoofdklasse verruilde voor Australië

Voetbalzone sprak eerder dit jaar met Cali Daniel, die eveneens op het tweede niveau van Australië actief was en inmiddels door de coronacrisis is teruggekeerd naar Nederland.Lees artikel

“Het tweede niveau van Australië is in vergelijking met Europa een amateurcompetitie, ondanks dat er nog best wat geld in omgaat”, vertelt Hemmen. Hij legt uit dat het voetbal in Australië doorgaans hooguit op de vierde plaats komt, achter Australian football, cricket en rugby. “Ik woonde heel dicht bij de Melbourne Cricket Ground, dat kon ik net als het Albert Park (waar de Australische Formule 1 Grand Prix wordt verreden, red.) vanaf mijn balkon zien liggen. In het MCG kunnen honderdduizend mensen en dat zat geregeld vol, bijvoorbeeld voor Australian football. Het voetbal telt niet echt mee, daar komen minder dan tienduizend man op af. Het voetbal zit niet echt in de cultuur en dat zie je ook terug in het spel. Ze zijn allemaal erg sterk, snel en fit, dus het is heus wel bikkelen. Maar tactisch is het niet best. Individueel kunnen ze echt wel voetballen, alleen als team is er weinig know-how.”

Toch genoot Hemmen met volle teugen van zijn leven in Australië. “De competitie was ook best leuk. De velden zijn allemaal prima, geen kunstgras te bekennen. Het ontbreekt aan niks verder, de mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam. Ik vind Australië een heerlijk land. Ik heb alle opties opengelaten, dus als ik daar iets had gevonden wat me leuk leek, had ik best een aantal jaar willen blijven. Maar ik moet ook rekening houden met mijn vriendin, zij moet aan haar carrière denken. Als we teruggaan, zien we wel hoe het loopt. Uiteindelijk kom ik dan weer terug naar Nederland, dat staat in ieder geval vast.” Indien er spoedig weer gevoetbald kan worden, is het de bedoeling dat Hemmen weer terugkeert naar Australië. “Het is echt afwachten hoe dit zich ontwikkelt en wanneer het normale leven weer op gang komt. We hebben afgesproken om af te wachten hoe de situatie zich gaat ontwikkelen. Er zal eventueel ook een voorbereiding gedraaid moeten worden, als we weer kunnen voetballen.” Met een lach: “Ja, dan zal ik ook opnieuw wel weer even last krijgen van de jetlag.”