Hoe een Efteling-kok in de voorronde van de Champions League belandde

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Djumaney Burnet, die bezig is aan zijn tweede seizoen in Gibraltar en binnenkort een stap hogerop wil maken.

Door Jordi Tomasowa

“Ik heb niet echt een voorkeur voor een club of een land, zolang het mij maar helpt om uiteindelijk de top te bereiken”, geeft Burnet ambitieus aan. “Het is voor mij wel een droom om ooit in Japan te voetballen. Toevallig ben ik ook in contact met een Japanse club, maar het is afwachten wat daaruit komt.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Voetbalzone.nl (@instavoetbalzone)

Burnet heeft al meerdere keren getwijfeld: stoppen met profvoetbal of er toch nog één keer vol voor gaan? Hij speelt vier jaar lang in de jeugd van FC Den Bosch en maakt in 2021 de stap naar het eerste elftal. De Tilburger komt in zijn eerste seizoen uiteindelijk tot zes officiële duels in de hoofdmacht, waarna een transfervrij vertrek volgt.

“Ik was graag bij FC Den Bosch gebleven, want ik had mezelf in de Keuken Kampioen Divisie willen laten zien. De club bood me die mogelijkheid alleen niet. De mensen in het bestuur zagen het niet in mij zitten, waarna ik de boodschap kreeg dat ik kon vertrekken.”

Die mededeling was een flinke domper voor Burnet, al wist hij snel de knop om te zetten. “Het gaf me ook motivatie om ergens anders alsnog te slagen. Ik heb enkele stages gelopen bij verschillende clubs, maar ik kwam er alleen al snel achter dat contacten heel belangrijk zijn in de voetbalwereld. Als je die niet echt hebt of als je ergens geen kans krijgt, dan kun je ook nergens je kwaliteiten tonen. Ik vond dat wel lastig en heb daar ook wel over nagedacht. Wilde ik nog wel doorgaan met voetballen?”

In augustus 2022 zit Burnet nog altijd zonder club. Hij beschikt naar eigen zeggen over een goed stel hersens en kan daardoor ook nog altijd voor een maatschappelijke carrière kiezen. Op Curaçao, het eiland waar zijn ouders vandaan komen, zet hij alles nog eens op een rij en komt hij tot de conclusie: “Ik kan echt nog ver komen als voetballer.”

Burnet verdient op dat moment zijn brood als kok in de Efteling én in Center Parcs, terwijl hij hard aan zijn voetbalkwaliteiten blijft werken onder Ryan Robinson, een trainer ‘met veel voetballend inzicht’. Wedstrijdritme doet hij op bij verschillende voetbalscholen. Terwijl de zomerse transferwindow zijn einde nadert, slaagt Burnet er nog niet in om een nieuwe club te vinden, tot hij plots een belletje uit zijn netwerk krijgt.

“Of ik het zag zitten om in Gibraltar te voetballen”, legt de middenvelder uit. “Ik had zelf beelden met hoogtepunten gemonteerd, dat filmpje viel in de smaak bij de technisch leiding van Glacis United. Toen ik hoorde van het aanbod dacht ik niet direct: wauw. Maar ik had niks anders en wilde toch doorgaan met voetballen, omdat ik geloof in mijn kwaliteiten.”

Bij Glacis United kwam Burnet het afgelopen seizoen veel aan spelen toe. “Het ging goed en er was interesse uit Spanje en andere landen buiten Europa. Ik kreeg een soort bevestiging dat als ik mezelf kan laten zien op een podium er dingen op mijn pad komen, maar dan heb je wel contacten nodig.”

In de winter wekt hij ook interesse van Lincoln Red Imps FC, met 25 landstitels op dat moment de recordkampioen van Gibraltar. “We kwamen er wat betreft de contractvoorwaarden alleen niet helemaal uit. Ik was nog een beetje zoekende en vroeg mezelf weer af of ik nog steeds een profcarrière wilde najagen. Ik wilde alleen doorgaan als ik het geloof had dat ik de top kon halen.”

In eerste instantie legde Burnet de interesse naast zich neer, maar afgelopen zomer tekende hij alsnog bij Lincoln Red Imps. “Ze speelden ook voorronde Champions League en later voorronde Conference League. In die wedstrijden heb ik ook minuten mogen maken. Dat gaf me weer een boost dat ik op de goede weg was.”

De eerste maanden van Burnet bij Lincoln FC zijn hem naar eigen zeggen goed bevallen. “We staan momenteel tweede en doen weer mee om het kampioenschap. Over de faciliteiten ben ik goed te spreken, het is allemaal professioneel. Bij andere clubs is dit wel iets anders, wat maakt dat we in competitie niet altijd enorm worden uitgedaagd. Door mijn ambitieuze instelling zou ik daarom graag de stap maken naar een competitie waar dit wel gebeurd. Beter word je als je elke week op de toppen van je kunnen móet zijn.”

“Ik vind voetbal leuker vanaf een bepaald niveau, waarbij je meer moet nadenken over je keuzes in het veld. Gibraltar was anderhalf jaar geleden natuurlijk een mooie uitdaging en ik ben van mezelf ook avontuurlijk ingesteld.”

Doordat het bij Glacis United goed ging en er interesse in zijn persoon op gang kwam, werd het innerlijke vuur bij Burnet aangewakkerd. “Zoiets geeft motivatie. Bij Lincoln FC heb ik zoals gezegd de Champions League-voorronde mee mogen maken. Toen speelden we in Azerbeidzjan tegen Qarabag voor 20.000 toeschouwers.”

Burnet is in twee jaar tijd van de bank bij FC Den Bosch naar wedstrijden in de voorronde Champions League gegaan. “We speelden in Qarabag op echt gras en het voetbal leek meer op schaken, daar houd ik van. Ik schaak zelf ook af en toe, dan moet je nadenken en doordachte keuzes maken en gaat het om de kleine details die het verschil maken. Ik kijk ernaar uit om vaker op zo’n niveau als tegen Qarabag te spelen. Krijg ik in de winterstop deze kans, dan sta ik er zeker voor open, maar anders blijf ik graag bij Lincoln. Het grote doel is kampioen worden en dat lijkt me ook fantastisch!”

Alle clubs in de Gibraltar National League spelen normaal gesproken in hetzelfde stadion. Het Victoria Stadium biedt plaats aan zo’n vijfduizend man, maar wordt momenteel gerenoveerd. Vandaar dat het Nederlands elftal onlangs in Portugal tegen Gibraltar speelde. Burnet zelf woont in de Spaanse plaats La Línea de la Concepción, vlakbij de grens van Gibraltar. “De mensen zijn er relaxed. Het weer is lekker, je hebt zon en ik woon dicht bij de zee.”

Over Gibraltar is de middenvelder ook goed te spreken. “Het is een toeristisch schiereiland, waar je allemaal leuke hotspots hebt. Je kunt bijvoorbeeld de rots van Gibraltar beklimmen. Bovenop zie je apen in het wild leven en vanaf Europa Point, het zuidelijkste punt van Gibraltar, kun je Marokko zien. Mijn vrije tijd kan ik dan ook goed besteden. In Zuid-Spanje heb ik trips naar leuke steden als Sevilla, Cádiz en Malaga gemaakt.”

Burnet wordt natuurlijk ook gevraagd naar de uiterst pijnlijke nederlaag die Gibraltar recent leed tegen Frankrijk. De nationale ploeg van de dwergstaat ging in Nice met liefst 14-0 onderuit. “De meeste spelers van Gibraltar spelen bij mijn club Lincoln FC”, vertelt Burnet. “In onze selectie zitten zeven Gibraltarese spelers die eigenlijk ook altijd worden opgeroepen voor de nationale ploeg. Die enorme nederlaag kwam begrijpelijkerwijs hard aan, maar ze kregen natuurlijk een vroege rode kaart en van mijn Gibraltarese ploeggenoten was de helft geblesseerd. Dat zijn de dragende spelers van de nationale ploeg, dus dat zal ook mee hebben gespeeld in die enorme nederlaag.”

Burnet was in maart aanwezig in De Kuip, toen het Nederlands elftal met 3-0 te sterk was voor Gibraltar. De kleine uitslag was voor veel Oranje-supporters teleurstellend, al keek de middenvelder daar niet vreemd van op. “Gibraltar speelde enorm defensief, met veel spelers in de eigen zestien. Door het zo compact mogelijk te houden, wisten ze het Nederland lastig te maken.”

Voor nu weet Burnet nog niet wat er op zijn pad komt, maar zeker is dat hij ooit ook voor Curaçao hoopt uit te komen. “Dat zou wel tof zijn inderdaad. Ik wacht gewoon op het moment tot ik eventueel benaderd word. Toen ik nog bij FC Den Bosch onder contract stond was dat bijna het geval, maar toen werd de technische staf van Curaçao op straat gezet. Kevin Felida speelt daar nu bij de nationale ploeg, met hem heb ik samengespeeld bij FC Den Bosch, en Justin Ogenia ken ik van de jeugd van Willem II/RKC.”