Mijn nieuwe held

Ik vind het geweldig geschreven. Je hele verhaal boeide me en ik heb het in één ruk uitgelezen. Ik kon mezelf inhouden om te kijken wie het was tot de helft van de laatste alinea en toen heb ik toch even gespiekt. Ik ken de voetballer zelf niet echt, maar ik ga hem meteen opzoeken! Van mij krijg je 5 sterren, want ik vind het een erg goed stuk.

Mooi geschreven, maar echt teveel slordige, storende en onnodige spelfouten. 'hield ik met één hand in nog steeds mijn hoed vast', 'steven Gerard', 'in een overhemd die niet helemaal dichtgeknoopt was', 'één van de meest succesvolste aanvallers van Chelsea', 'typische Engelse speler' (='typisch Engelse speler'), 'de geweldige kwaliteiten voor leiderschap' (raar geformuleerd), 'daar vraag je me wat, Ik heb wel een moment' ('ik' met een hoofdletter, waarom?), 'hoewel de beelden in zwart-wit kwaliteit was' en in de laatste zin hoort ook op de eerste e van 'één' een accent. Er missen ook een hoop komma's, tussen botsende gezegdes en na woorden als 'nee' en 'ah' horen komma's namelijk. Normaal stoort dat mij niet zo, maar hier ging het bijna iedere zin mis.

Verder vertelde je helemaal niet waarom je zo'n haast had en waarom je aan het rennen was. Misschien doe je dat expres, maar het had mij beter geleken als het ergens wel naar voren was gekomen. Ondanks dat je het mooi verteld hebt, vind ik het verhaal veel te veel slordigheden bevatten om 5 sterren te geven. Daarom 4 sterren, nog steeds mooi, maar er had meer ingezeten als jij of iemand anders het verhaal nog eens goed (of in ieder geval beter dan nu is gebeurd) door had gelezen. Want verder is het echt een mooi verhaal.

Mooi stuk, heb zelf nog nooit gehoord van Dennis Wise maar blijkbaar was het dus een goede speler. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt en dus ben ik van plan om zo wat op te zoeken van deze Wise.

5 sterren.

Fantastisch stuk iets meer aan de spelfouten werken maar ach je schrijfstijl is gewoon om van te genieten.

Ga zo door!

Geweldige CE (again)!

Ga zo door alsjeblieft! je bent in mijn ogen een van de betere Ce's hier op Vz

Mijn complimenten!

Elke Pensioner herinnert zich wel het fenomenale doelpunt tegen Milan in de CL. Een echte speler met een blauwe hart, vond hem niet 1 van de allerbeste spelers die we hadden, maar wel 1 die het meest gewaardeerd (moet) worden.

Heerlijke CE weer Zola, ik durf je nu al 1 van de beste schrijvers van VZ te noemen, je manier van schrijven is echt heerlijk en wat je vertelt is fantastisch. Ga echt door, echt waar. Promoot de mooiste club van Engeland totdat er bloed uit je vingers op je toetsenbord komt.

Heerlijk geschreven over een in mijn ogen echte Legende.

Mooi geschreven, wel een paar spelfouten maar dit stuk vind ik eigenlijk zo mooi dat het me niet zoveel boeit!

Helaas is het wel Chelsea, niet echt mijn favoriete club.

Weer een Geniaal stuk .maar ik heb weer als ''mierenneuker'' een puntje. Je hebt een hele CE geschreven over Dennis Wise maar zijn naam komt er maar 1 keer in voor , dat is opzich wel jammer.

5 sterren.

Je schrijfstijl is aantrekkelijk, heb het in één keer uitgelezen. Enige minpunt is dat je spelling matig is. Ik zie redelijk veel spelfouten. Weet niet of je Nederlands moeilijk vind, maar vraag anders aan andere leden of zij je stuk willen doorlezen om het Nederlands te controleren. Ook leuk dat je pas aan het eind de naam vertelt. Hierdoor blijf je het stuk doorlezen: je wil weten over wie het gaat. Prima stuk & blijf deze mooie club vooral promoten!

Wise was inderdaad een geweldige aanvoerder! Je krijgt vier sterren vanwege je spelling. De inhoud is verder goed.

Een erg mooi verhaal vanuit je eigen perspectief. Je schrijfstijl is wederom erg goed en het leest lekker weg. Hier en daar een spelfoutje, maar dat deerde mijn leesplezier eigenlijk totaal niet. Opnieuw een erg mooi Ce van je. Ik hoop er meer van je te blijven lezen, want ze zijn heel erg goed. In mijn ogen een van de betere hier op VZ.

Als jij een CE schrijft is dat garantie op topkwaliteit. Ga zo door.

Prima stuk.

Wise was al voordat hij naar Chelsea kwam berucht en beroemd. Hij maakte faam bij Wimbledon eind jaren tachtig. Het team stond destijds bekend als The Crazy Gang, met onder andere Vinnie Jones, Fashanu en Sanchez in de gelederen. Ze speelden altijd op het randje en regelmatig erover. Op intimiderende wijze wonnen ze op Anfield en Old Trafford. Mooie jongens als Lineker hadden een gruwelijke hekel aan 'the Nuts from Wimbledon'. In '88 won Wimbledon de eerste en voorlopig laatste FA cup uit de historie. Sanchez scoorde het enige doelpunt met het hoofd, op aangeven van... Wise. Helaas mochten de Londenaren het opvolgende jaar geen Europees voetbal spelen, omdat Engelse teams waren verbannen na het Heizel- drama.

Afijn. Wise was eigenlijk een hele beperkte speler, maar maakte veel goed met zijn vechtlust. Noodzakelijk, want Wise was slechts 1.68m lang.

Klein beetje kritiek, maar voornamelijk een persoonlijke mening. Ik ben geen grote fan van 'vertellende vorm', omdat ik vaak het idee heb dat het fictie is. En dus ongeloofwaardig. En een paar spelfouten, maar zoals je al aangaf komt dat door je enthousiasme. En dat herken ik. Keep it coming.

Vaak willen mensen weten dat wanneer vz leden beoordeling geven op een column, ook inhoudelijk willen weten waarom? Nou vandaag doe ik dat niet, want dit is een prachtig stuk. Vooral het 1e gedeelte maakte het heel mooi. Prachtig, vijf sterren.

Prachtig hoe je vertelt vanuit die ik-vorm en de citaten die je noteert. Zelf nog nooit van Wise gehoord, maar hij speelde toen ik nog niet eens geboren was. Zal vast een goede leider in het veld zijn geweest met daarbij een goede trap.

Weer een top CE, met die prachtige schrijfstijl van jou, het leest echt lekker weg. Ook was ik heel de tijd benieuwd naar de naam die ging komen, ik ken Dennis Wise namelijk niet...

Ik vind het een leuk en interessant onderwerp. Maar je vertelt uiteindelijk niet echt veel over de speler zelf, je lult er eigenlijk een beetje dromerig omheen. Dit kan met mijn persoonlijke voorkeur te maken hebben, maar het bevalt me niet echt. Ook heb ik me dood zitten ergeren aan je zinsopbouw en spelling. Mijne is ook niet perfect, maar juist daarom zal je mij ook nooit een CE zien schrijven.

Ik zou voor de volgende keer graag meer info hebben en een stuk met minder taal- en spelfouten.

Prachtig verhaal, niets op aan te merken. Doe zo verder!!

Zeer leuk verhaal over Wise, je schrijft erg leuk en mooi over de mooiste club van Engeland. Enige wat ik kan zeggen is Keep up the good work!

goed verhaal man, je moet vaker zulke dingen schrijven!! maar is het nou waargebeurd of niet ?

5 *

Iedereen schrijft dat ze het een goed stuk of zelfs een super stuk vind maar ik......... vind het echt helemaal geweldig. Ik haat lezen maar als jij een boek zou schrijven over iets van voetbal of dergelijken zou ik zeker weten een van de 1ste zijn die je boek koopt. Je moet schrijver worden ofzo man echt een hendig mooi stuk. Ik was echt erg nieuwschierig over wie het zou gaan. Ik kende hem nog niet maar na dit stuk ga ik zeker weten meer opzoeken over Dennis Wise. Over de spellingsfouten die je maakt maakt mij echt geen zak uit zelf ben ik nog slechter in spelling!

Ooooooo wat zijn jou club experts goed zeg in een adem uitgelezen !! genieten dit 5 steren prachtig stuk !

Een mooi idee en ook mooi uitgewerkt! Alleen echt jammer van de spelfouten! Ik stoor me er op sommige momenten echt aan. Het is in ieder geval wel een verhaal dat ik met plezier heb gelezen!

Ooh je bedoeld dennis wise die in 2000 toen ze de fa cup wonnen zijn kind en de beker tegelijk omhoog wou doen om het te vieren en zijn kind (een baby) bijna laat vallen in de drukte.

jammer dat hij geen michael jackson heet. die kreeg de hele wereld over zich heen.

Bedankt, ik heb genoten, mooi verhaal en je schrijfstijl is fantastisch!
Ga zo door!

Wat een prachtig stuk!! Vanaf het begin erg boeiend!!
Ik heb dat doelpunt tegen Ac Milan gezien, en ik moet zeggen het was echt een mooie doelpunt!!!

Is dit nu toeval of niet?

Uit mij CE het vergeten Tricot:
Terwijl ik het Palazzo Madame overstak had ik het gevoel dat ik niet alleen was. De sneeuwjacht was wat verminderd maar nog altijd vielen de witte vlokken gestaag uit de hemel. In een zijstraat gebruikte ik de beschutting van de muur voor het ontbranden van mijn sigaret. De schaduw op de muur die opdoemde in het licht van de lucifer deed mij met een ruk omdraaien, een gedaante kwam snel dichterbij en ik maakte mij klaar voor de confrontatie. Een meter voor mij bleef het staan en vanachter de omslagdoek klonk het: ''kom mee, ik moet je wat laten zien.''
''als je nu wat minder praat en wat harder loopt zijn we er eerder, stuk ongeduld'', haar woorden waren even vinnig als haar passen. Zoekend naar een scherpe reactie verwenste ik haar in stilte en vervolgens ook mijzelf omdat ik mij altijd liet aftroeven door de mondige Italiaanse. Het café zag er van buiten duister uit verlaten uit, we gingen naar binnen en liepen direct door naar de achterkamer. Er zaten zeven mannen in de ruimte die vol hing met Torino-attributen en ik zag Paolo naast de donkere tafel staan. De kaarsverlichting, de kille stenen en het doorleefde hout maakten de kamer sfeervol, maar toch twijfelde ik of ik het sinister of gezellig vond. Het dieprode Torino-tricot lag voor hem op tafel. Paolo begroette mij en wees naar het oude tenue: het tenue van il Tulipano, de man die jij vergat.

Vergeleken met jouw CE mijn nieuwe held:
Lopend door de straten van London in Engeland botste ik tegen andere voetgangers op. Het gevloek in het Engels tegen mij vanwege de onbeschoftheid was duidelijk te horen in de steegjes van London. Lichtelijk geïrriteerd door het feit dat ik verdwaald was, zocht ik vluchtig met mijn ogen naar bekende straatnamen. Uiteindelijk buiten adem dat ik was, was ik gestopt voor een kruispunt bij een stoplicht dat op rood stond. Mijn hoed moest ik stevig vasthouden zodat deze niet zou weg waaien. Kletsnat van de regen stond ik uit te rusten. Terwijl ik tegen een paal aanleunde met 2 tassen stevig tussen mijn benen geklemd, hield ik met één hand in nog steeds mijn hoed vast. Mijn andere hand tilde ik lichtjes op, met een diepe zucht keek ik mijn horloge. “dat ga ik dus nooit meer halen” zei ik in mijzelf.
Terwijl ik omdraaide om terug te keren hield ik mijn tassen boven mijn hoofd om zo mijzelf droog te houden. Toen viel mijn blik op een café. Het zat op de hoek van de straat. Hoewel het verlaten eruit zag, straalde het ook een soort trots uit. Het had iets speciaals. En alsof het café van ijzer was, trok het mij aan als een magneet. Met grote passen liep ik er heen deed ik de deur open en ging ik naar binnen.
Op de achtergrond was zachtjes een Italiaanse operazanger te horen. Ondanks dat het dag was kon het licht van buiten moeilijk doorgang vinden door het raam om het café van binnen te verlichten. Kleine tafeltjes waren verspreid door de knusse ruimte en kaarsen op de tafeltjes zorgden voor extra verlichting. De wand was prachtig versierd met oude foto's van verschillende Engelse iconen voor het voetbal. Steven Gerard, Frank Lampard, David Beckham en zo nog een paar andere indrukwekkende namen. Het was prachtig om te zien en ik dacht bij mijzelf: “Ik moet dit adres straks opschrijven.” Ook hij was afgebeeld. Eén van de beste aanvoerders die Chelsea ooit heeft gekend. Misschien zelfs net iets beter dan John Terry.

Daarna:

Uit mijn CE het vergeten tricot:
Dromerig verhaalde hij over Servaas 'faas' Wilkes, de eerste Nederlandse voetballegende die schitterde bij buitenlandse topclubs.
''hij was jullie eerste echte ster, vier jaar heeft hij geschitterd op de Italiaanse velden. In 1949 kwam hij van Xerxes naar Internazionale. Hij was zó sierlijk, zó elegant, zó goed, zó een rasvoetballer, ja absoluut een van de beste dribbelaars ooit. Zijn stijl was puur gebaseerd op schoonheid maar was toch effectief. Alom bekend was zijn briljante uitspraak op de kritiek van mede-international Abe Lenstra, Abe vond dat dribbelaar Faas de bal vaker moest afspelen en zei tegen hem dat voetbal toch echt een spel van elf tegen elf was. Faas antwoordde: 'abe, als ik er vier voorbij ben is het nog maar zeven tegen elf.' Of over zijn haat tegen koppen: 'een hoofd is om mee te denken, niet om te voetballen', zei hij dan.''
Gemixedmijn CE il capitano:
''hij was dé absolute leider van het ons grote squadra: il grande Torino. Zowel mannen als vrouwen hielden van hem om zijn kracht, om zijn vriendelijkheid, om zijn winnaarsmentaliteit, om zijn doelpunten, maar bovenal om het absolute charisma dat hij altijd uitstraalde. Als de wedstrijd niet liep was het altijd Mazzola die demonstratief de mouwen opstroopte ten teken dat er een tandje bij moest en dan wist je zeker dat er 'zaken' gedaan werden.

Uit jouw CE mijn nieuwe held
“hij was tussen 1990 en 2001 één van de meest succesvolste aanvoerders van Chelsea…..” Met een dromerige blik in zijn ogen vervolgde hij zijn verhaal over de zo geroemde aanvoerder van Chelsea.
“We hadden hem destijds gekocht van Wimbledon waarmee hij van Liverpool de FA Cup had gewonnen. In die finale had hij met een vrije trap de winnende goal gemaakt. Voor 1,6 miljoen pond hebben we hem gekocht. Elf seizoenen is hij uitgekomen voor ons.” Geweldig toch zei de man, nadat hij nog een trekje had genomen van zijn sigaret en een kleine slok had genomen van zijn thee ging hij enthousiast dat hij was. Geboeid zat ik te luisteren.“weet je waar hij bekend om stond?” vroeg hij aan mij. “hij was ontzettend strijdvaardig, hij was één van de meest geharde spelers. Je moest van goede huize komen als je hem in duels wou verslaan”. “maar waren de andere spelers niet bang voor hem dan ?” vroeg ik. Lachend keek hij mij aan en zei: “nee joh. Hij was agressief in zijn spel, maar niet op een manier waardoor je bang voor hem werd. Nee op een manier dat je niets anders dan respect voor moest hebben. Hij was wat ik noem een typische Engelse speler”. ‘’dus hij had ook als een centrale verdediger kunnen spelen” mompelde ik zachtjes in mijzelf. “geen sprake van” zei de man verontwaardigd. “zijn favoriete positie was centraal op het middenveld, hij kwam daar het best tot zijn recht. Hij had de geweldige kwaliteiten voor leiderschap, hij was de beste leider die een team zich kon wensen en hij heeft niets voor niets tien jaar lang voor Engeland gespeeld”.

Ook bij je nieuwe CE ''de geschiedenis die vergeten is kreeg ik dat idee:

Openingsalinea van mij CE Brave Hearts:
Nog een keer, lang na deze gebeurtenissen, is Neil terug geweest naar de velden van Contalmaison op zoek naar herinneringen. Hij zag slechts hoe de wind een zee van korenhalmen in zachte golvende bewegingen heen en weer wiegde. Op de groene heuvels vochten alleen schaduw en zonnestralen om terrein. Bijen en vlinders voedden zich gezamenlijk met de verse nectar van de kleurige zomerbloemen. In niets kon deze paradijselijke blik over de velden doen denken aan een dodenvallei. Maar wie diep in de grote grijze ogen van deze eenvoudige man zal kijken, ziet het vreselijke verhaal dat in 1914 ergens ver weg in Schotland begon.

Jouw openings alinea:
Het was een mooie dag. De zon scheen en je kon de vogels horen fluiten. Hij voelde hoe de wind zachtjes verkoelende lucht in zijn gezicht blies. Terwijl hij zijn neus ophaalde om de geur van zijn bos bloemen te ruiken die hij in zijn linkerhand stevig vasthield liep hij, ondersteund door zijn wandelstok, in stilte naar zijn graf. Toen hij voor het graf stond keek hij even om zich heen. Er was niemand anders die bij het graf was stil blijven staan. Langzaam boog de man met veel moeite voorover en legde de bloemen op zijn graf. Terwijl de man hoorde hoe de wind de bladeren van de bomen op de begraafplaats liet ritselen, dacht hij: ‘Ik ben je niet vergeten mijn oude vriend’.

Het leek gewoon wel héél erg op elkaar qua stijl, opbouw en woordkeuze alleen het onderwerp verschild wat. Het lijkt net of je uit mijn stuk af en toe een zin weglaat of toevoegt en een hoop zinnen een beetje veranderd. Is dat toevallig? Je hebt er wel een wat andere draai aan gegeven maar het lijkt wel heel erg op elkaar naar mijn idee

Mooi geschreven stuk. Ben je toevallig ook liefhebber van harry potter boeken want je schrijf stijl doet me denken aan die van J.k. Rowling?