‘‘Sh*t everywhere!’ Dimitar Berbatov was woest om zijn schoenen’

Albert Morgan werkte twintig jaar als materiaalman bij Manchester United en bewaart de meest bijzondere herinnering aan een uitwedstrijd tegen Sunderland in 2010. In gesprek met de Daily Mail vertelt hij dat de kleedkamer in het Stadium of Light ooit vol kwam te staan met ontlasting, doordat er problemen waren met de riolering. De aftrap van de wedstrijd, die uiteindelijk in 0-0 eindigde, moest daardoor met een halfuur worden uitgesteld.

“Er stond een emmer, die druppels opving. We dachten dat er een lek in het plafond zat. De jongens maakten zich klaar, liepen allemaal rond die emmer en gingen uiteindelijk het veld op voor de warming-up. We stonden al een aantal minuten op het veld, tot er een beveiliger naar me toe kwam en zei: ‘Albert, ik denk dat het beter is dat je even de kleedkamer ingaat. Die emmer raakt een beetje vol’. Toen we terugkwamen in de kleedkamer, bleek de emmer vervangen te zijn door een vuilnisbak”, vertelt Morgan.

“We kwamen terug in de kleedkamer en voor je wat kon zeggen, barstte een van die tegels. Sh*t everywhere! De manager (Sir Alex Ferguson, red.) was net naar buiten gelopen”, vervolgt de voormalig materiaalman van Manchester United. “Alles zat op de pakken, de kleding, de muren, het plafond. Dimitar Berbatov was woest om zijn schoenen, die waren centimeters verzonken. Er was niks te redden, alles was verloren. Schoenen, pakken. Het enige dat we konden doen, was naar binnen gaan en de sieraden en horloges proberen te redden. Op dat moment was het al tien voor drie, de wedstrijd moest om drie uur beginnen. Ze hebben de aftrap met een halfuur moeten uitstellen.”

Toenmalig Sunderland-manager Steve Bruce moest zelfs komen helpen opruimen in de kleedkamer van Manchester United. “Hij kwam uit een deur in de achterkant van de kleedkamer, met een borstel van wel vijf meter breed. Big Brucie schoof zo al het schijt uit de kleedkamer. We hebben de pakken in een zwarte zak gegooid en de meesten zijn uiteindelijk vernietigd”, besluit Morgan zijn anekdote.