Mourinho huilde en schreeuwde in kleedkamer: ‘Hoerenzonen, verraders!’

José Mourinho stapte in de zomer van 2010, nadat hij met Internazionale de Champions League had gewonnen, aan boord bij Real Madrid. In alle opzichten leek het een ideaal huwelijk te worden. Mourinho was al succesvol geweest bij FC Porto, Chelsea en Inter en was de perfecte trainer voor de Koninklijke. Toch werd de samenwerking, die drie jaar duurde, geen doorslaand succes.

Ondanks de kwaliteiten van Mourinho, de aanwezigheid van sterspeler Cristiano Ronaldo en het geld dat voorzitter Florentino Pérez ter beschikking stelde was de oogst van Real Madrid matig tussen 2010 en 2013. Mourinho zat 178 wedstrijden op de bank en won bijna 72 procent van die duels, maar de prijzenkast werd matig gevuld: een landstitel, een Copa del Rey en een Supercopa werden gewonnen.

In Spanje en Engeland is een nieuw boek verschenen over Mourinho, waarin auteur Diego Torres antwoord probeert te vinden op de vraag waarom het huwelijk tussen the Special One en de ambitieuze topclub niet echt slaagde. Diverse media lichten er maandag een akkefietje uit dat Mourinho in april 2011 had met zijn spelers, nadat er met 1-1 was gelijkgespeeld tegen Barcelona.

Volgens schrijver Torres was Mourinho ervan overtuigd dat zijn spelers informatie uit het team lekten naar de pers. Hij was er zo door geobsedeerd, dat hij de hotels waar Real Madrid verbleef liet checken op afluisterapparatuur. Op 16 april 2011 eindigde El Clásico in Madrid in 1-1 en de spelers van de thuisclub kregen een licht applaus van het publiek. In de voorgaande krakers had Barcelona soms zeer ruim gewonnen, dus was er sprake van enige tevredenheid onder de achterban. Mourinho dacht daar echter anders over, stelt Torres. Temeer, daar Marca enkele uren voor de wedstrijd de opstelling al helemaal goed voorspelde.

“Hij wachtte in de kleedkamer tot zijn spelers er allemaal waren, waarna hij in vuur ontstak en allerlei beschuldigingen en verwensingen uitte. Hij liep rood aan, waarna hij begon te huilen en te roepen: “Jullie zijn verraders! Ik heb jullie gevraagd met niemand te praten over de wedstrijdselectie, maar jullie hebben me verraden! Jullie staan niet aan mijn kant, jullie zijn hoerenzonen. Esteban Granero is mijn enige vriend in deze ruimte.”

“En zelfs van hem weet ik niet meer of ik hem nog kan vertrouwen”, zou Mourinho hebben gezegd volgens het boek. “Jullie hebben me allemaal in de steek gelaten, jullie zijn de meest verraderlijke groep spelers die ik heb meegemaakt. Jullie zijn niets meer dan hoerenzonen.” Volgens schrijver Torres wachtte aanvoerder Iker Casillas de tirade niet af en draaide hij zich om, richting de douches. Hij was niet de enige die alle commotie negeerde. Mourinho werd nóg bozer en greep een blikje Red Bull, dat hij keihard tegen de kleedkamermuur smeet.

Het explodeerde en de energiedrank droop bij sommige spelers van de gezichten af. Zittend op de grond trok Mourinho nog eens fel van leer, waarna hij de tranen wegveegde en aangaf dat hij met Florentino Pérez zou gaan praten, in de zekerheid dat hij de ‘mol’ binnen de groep wel zou vinden. Hij beloofde een fikse sanctie en trok een vergelijking tussen voetbal en vechtsport. “Als ik in Vietnam zou zitten en je zou zien lachen om een maat, zou ik mijn pistool pakken en je kapotschieten. Nu zijn jullie degenen die moeten uitzien naar degene die de opstelling heeft gelekt aan de krant.”