Kaká's comeback

Hij kon het niet geloven. Dat zoiets doms juist hem moest overkomen…links naast zijn bed kijkt hij in het bezorgde gezicht van zijn vader en rechts kijkt hij in het betraande gezicht van zijn moeder…ongelooflijk, waarom? Zal ik ooit in het geel/groene shirt van Brazilië uitkomen, zal ik ooit een goddelijke kanarie zijn? Dit waren de laatste gedachten van Ricardo Izecson dos Santos Leite voordat hij door de narcose in een hele diepe slaap viel…

We schrijven september 2000 waar Kaká met een stel vrienden aan het geinen was aan het rand van een zwembad. Lekker dollen met maten onder elkaar, de sfeer zat er goed in. Een flinke aanloop met een sierlijke duik…hij werd wakker in het ziekenhuis van São Paulo en keek in de bezorgde gezichten van zijn ouders en zijn jongere broertje Digão. Hij was op zijn nek terecht gekomen en de artsen vreesde voor een verlamming van zijn gehele lichaam onder zijn nek. De Braziliaanse artsen hadden hun werk voortreffelijk gedaan en als bij een Gods wonder herstelde Kaká volledig van zijn opgelopen kwetsuren. Voor de toch al gelovige jonge Kaká was dit een startsein voor een innige band met het Evangelisch Christelijk geloof en tot op de dag van vandaag leest hij elke dag een stukje in de Bijbel en staat 10% van zijn inkomen af aan de kerk. Hij zag en ziet het als een teken van God dat hij aan het ongeluk in het zwembad geen ernstig blijvend letsel heeft overgehouden. Ten tijde van zijn herstel heeft hij een aantal doelstellingen voor zichzelf gesteld, onder andere het weer kunnen voetballen op topniveau, ooit uitkomen voor het Braziliaans nationaal elftal, een transfer naar een topclub in Italië of Spanje en het winnen van de Champions League. Alle doelstellingen zijn inmiddels behaald, sterker nog, in 2007 werd hij verkozen tot wereldvoetballer van het jaar, op de schoorsteenmantel ten huize Kaká prijkt de prestigieuze Ballon d’Or, de Gouden Bal…

In juli 2003 vertrok Kaká voor 6,5 miljoen euro naar AC Milan en in zijn allereerste seizoen in het San Siro wist hij meteen de landstitel in de Serie A te veroveren. Het ging Kaká bijzonder voor de wind in Milaan, hij wist alles bij elkaar zo’n slordige 70 doelpunten te scoren voor Milan en in het seizoen 2008/2009 werd hij samen met Ronaldinho een creatief Braziliaans duo in de aanval. Vele triomfen behaald in Milan tot dat in juni 2009 Real Madrid aan de deur rammelde. Voorzitter Silvio Berlusconi verkondigde luid in de Italiaanse pers dat hij Kaká voor geen enkel bedrag zou laten gaan maar bond meteen in toen Florentino Pérez €65 miljoen aftelde voor de Braziliaanse middenvelder. Na zijn ongeluk was een doelstelling van Kaká een transfer naar een topclub in Italië of Spanje, na een bijzonder succesvolle periode bij AC Milan ging Ricardo Izecson dos Santos Leite naar de volgende club uit zijn dromen: Real Madrid…zijn dromen bleven maar uitkomen…

Als een vorstelijke keizer werd hij in het geweldige Estadio Santiago Bernabéu gepresenteerd, de Socio’s sloten hem meteen in hun armen en hij dacht dat hij inmiddels wel wat gewend was aan enthousiaste supporters maar het Bernabéu overtrof zijn stoutste verwachtingen. Hij had een stroeve start in Madrid maar hij genoot van de club en de samenwerking met de ploeggenoten, vooral met Cristiano Ronaldo kon hij het prima vinden. Oude blessures speelden weer op en hij zag het onvermijdelijke al aan de horizon glooien. Na het WK was het overduidelijk, Kaká moest onder het mes om de slepende blessure aan zijn linkerknie te verhelpen. Behandeld arts Marc Martens uit België wist fijntjes op te merken dat Kaká op het juiste moment bij hem was gekomen omdat als de Braziliaan langer door had gespeeld het voort bestaan van zijn carrière in gevaar zou zijn gekomen. Er stond zo’n slordige zes tot acht maanden herstel na de zware operatie en de Braziliaanse international viel in een gat in Madrid. Relatief was hij nog niet zo heel lang in Madrid en eerlijkheidshalve valt te zeggen dat hij veel problemen heeft ondervonden tussen de verschillen van Italië en Spanje. Met al zijn aanpassingsproblematiek had hij ook nog eens operatie ondergaan die op het nippertje had voorkomen dat zijn carrière voortijdig was beëindigd.

Eenzaam waren de wachttijden op de vliegvelden van São Paulo en Barajas, eenzaam waren de trans-Atlantische vluchten. Verbeten zat hij alleen samen met de fitnesstrainer in de zalen van Valdebebas maar gelukkig werd hij door Real Madrid vrij gelaten om de grootste tijd van zijn herstel door te brengen in São Paulo. In alle eenzaamheid werkte hij verbeten in de Braziliaanse zon aan zijn herstel, als hij zijn ogen sloot dacht hij terug aan 2000, hoe hij in het ziekenhuis lag en de behandelde artsen serieus rekening hielden met een totale verlamming van zijn lichaam. Het is nu dertien jaar verder en Kaká heeft indrukwekkende prijzen weten te behalen, veel critici twijfelen aan het kunnen van Kaká, hij krijgt sporadisch een kans om zich te laten zien bij Real Madrid.

Het doet me pijn om te zien hoe Ricardo Izecson dos Santos Leite zich zit te verbijten op de bank van Real Madrid. Deze tovenaar hoort altijd te spelen, zodat hij zijn magische kunsten vertonen kan. Hij hoort de dirigent te zijn van een groot orkest. Of dat orkest nu Real Madrid of AC Milan is, het maakt mij niet meer uit, ik wil gewoon weer ouderwets genieten van deze geweldige speler. Een comeback zit er nog altijd in voor de inmiddels dertig jarige Kaká, ik heb het gevoel dat hij het nog in zich heeft en ik hoop met heel mijn hart dat hij weer zal gaan schitteren op de Europese velden.