Help, de scheidsrechter verzuipt
Hoewel over het algemeen een bron van vermaak, kan voetbal bij uitstek de sport zijn om je heerlijk aan te ergeren. Gemiste kansen, verkeerde passes, ongelooflijke dekkingsfouten en dom balverlies zijn een aantal van de zaken waar de voetbalsupporter met afgrijzen op kan reageren. Maar het element dat bij uitstek de wenkbrauwen doet fronzen, is de arbitrage. Hoezeer de meningen van de fans na afloop van de wedstrijd ook uit elkaar mogen liggen, over één ding is men het over het algemeen aan beide kanten eens: de scheidsrechter was weer waardeloos.
Het niveau van de arbitrage wordt regelmatig bekritiseerd. Niet alleen in ons land en niet alleen in de nationale competities. Een WK of EK is niet compleet zonder discussies over beslissingen van de man in zwart, die tegenwoordig trouwens vaker in het geel, het groen of het rood rondloopt. In het Europese cupvoetbal is hij ook vaak de kop van Jut. De vraag is in hoeverre dat terecht is. Er op toezien dat tijdens een wedstrijd de regels strikt worden nageleefd, is een taak die in de loop der tijden niet makkelijker is geworden.
Voor een deel ligt dat aan de complexiteit van deze regels zoals dat het best tot uiting komt in de buitenspelregel. De regel schrijft voor dat een speler op het moment van spelen niet in buitenspelpositie mag staan. Dat vereist van de man die daar het oog in moet houden een schier onmogelijke eigenschap, namelijk dat hij tegelijkertijd de aanvaller en de speler die de pass verzendt in het vizier moet hebben. En alsof dat al niet moeilijk genoeg is, heeft de FIFA bepaalt dat spelers ook niet functioneel buitenspel kunnen staan, in welke gevallen er niet mag worden afgefloten.
Maar voor een deel zijn ook de spelers verantwoordelijk voor de onmogelijke aard van de taak van de arbitrage. Wie met elkaar een spel speelt, mag er van uit gaan dat het de intentie is van alle spelers om zich aan de regels te houden. Wie in huiselijke kring Monopoly speelt, rekent niet op een slinkse oom die de bank plundert als er even niemand kijkt. Dat is in het betaalde voetbal wel anders. Het is ondertussen de belangrijkste taak van een scheidsrechter geworden om te bepalen of een speler opzettelijk dan wel onvrijwillig naar het gras gaat en of het gekreun en gejammer het gevolg is van werkelijk geleden pijn dan wel een stukje acteerwerk met als doel het aansmeren van een kaart. De zotheid heeft in dit opzicht al zo hard toegeslagen dat niemand er meer van op kijkt als een speler die ogenschijnlijk rijp is voor een ziekenhuisopname na een behandeling met een natte spons het veld oprent alsof het water uit Lourdes betrof. Voetbal is theater geworden waarin een slap handje op de schouder een reus naar de grond brengt en spectaculaire valpartijen uit lucht kunnen ontstaan. We noemen ze fopduik, schwalbe of dive en elke club is er slachtoffer van, net zozeer als dat ze er van profiteren, maar het is vals spelen.
Videobeelden hebben de beoordelingen van de scheidsrechters steeds meer onder de aandacht gebracht naarmate het aantal camera’s dat rond het veld werd opgesteld toenam. Elk twijfelachtig incident kan rekenen op een volledige analyse vanuit drie of vier camerastandpunten, vertraagd en zelfs in super slowmotion. Diezelfde videobeelden kunnen de scheidsrechter redden. Het enige dat er moet gebeuren is dat hij er de beschikking over krijgt tijdens de wedstrijd. Er is zelfs al een naam voor aangezien sommige sporten een stuk minder conservatief zijn: de videoref. Het wordt tijd dat er op alle niveaus druk gediscussieerd gaat worden over de beste manier om dit middel in te zetten en niet over de vraag óf dit middel moet worden ingezet. Het is tijd dat we ons niet meer gaan afvragen hoe het mogelijk is dat een toeschouwer in een stadion die in het bezit is van een smartphone na dertig seconden al weet dat er geen sprake was van buitenspel terwijl de scheidsrechter tot na de wedstrijd in het ongewisse blijft. Hoewel er van dat laatste ook geen sprake meer is, want de coach van het benadeelde team kan wel even naar een scherm lopen om vervolgens de scheidsrechter zijn ongelijk in te wrijven.
Nu zullen er ongetwijfeld mensen zijn die beweren dat het falen van de arbitrage onderdeel is van de charme van het voetbal. Maar dat impliceert dat arbitrage deel uit maakt van het voetbal terwijl dat niet zo is. Om te kunnen voetballen heb je een veld nodig, een bal, lichtmasten en een heleboel andere zaken waaronder drie man die de regels bewaken. Het spel wordt echter gemaakt door de spelers en de coaches. Het spel vraagt om een veld, het heeft een bal nodig en lichtmasten als het donker wordt. Het zijn voorwaarden om tot een pot voetbal te komen en dat geldt ook voor de arbitrage. Wij nemen geen genoegen met een knollenveld, een slappe bal en kaarslicht. Waarom mag de scheidsrechter dan geen gebruik maken van de beste middelen die tot onze beschikking staan om er voor te zorgen dat een zeer belangrijk element van het spel, namelijk de handhaving van de spelregels, zo optimaal mogelijk tot zijn recht komt. En dan ter geruststelling van de twijfelaars: het menselijke element zal niet verdwijnen. Ook videobeelden moeten beoordeeld worden. Maar in plaats van de paar seconden en het enkele gezichtsveld dat de scheidsrechter nu heeft, zal de man achter het scherm met de verschillende standpunten en iets meer tijd in staat zijn tot een veel beter afgewogen oordeel te komen.
De ergernis van een naast geschoten bal voor open doel, het verschrikkelijke misgraaien van de keeper op een houdbaar schot en de cruciale dekkingsfout in de verdediging vindt zijn oorsprong voor een groot deel in de wetenschap dat het moment geweest is. Dat hoeft niet zo te zijn voor de beslissingen van een scheidsrechter. Nu al kan hij met hulp van zijn assistenten op een fout terugkomen. Help de scheidsrechter verder. Geef hem de videobeelden.
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee!
Meer nieuws
PEC Zwolle verslaat Heracles Almelo en passeert ‘magische grens’ van 34 punten
AZ kan vierde plek bijna niet meer ontlopen na geflatteerde zege op NEC
Kraay jr. las ‘belachelijk bericht’: ‘Te Kloese moet telefoon niet eens opnemen’
De Telegraaf: Ajax is concreet voor Sandler maar heeft concurrentie van PSV
Topscorer Lionel Messi leidt Inter Miami met twee goals en assist naar zege
Slot denkt aan Nederlander als eerste topaankoop bij Liverpool
Meer sportnieuws
Goed geschreven. Duidelijk verhaal, goed onderbouwd en het is inderdaad een probleem. Verder zijn er nog een aantal dingen die zullen moeten veranderen, zoals de straf op een fopduik.
Er zijn verschillende manieren om dit euvel te verhelpen. Je ziet in hockey al dat ze een video mogen aanvragen, eenmalig indien ze het bij het verkeerde eind hebben en anders één keer per helft of iets dergelijks. Het zou een begin zijn. Iedereen in de Arena kan op het grote scherm zien wat er gebeurt, behalve de scheidsrechter. In alle stadia zien mensen het in hun skybox. Scheidsrechter zijn is een beroep waar je geboren voor moet zijn. Je moet sterk in je schoenen staan en je moet beslissingen durven nemen. De wedstrijd 'aanvoelen' hoor je wel eens. Dat vind ik zo'n belachelijke opmerking. Geel is geel, rood is rood. Een vrije trap is een vrije trap en niet opeens voordeel als je ziet dat een speler ook maar vijf meter vooruit kan rennen en daarna de bal wordt weggekegeld. Hoe lang duurt een voordeel regel? Bij iedere scheids is dat weer anders. Hangt af van de 'ernst van de overtreding'.
Bij tennis kan er een challenge worden aangevraagd. Drie per set. Ook een fantastische regel. Maar wat ik ook weer begrijp zijn de mensen die zeggen: 'het moet een spel blijven die 90 minuten en een beetje duurt. Ik wil geen twee uur speeltijd zien, dat duurt te lang.' Het moet snel, maar effectief. Snel, maar juist.
Maar waar ik me toch echt het meeste aan irriteer, is de vierde man. Ik vraag me echt af wat die man doet, buiten het bordje omhoog houden met de rood- en groengekleurde cijfers. Het is schokkend om te zien hoe er een overtreding / rel gebeurt voor zijn neus en niet ingrijpt en niet de scheidsrechter informeert over een beslissing. Met het hedendaagse voetbal kan je niks meer goed doen, maar wij moeten ook beseffen dat wij de middelen hebben die een scheidsrechter niet heeft. Misschien niet altijd even goed, maar een videoref vind ik ook discutabel. Je krijgt teveel discussiepunten en teveel woordenwisselingen. Je verliest het vertrouwen in de scheidsrechter na twee beslissingen die na zestien herhalingen fout blijken te zijn. Ik vind je CE goed toegelicht, maar het is een discussie die een hoop stof doet opwaaien.
Leuke hieraan blijft natuurlijk nog steeds dat ook al als je videobeelden gaat gebruiken dat het nog steeds lastig te interpreteren valt. Aangezien de regels soms nog steeds vaag zijn en sommige situaties gewoon lastig te beoordelen zijn. Soms heb je situaties waarvan ik na 5 keer de slow-motion te hebben gezien nog steeds geen conclusies kan trekken. Ik vraag me af of de scheidsrechter het moet gaan beoordelen of een videoscheidsrechter.
Overigens kan een scheidsrechter het bijna nooit goed doen. Je moet beslissingen maken in een split second. Soms maak je impulsief beslissingen waar je later spijt van krijgt. Ik benijd ze in ieder geval niet.
Ik denk dat veel mensen de vergissing maken dat scheidsrechters geen fouten mogen maken. Scheidsrechters zijn ook mensen die in het dagelijks leven ook moeten werken voor de kost; politieagent, bakker of supermarkthouder. Dan kom ik gelijk bij her punt dat scheidsrechters enorm overschat worden, zeker nu er op elke vierkante millimeter in en naast het veld een camera staat. De camera's en toeschouwers hebben de mogelijkheid om het 3, 4 keer terug te zien, de arbiters niet. Die moeten in een fractie van een seconde beslissen, zowel de scheidsrechter als de assistent-scheidsrechter. En ja, dan word er wel eens wat verkeerd gezien. Helaas, sorry, arbiters zijn ook mensen. De scheidsrechters liggen gewoon onder een vergrootglas, en daarom kunnen ze bijna niks meer goed doen.
Even over de CE zelf: niks mis mee. Onderbouwend, geen spelfouten, goed zo! Ik wil alleen wel af van je standpunt dat er videobeelden aan te pas moeten komen wanneer er een discutabele of onduidelijke beslissing word genomen. Dan ben je denk ik de halve wedstrijd bezig met het zien van beelden om op basis daarvan je beslissing te maken.
Videobeelden lijkt me inderdaad een snelle, efficiënte en goedkope oplossing om deze problematiek aan te pakken. Gewoon een team van drie onpartijdige experts die de wedstrijd mee opvolgen en bij iedere dubieuze dan wel foutieve beslissing van de scheids tussenkomt.
Ergens hunker ik - hoewel ik het nooit heb meegemaakt - naar de jaren stillekes van het voetbal waar een match gevolgd werd door 2 à 3 camera's. Nooit leverden beelden zuiver uitsluitsel over al dan niet buitenspel met pittige toogdiscussies als gevolg. Nu is alles kant en klaar: ja de bal was over de lijn, nee het was net geen buitenspel, enz.
Maar, ach ja, er gaat gewoon te veel geld om in het wereldje dat draait rond een draaiend bolvormig projectiel. Dus, inderdaad, gezien de financiële gewichtigheid van een scheidsrechtelijke dwaling, bieden videobeelden een goedkoop alternatief.
Duidelijk verhaal en helder geschreven. Natuurlijk heel herkenbaar het probleem met de scheidsrechter. Je kan het vergelijken met de politieagent. Ook een persoon waar hedendaags veel kritiek op is, vaak omdat de beste man of vrouw de wet regels probeert te hanteren, maar voornamelijk op zicht en gevoel. En daar gaat het voor sommige dan mis. Zie de problematiek in Amerika, maar ook de straatagent in Nederland die de ene knaap zonder helm aanhoudt en beboet, maar een ander zonder licht laat doorrijden...
De scheidsrechter werkt ook op gevoel en zicht, maar kan nooit een heel veld overzien. Zelfs met 4 man is dat onmogelijk, omdat iedereen zich concentreert op de man met de bal. Bij een pass waarbij een buitenspel situatie ontstaat, kijkt zelfs de grensrechter eerst naar de man met de bal... Dan is hij helaas al te laat. Een videoscherm kan in discutabele momenten dat probleem binnen een minuut oplossen. De beste man blijft wel de gebeten hond, maar van veel kortere duur, omdat de ploeg waarbij hij de fout beging, uiteindelijk niet wordt benadeeld.
Best vreemd dan toch dat die oude wijsgeren bij de Fifa dit eerder als een bedreiging zien dan een oplossing, waarschijnlijk puur op gevoel en zicht...
Werkelijk fantastisch geschreven! Ik had ook mijn twijfels bij de 'modernisering' van de huidige voetbal. Maar ik ben nu volledig overtuigd dat er ook technologische hulpmiddelen moeten komen voor de scheidsrechter zelf. In het begin klaagde veel mensen ook over die spuitbusje, ja om een spuitbusje! Maar nu hoor je er niemand meer over. En die spelers pakken ook niet meer paar metertjes.. En het lijkt me ook voor de scheidsrechter prettiger om een beslissing te maken (bijv. een handsbal in de 16, moet je daarvoor rood geven of niet, een overtreding of schwalbe, etc.) En matchfixing lijkt me dan ook moeilijker. Mensen klagen dan ook minder over de scheids want hij neemt beslissingen via de vid-ref. Vind ik wel handiger!
Top geschreven, van mij krijg je een 5!
Een beetje een late reactie, de afgelopen tijd niet zo actief geweest op het lezen en beoordelen van Ce's. Maar deze is heel goed, heel sterk, ik ben het dan ook volkomen met je eens. Wederom fantastisch geschreven, je bent echt een natuurtalent!