Er is maar één Mister Feyenoord

Het is een doodgewone maandagmiddag als James aanklopt bij zijn opa. Het is net vier uur geweest en de veertienjarige scholier zou zijn opa een uurtje met zijn gezelligheid verblijden. Hij schreeuwt door de brievenbus dat het ijskoud is en dat opa moet opschieten. Eenmaal binnen hangt hij zijn jas op en gaat voor de open haard liggen. “Opa, kunt u nog een mooi verhaal vertellen over die goede oude tijd bij Feyenoord?”

“Het zal omstreeks het jaar 1919 geweest zijn, dat een jongen van jou leeftijd zich meldde bij de vereniging die toen nog bekend stond als RVV Feijenoord. De club bestond net een paar jaar maar was nu al op weg om de landelijke top te bestormen, het enige wat nog miste was een speler die het team bij de hand kon nemen. De ideale club voor de jongen die we later allemaal zouden kennen als Puck van Heel. Op twintigjarige leeftijd debuteerde de speler die geroemd werd om zijn atletische vermogens en zijn fenomenale traptechniek in het eerste van de volksclub. Dankzij de kleine spelverdeler werd Feijenoord voor het eerst in haar bestaan algeheel landskampioen van het Koninkrijk der Nederlanden onder meer dankzij veel belangrijke doelpunten van hem. Ook bij het tweede landskampioenschap was de inmiddels tot aanvoerder benoemde Van Heel de grote ster. De Rotterdammers wonnen onder leiding van Puck vier landstitels en twee KNVB-bekers. Hij was in Rotterdam en omstreken een echte living legend en een voorbeeld in de zware tijden.”

De oude man krijgt een hoestaanval en slikt snel een pilletje in. De open haard lijkt te doven en hij vraagt de jongen om nog wat hout erop te gooien. Aldus geschiedde en na een glas water vervolgt hij zijn lofzang over de legendarische middenvelder. “Maar niet alleen in Nederland was die kleine een held. Bij onze vrienden van de KNVB viel Van Heel ook op. Lange tijd gold Puck van Heel als dé recordinternational van het Nederlands Elftal. Waarbij gezegd moet worden dat bij het merendeel van de wedstrijden hij aanvoerder was. Ik kan me ook nog goed herinneren dat Puck het Stadion Feijenoord inluidde door de eerste paal te slaan. Toenmalig voorzitter Leen van Zandvliet was apetrots toen Feijenoord een stadion kreeg met Europese allure. En dat allemaal na een vreemde droom van de beste man.”

“Maar zoals het een legende behoort te gaan kwam er ook voor Puck een einde aan de feestvreugde. Eind jaren dertig begon hij zich fysiek al wat zwakker te voelen. Dankzij zijn superieure techniek bleef Van Heel echter overeind staan in de Nederlandse competitie. Tegelijkertijd met de entree van de Duitsers kwam ook de slijtage bij Puck. En in mei 1940 verdween hij geruisloos van de Nederlandse voetbalvelden. Hij zou het kampioenschap, dat werd uitgesteld door de Duitsers, niet meer meemaken en ging genieten van zijn welverdiende voetbalpensioen.”

Nog een hoestbui en de bejaarde Feyenoordsupporter gaat nog éénmaal rechtop zitten in zijn stoel. “Het was misschien wel tekenend dat tegelijkertijd met het afscheid van Van Heel ook het afscheid van het dream team van Feyenoord intrad. De ploeg, onderbroken door de Tweede Wereldoorlog, was verlaten door zijn sterspeler en dat betaalde zich uit in slechte resultaten. Het zou jaren duren eer Feijenoord er weer bovenop kwam. Maar één ding staat voor mij vast, jongen. Gerardus Henricus ''Puck'' van Heel, voor mij blijft hij altijd de ware Mister Feyenoord en het voorbeeld voor iedere speler van Varkenoord die ooit droomt van een carrière in De Kuip.”