Edson Arantes “Pelé” do Nascimento

In het dorpje Três Corações komt op 23 oktober 1940 Edson Arantes do Nascimento ter wereld, zijn vader João Ramos do Nascimento schrijft hem echter per ongeluk in als Edison en vergist zich twee dagen in de geboortedatum. Zijn vader, voetbalbijnaam Dondiño, kneedt de jonge Edson Arantes tot een technisch perfecte voetballer, die van zijn vriendjes als snel de voetbalnaam Pilé krijgt, dat later zal veranderen in Pelé. Zijn voetballoopbaan begint hij op straat, aangezien zijn ouder het niet breed hebben, is er geen geld voor contributie en door de mentaliteit van straat, staat Pelé er meteen wanneer hij bij Bauru Atlético Clube terechtkomt, zijn eerste echte voetbalclub. Bij deze club maakt Pelé meteen een goede indruk, slechts twee seizoenen speelt de aanvaller bij deze bescheiden vereniging, voor hij naar het grote Santos in Sao Paulo verhuist en de successtory pas écht begint.

Tijdens zijn debuut tegen concurrent Corinthians scoort Pelé meteen, terwijl hij op dat moment nog slechts zestien jaar oud is! In het vervolg van zijn voetballoopbaan zal hij nog vele records breken, maar in 1956 staat hij nog slechts aan het begin. In zijn eerste twee seizoenen bij Santos maakt hij veel indruk in Brazilië en de overige landen in Zuid-Amerika, de rest van de wereld leert Pelé kennen tijdens het WK van 1958 in Zweden. De aanvaller is op dat moment slechts zeventien jaar, maar tussen onder andere Didi en Garrincha valt hij al snel op, Brazilië eindigt in Groep 4 met de Sovjet-Unie, Engeland en Oostenrijk als eerste en komt in de kwartfinale uit tegen Wales. Pelé neemt deze wedstrijd de enige, dus winnende treffer voor zijn rekening en Brazilië plaatst zich hierdoor voor de halve finale tegen Frankrijk. In deze wedstrijd is Pelé dé absolute uitblinker, met een onvervalste hattrick zorgt hij voor een plaats in de finale, waarin men uitkomt tegen organisator Zweden en ook deze wedstrijd wordt gewonnen, mede dankzij twee treffers van Pelé. Brazilië wordt dus wereldkampioen en heel de wereld ligt aan de voeten van Pelé, “O Rei” de Koning.

Het seizoen daarop op clubniveau maakt Pelé weer alle verwachtingen waar, hij scoort in 1959 maar liefst 127 maal en twee jaar later, in 1961 weet hij honderdtien maal het net te vinden. Pelé is een speler die op alle facetten uitblinkt, hij heeft geen zwakke punten en is weet het net erg makkelijk te vinden. Van 1957 tot en met 1961 wordt Pelé met Santos kampioen van Sao Paulo en Pelé is telkens de topscorer, in 1961 wint Santos de Copa Libertadores en in topvorm arriveert Pelé in 1962 in Chili voor opnieuw een WK. In de met 2 – 1 gewonnen wedstrijd tegen Spanje moet Pelé vanwege een blessure vanaf de kant toezien, tegen Tsjechoslowakije (0 – 0 gelijkspel) is hij er weer bij, maar weet nog niet te imponeren. In de afsluitende groepswedstrijd tegen Mexico scoort Pelé eenmaal en Brazilië eindigt door deze 2 – 0 overwinning als eerste in Groep 3 en Engeland is in de kwartfinale de tegenstander, door een blessure mist Pelé echter de rest van dit toernooi. Ook zonder Pelé weet Brazilië achtereenvolgens Engeland (3 – 1) gastland Chili (4 – 2) en opnieuw Tsjechoslowakije (3 – 1) te verslaan en wordt opnieuw wereldkampioen. Pelé levert hier een kleinere bijdrage aan, dan dat hij zelf had gewild, voor hem een nog grotere stimulans om toe te werken naar het WK van 1966 in hét voetballand, Engeland.

Santos is in de tijd met Pelé in de gelederen één van de beste teams ter wereld en wordt “Time dos Sonhos” (Dream Team) genoemd, na opnieuw de winst van de Copa Libertadores in 1962, treedt men later dat jaar aan tegen Benfica, de winnaar van de Europa Cup I en ook tegen deze Portugese ploeg met Eusébio da Silva Ferreira in de gelederen, is Santos te sterk en mag zich daarom de beste van de wereld noemen. Het jaar daarop tegen het Italiaanse AC Milan herhaalt Santos dit huzarenstuk en in de jaren ’60 is de club onder aanvoering van Pelé binnen en buiten de landsgrenzen onverslaanbaar, Pelé wordt bijna ieder jaar gekroond als topscorer, Santos wint zowat elk jaar de “dubbel” en in 1966 lijkt Brazilië met enkele spelers van Santos in de gelederen weer één van de favorieten voor de wereldtitel. In Engeland loopt het WK echter uit op één grote teleurstelling, de eerste wedstrijd tegen Portugal wordt met 3 – 1 verloren en als dan ook Hongarije in de tweede wedstrijd met 3 – 1 te sterk is, is Brazilië uitgeschakeld en doet de 2 – 0 overwinning op Bulgarije er niet meer toe. Pelé weet slechts in de laatste groepswedstrijd het net te vinden en ook zijn derde WK verloopt voor hem persoonlijk teleurstellend.

Pelé zet daarop zijn zinnen op het WK van 1970 in Mexico, dichtbij huis wil hij nog eenmaal schitteren voor het oog van de hele wereld en wil hij zijn loopbaan van nóg meer glans voorzien, door de winst van een zijn wereldtitel, die de kroon op zijn werk moet worden. Met Santos blijft Pelé ongenaakbaar, dus is het WK een grotere uitdaging en met Pelé in de gelederen is Brazilië op voorhand één van de grote favorieten. Op 19 november 1969, een half jaar voor het WK, viert Pelé echter een ongekend hoogtepunt: in de wedstrijd tegen Vasco da Gama scoort hij uit een strafschop zijn duizendste treffer in zijn loopbaan, die nog lang niet ten einde is. In de eerste wedstrijd van het WK wordt Roemenië mede dankzij twee treffers van Pelé met 3 – 2 verslagen, Engeland wordt met 2 – 1 verslagen en als ook de derde wedstrijd tegen Tsjechoslowakije met 4 – 1 (eenmaal Pelé) wordt gewonnen, plaatst Brazilië zich gemakkelijk voor de kwartfinale. Peru is hierin de tegenstander en wordt met 4 – 2 opzijgezet, in de halve finale wacht Uruguay en ook deze wedstrijd wordt gewonnen met 3 – 1 en daardoor bereikt Brazilië de finale, waardoor Pelé zijn derde wereldtitel kan binnenslepen. De score wordt geopend door Pelé zelf en Italië wordt in deze finale met maar liefst 4 – 1 verslagen, Pelé kan zijn interlandloopbaan op een waardige manier afsluiten, na het winnen van drie wereldtitels.

In totaal kwam Pelé 92 maal uit voor Brazilië en scoorde hierin 77 maal, de tweebenige aanvaller besluit in 1975 “zijn” Santos na negentien uiterst succesvolle en productieve seizoenen te verlaten en gaat spelen in de MLS in de Verenigde Staten. New York Cosmos weet hem te strikken en ook in de nadagen van zijn voetballoopbaan is Pelé uiterst producties, in 1977 besluit hij er een punt achter te zetten en tot op dat moment zou Pelé in 1.367 wedstrijden 1.282 doelpunten gemaakt hebben, aangezien niet alle wedstrijden officieel zijn en ook niet alles op papier staat, is het slechts een schatting. Na zijn voetballoopbaan komt Pelé nog geregeld in de publiciteit: hij wordt minister van sportzaken in Brazilië, wordt ambassadeur voor Unicef, neemt wat reclamespotjes op en komt (vooral) aan het einde van de eeuw in vele verkiezingsuitslagen voor. Zo wordt hij verkozen als beste voetballer van de eeuw en eindigt hij achter bokser Mohamed Ali als tweede in de verkiezing sportman van de eeuw. Pelé heeft na het beëindigen van zijn carrière als voetballer nooit echt de anonimiteit opgezocht, heeft zich altijd ingezet voor het voetbal over de gehele wereld en is dan ook de beste ambassadeur die het voetbal zich maar kan wensen...