Doelpuntenmachine op de vrijmarkt

Koninginnedag. Tot voor kort had ik geen enkele connectie met deze opgeblazen feestdag. Echter, sinds een paar uur zal Koninginnedag voor mij altijd een speciaal plekje hebben in mijn hart. Voor mij was het eerst niets meer en niets minder dan de nagedachtenis aan onze lieve koningin. Enfin, dat dacht ik tot voor kort. Inmiddels zit ik in gedachten verzonken dit verhaal te schrijven terwijl grote biervlekken zichtbaar zijn op mijn overhemd van Jack&Jones. De melodie van ‘Viva Hollandia’ gezongen door Wolter Kroes dendert als een orkaan door mijn hoofd en in gedachten zie ik Frans Bauer weer met zijn lachwekkende en imbeciele hoofd de meest valse liedjes uitkramen.

Die liederen konden mij gestolen worden, in tegenstelling tot het voorwerp dat roerloos op mijn schoot rust.Met bewondering keek ik naar het ronde object en streelde zachtjes haar robuuste leer. Als je goed keek waren er nog wat pennenvegen te zien in de vorm van een handtekening. Dat is zìjn handtekening, ik kon het nog steeds niet geloven.

Irritante wekker, ochtendhumeur, douchen, ontbijten, tandenpoetsen, haren in model zien te krijgen.. Het is een vicieuze cirkel die je elke ochtend weer meemaakt. Het enige dat vandaag anders is is mijn haar die ik in de kleur Oranje spoot om enigszins in de feeststemming te komen. Ik zette al mijn negatieve gedachtes over Koninginnedag opzij en besloot eens gezellig door de vrijmarkt te wandelen. Op een paar ontzettend blije kinderhoofdjes na viel er nauwelijks iets te beleven. Na een poos gewandeld te hebben arriveerde ik op het eind van de straat. Onder een bloeiende kersenboom zat een Aziatische man die al behoorlijk op leeftijd was. Ik had met hem te doen aangezien hij geen klanten had en hij volledig onder de kersenbloesem zat. Ik liep zelfverzekerd als ik ben op hem af en begon een gesprek met hem.

De beste man sprak gebrekkig Engels en had enkele fascinerende sportartikelen op zijn uitgerolde kleed liggen. Wat het meest in het oog sprong was de ietwat versleten voetbal waar de letters ‘Mexico 1968’ op pronkten. Ik ben van nature een groot liefhebber van deze prachtige sport en was zeer benieuwd naar de eventuele geschiedenis en vraagprijs van het ronde object. Toen ik naar de bal wees en vroeg hoe hij er aan kwam, begonnen zijn ogen opeens te twinkelen als sterren aan een heldere hemel.

Kunishige Kamamoto is de beste spits ooit die geproduceerd is door het Japanse voetbal in de gehele 20ste eeuw. Met zeven doelpunten in zes wedstrijden had de spits een groot aandeel in het behalen van de bronzen medaille tijdens de Olympische spelen in Mexico gehouden in het jaar 1968. Hij nam zowel de titel topscorer als meest waardevolle speler in ontvangst. Na afloop van de wedstrijd om de derde plaats kreeg de lange spits de bal mee naar huis waar ‘Mexico 1968’ opstond.In totaal scoorde Kamamoto 55 keer voor de nationale ploeg, en dat in 61 wedstrijden. Hij staat hierdoor op een tweede plaats achter Kazuyoshi Miura, die 56 keer scoorde voor de nationale ploeg.

Het opmerkelijke aan Kamamoto is dat hij ongewoon gebouwd is voor een Japanner in de positieve zin van het woord. Hij is groot, ijzersterk en was daarnaast in het bezit van een geweldige haarscherpe techniek. Hij stond altijd op de juiste plek en in de lucht was hij vergelijkbaar met een F-16. Hij was in het bezit van alle fijne kneepjes die een topspits moet hebben.Zijn allersterkste punten zijn in mijn ogen het op sleeptouw nemen van zijn team en scoren op de momenten dat niemand het meer voor mogelijk hield. Zijn bekendheid en klasse worden nogmaals benadrukt aangezien hij heeft samengespeeld met wereldsterren als Johan Cruijf, Michel Platini en Bernd Schuster in het World Select XI in Barcelona. Kamamoto zei: ‘’Als je deze voetbalsterren ziet spelen geeft je dat echt een indicatie hoe goed ‘s werelds beste voetballers daadwerkelijk zijn.

Sinds zijn pensioen is Japan nog steeds op zoek naar een opvolger van deze lange topspits. Zijn toegevoegde waarde voor het Japanse voetbal zal een onmogelijke opgave blijken voor zijn opvolgers die we de komende tijd tegen gaan komen. Mike Havenaar is in mijn optiek de ideale opvolger van Kamamoto. Ook Havenaar heeft een ongewoon Japans postuur en beschikt net als Kamamoto over een haarscherpe neus voor de goal. Ik heb vertrouwen in Havenaar, Al weet ik niet zeker of hij ook zeven keer op rij topscorer wordt van de J-League. Ik hoop dat ook hij Japan tijdens het WK in Brazilië naar een mogelijke derde plek schiet. De toekomst zal het uitwijzen.

Mijn ogen glunderden en ik kijk met bewondering naar de man. Hoe was hij in godsnaam aan dit verzamelaarobject gekomen. Zo zelfverzekerd als ik normaal ben, zo bescheiden was ik nu. Met een lichte aarzeling in mijn stem probeerde ik de man duidelijk te maken dat ik zeer geïnteresseerd was in de bal. Ik moest hem koste wat het kost hebben. Op het moment dat ik naar mijn portemonnee grijp legt de man zijn gerimpelde oude hand op de mijne. Met een glimlach in zijn ogen kijkt hij mij aan. ‘For you, for free’ zegt hij in het meest gebrekkige Engels dat ik ooit heb gehoord. Een gevoel van trots en blijdschap neemt macht over mijn lichaam en uit diep respect wil ik de man zijn oude hand schudden. Tot mijn verbazing begint de man met permanent marker iets onder de handtekening te krabbelen. “Your name?,” vraagt hij. “Levy,” antwoord ik. Ik zie dat hij mijn naam erop schrijft. Vervolgens schudt hij mijn uitgestoken hand en zegt: “Nice to meet Levy, my name Kunishige”.

Even later loop ik als een kind zo blij met de bal stevig onder mijn arm geklemd. De straat is nog steeds bomvol en de glimlach op het gezicht van de kindertjes is nog steeds niet verdwenen. Als ik achter me kijk is de man verdwenen. “Toch niet gek,” dacht ik. Die Koninginnedag.