Waarom de verrassende transfer van Boateng niet geheel onlogisch is

Twitter ontplofte maandagmiddag nadat Gianluca Di Marzio van Sky Italia het nieuws naar buiten bracht dat Barcelona een principe-akkoord had bereikt met Kevin-Prince Boateng. Dat kan niet waar zijn, zo klonk het veelvuldig op social media. Maar het was wel waar, want enkele uren later maakten de Catalanen melding van de komst van de 31-jarige aanvaller. De transfer is uiteraard verrassend te noemen, maar niet geheel onlogisch.

“Sinds ik hier ben, vinden jullie elke transfer van ons controversieel. Jullie praatten veel over Arturo Vidal, Paulinho en Arthur, maar uiteindelijk pakken de transfers altijd goed uit. Hij is ervaren en kent de Spaanse competitie. En hij was direct beschikbaar. We vonden hem de beste optie voor de komende maanden. Hij is een goede speler en we hopen dat hij ons kan helpen.” Ernesto Valverde moest zich dinsdagavond behoorlijk verdedigen tegenover de Spaanse pers op de persconferentie in aanloop naar het bekerduel met Sevilla, dat woensdagavond wordt afgewerkt. Heel verrassend is de kritische houding van het journaille niet, want op het eerste oog is de transfer van Boateng naar Barcelona een van de meest onlogische van de afgelopen tijd. De vijftienvoudig international van Ghana speelde voor de Italiaanse middenmoter Sassuolo, waar hij toch enigszins onder de radar bleef.

Spotlights
Maar nu staat Boateng plotseling in de spotlights, waar hij zich gedurende zijn carrière meerdere keren bevond. Hij groeide op in Wedding, een wijk in het westen van Berlijn die vroeger geen al te beste naam had. “We hadden niet veel geld, maar dat was mijn leven. Ik wist niet beter, dus het was oké. De dingen die je leert en ziet op straat, maken je tot wie je bent”, zei Boateng anderhalf jaar geleden in een interview met the Guardian. Op jonge leeftijd bleek hij een uitermate getalenteerde voetballer en Hertha BSC pikte hem al snel op. Na de jeugdopleiding van de club uit Berlijn te hebben doorlopen, telde Tottenham Hotspur in 2007 7,9 miljoen euro voor hem neer. “Na een maand zei Martin Jol dat hij me niet meer wilde hebben. Dus het was ik tegen de wereld. Ik dacht: je wilt me hier niet? Dan ga ik van het leven genieten. Ik ging zes dagen per week op stap, dronk veel. Ik was pas twintig jaar oud, dan merk je niet dat dingen verkeerd gaan.”

Het veelbelovende talent Boateng kwam in Londen niet verder dan 25 wedstrijden, waarin hij één doelpunt en één assist verzorgde. Na anderhalf jaar lieten the Spurs hem op huurbasis naar Borussia Dortmund vertrekken, maar ook zijn periode bij die Borussen werd geen onverdeeld succes. Toch wilde de Duitse club hem graag overnemen, alleen wist men geen akkoord te bereiken met Tottenham Hotspur. Boateng tekende uiteindelijk voor Portsmouth en won met Pompey de FA Cup, vlak voordat het bergafwaarts ging met de club. Na één seizoen in het zuiden van Engeland te hebben gespeeld, trok Boateng naar Italië. Genoa leek de nieuwe club van de aanvaller te worden, maar AC Milan nam hem direct op huurbasis over. “Ik was op vakantie en mijn zaakwaarnemer vroeg of ik Milan zag zitten, waarop ik antwoordde: serieus, maak je een grapje? De volgende ochtend belde hij weer, ik was op stap geweest en nog moe. Hij zei: Je hebt toch wel getraind? Ik heb ze verteld dat je een beest bent. Natuurlijk, zei ik. Maar dat was een leugen, want ik had op vakantie niet getraind.”

Kantelpunt
Voor AC Milan speelde Boateng gedurende zijn loopbaan de meeste wedstrijden: 114 duels, waarin hij 18 doelpunten en 16 assists verzorgde. Zijn meest opvallende wapenfeit uit de tijd bij i Rossoneri is geen sportieve prestatie, maar het feit dat hij ooit in een oefenduel met Pro Patria van het veld stapte na racistische geluiden vanaf de tribunes. Na twee jaar verliet Boateng AC Milan voor Schalke 04, waar hij na anderhalf jaar zijn contract inleverde wegens een verstoorde verstandhouding met trainer Roberto Di Matteo. De Ghanees international keerde kort terug in Milaan en speelde een halfjaar voor Las Palmas, alvorens hij bij Eintracht Frankfurt terechtkwam. Het jaar bij die Adler beschouwt Boateng zelf als kantelpunt in zijn loopbaan. In Frankfurt speelde hij onder trainer Niko Kovac voornamelijk als middenvelder. Ondanks dat Boateng met Eintracht een uitstekend seizoen kende, waarin de DFB Pokal werd gewonnen, besloot hij na een seizoen alweer te vertrekken.

“Het is geen geheim dat ik voor Kovac naar Eintracht gegaan ben. Niet alleen dat, maar ik wilde ook iets positiefs neerzetten met een Duitse club. Het is mooi om te weten dat iedereen me met open armen zal ontvangen als ik terugkeer bij Eintracht. Eindelijk ben ik er een keer niet uitgeschopt. Ik moet zeggen dat ik afgelopen drie of vier seizoenen harder gewerkt heb. In het verleden was ik niet altijd heel goed met discipline. Nu ben ik echt een professional, binnen en buiten het veld. Ik zou mijn carrière nu een zeven geven. Soms ben ik dicht bij een acht geweest, maar er waren ook momenten dat het een vijf had kunnen zijn”, zei Boateng in september vlak na zijn transfer naar Sassuolo in gesprek met BILD. Volgens Ferdi Bobic, sportief directeur bij Eintracht Frankfurt, wilde de aanwinst van Barcelona terugkeren naar een plaats waar hij kon ‘settelen’. Bovendien speelde trainer Roberto Di Zerbi, die in Boateng een perfecte ‘valse negen’ zag, een belangrijke rol in zijn komst naar Sassuolo.

Plan B van Barcelona
Met vijf treffers in vijftien wedstrijden, een aantal dat door een blessure aan de bekken beperkt bleef, was Boateng in de eerste seizoenshelft belangrijk voor de huidige nummer twaalf van de Serie A. Toch had waarschijnlijk helemaal niemand gedacht dat hij zich met deze prestaties in de kijker had gespeeld bij Barcelona. Het was geen geheim dat de Catalanen deze maand een aanvallende versterking wilden binnenhalen. Het Champions League-debacle van vorig seizoen lag bij Barcelona nog vers in het geheugen. De koploper van LaLiga werd een jaar geleden geëlimineerd in het miljardenbal na een 3-0 nederlaag op bezoek bij AS Roma, ondanks dat de heenwedstrijd nog met 4-1 gewonnen was. Het voornaamste kritiekpunt was destijds dat het Barcelona ontbeerde aan een zogenaamd ‘plan B’. Om die reden wilde trainer Valverde een extra aanvaller binnenhalen, een vacature die eigenlijk afgelopen zomer al vervuld had moeten worden met de komst van Antoine Griezmann.

Na het vertrek van Munir El Haddadi naar Sevilla passeerden de namen van onder meer Álvaro Morata, Cristhian Stuani en Carlos Vela de revue. Morata, die nu waarschijnlijk door Chelsea verhuurd gaat worden aan Atlético Madrid, bleek voor de rol van stand-in van Luis Suárez te duur. Hetzelfde gold voor Stuani, die een afkoopclausule van vijftien miljoen euro in zijn contract bij Girona heeft. Boateng kost Barcelona een bescheiden huurvergoeding aan Sassuolo, met wie de Catalanen een uitstekende band hebben sinds de transfer van Marlon Santos. De aanvaller heeft er weinig problemen mee om als stand-in te fungeren, terwijl hij komende zomer gemakkelijk kan terugkeren bij Sassuolo als de samenwerking niet bevalt. Indien Boateng wel weet te overtuigen, kan Barcelona voor een bedrag van acht miljoen euro een perfecte stand-in binnenhalen.

Boateng heeft enkele juiste eigenschappen om een toevoeging te kunnen zijn in de selectie van Barcelona: veelzijdigheid, inzicht, fysieke kracht, ervaring. De verrassende kans in de Europese top lijkt voor hem een beloning te zijn voor zijn veranderde houding. Het enige dat Boateng nog mist in zijn carrière, is vastigheid. Hij hoopt die consistentie bij Barcelona te vinden, zo liet hij weten bij zijn presentatie. “Ik ben erg blij. Het is een grote eer voor mij om hier te zijn en om de mogelijkheid te krijgen om voor deze geweldige club te spelen. Voor iedere jongen die met voetballen begint, is het een droom om voor een club als Barcelona te spelen. Dus ook voor mij is het een grote droom die uitkomt. k ga gewoon proberen om alles te geven voor de club. Iedereen kent mijn manier van spelen, ze kennen mijn kracht. Maar ik wil het daar niet te veel over hebben. Ik wil gewoon mijn uiterste best doen om de club te helpen. Dat is waarom ik hier ben. Ik hoop dat ik voor een langere tijd kan tekenen.”