Bier voor € 1,50 zonder wachtrij

Telstar uit is een schrikbeeld voor veel Hollandse voetballiefhebbers. Het beeld van een voetbalwedstrijd op de vrijdagavond, waarbij het niveau niet ver boven dat van de plaatselijke tweedeklasser uitstijgt, en het decor een krakkemikkig oud stadionnetje is dat nog niet eens voor de helft gevuld is, dat is het beeld heerst over de Jupiler League bij de gemiddelde voetbalfan. Clubs als IJsselmeervogels en De Treffers klinken supporters beter in de oren dan Helmond Sport en AGOVV Apeldoorn. Maar ik, als AGOVV-supporter, zal uitleggen wat er zo mooi is aan het supporter zijn van een Jupiler League Club.

De entree van Sportpark Berg en Bos heeft niets weg van de toegang tot een betaald voetbal stadion, maar toch word het er gespeeld. Er staan slechts twee oude hokjes waar de supporters hun kaartjes kunnen kopen. Kaartjes worden niet gescand, maar gewoon met de hand verscheurd als bewijs dat je kaartje gecontroleerd is. Een kaartje kost overigens ook niks, voor acht euro woon je al een wedstrijd voor AGOVV bij, voor jeugdigen zelfs al vanaf vijf euro. De stewards ken je meestal bij naam, dus na een praatje met ze gemaakt te hebben, is het fouilleren meestal niet nodig. Als ik bij pak hem beet Vitesse kom, dan wordt ik door een norse zestigjarige steward op allerlei plaatsen gefouilleerd waarvan ik liever niet heb dat een man daar zit, en dan kan een simpele begroeting er niet eens van af. Ondanks dat het misschien minder professioneel oogt, is dat al een 1-0 voor AGOVV in vergelijking met een ‘grote’ club. Na dat ik ben uitgepraat met de steward, loop ik altijd door naar het supportershome van AGOVV (lees: kantine), waar ik eerst eens iets te eten en te drinken koop. De gezellige drukte die daar heerst is te omschrijven als de kantine van elke amateurclub in Nederland waar een groot stel vrienden bij elkaar komt. Bij AGOVV kan ik voor slechts € 1,50 een biertje halen, waar ik er in Arnhem toch het dubbele voor moet betalen. In het Gelredome sta ik weliswaar twee keer zo lang in de rij voor mijn drinken, maar dat noem ik geen waar voor mijn geld. Weer een pluspunt voor AGOVV.

Ik loop vanuit het supportershome naar het ‘stadion’ toe, zonder dat mij nog een keer door de stewards om mijn kaartje wordt gevraagd. Dat is ook iets waar ik een hekel aan heb bij een grote club, elke keer dat je naar de WC gaat of iets te drinken haalt, moet je als je teruggaat je kaartje laten zien. Ik neem plaats op de C-tribune, een tribune achter de goal die slechts acht (!) rijen hoog is en waar de fanatieke supporters van de Blauwen elke wedstrijd hun ploeg aanmoedigen. Elke wedstrijd zie je veel dezelfde mensen komen bij AGOVV, de oude man die altijd op zijn houten AGOVV-klompen aanwezig is, de trommelaar, een andere man op leeftijd die zelfs bij 25 graden een wollen AGOVV trui aanheeft en de jonge jongens van de harde kern. Als je plaats neemt op je plek en je naar het veld kijkt, heb je echt het idee alsof je meedoet in de wedstrijd, zo dicht zit je erboven op. Geen verrekijker nodig en je ziet situaties altijd beter dan op de televisie.

Als je naar rechts kijkt zie je de prachtige monumentale hoofdtribune, die dateert uit 1925. Als je daar op zit voel je echt elke beweging van een persoon naast je, en bij elke beweging die er wordt gemaakt kraakt de tribune bijna uit zijn voegen. Wel iets anders dan hypermoderne betonbakken van FC Groningen en Vitesse. Dat AZ in 'De Hout' speelde vond men prachtig, maar de hoofdtribune van AGOVV is veel indrukwekkender.

Nu zal je wel denken, allemaal leuk en aardig, maar het gaat om het voetbal. Ik geef toe, als je naar een gemiddelde wedstrijd in de Eredivisie gaat, is dit van een hoger niveau dan een wedstrijdje AGOVV. Maar wedstrijden in de Eredivisie zijn vrijwel nooit zo leuk als Jupiler League-wedstrijden. Het amusementsgehalte in de Jupiler League is zo hoog omdat uitslagen als 3-1 of 4-2 meer een regel dan een uitzondering zijn. Zelfs uitslagen als 7-1 komen voor. Dat gaat weliswaar ten koste van het niveau, maar leuk is het wel. In Nederland wordt overigens wel vaker lacherig gedaan over het niveau van de Jupiler League, maar AGOVV, heeft in de winterstop wel met 4-1 gewonnen van Eredivisionist Willem II, en gelijkgespeeld tegen verrassing uit de Eredivisie: Heracles.

Bij AGOVV is er altijd een mix tussen jong talent en oude routiniers die aan hun laatste wedstrijden bezig zijn. Duidelijk is wel dat de oudere spelers het niet voor het geld doen, want voor het geld hoef je niet naar de Jupiler League te komen. Gerenommeerde namen als René Bot, Jan Michels, Stefan Postma en Olaf Lindenbergh hebben de laatste jaren toch hun laatste kunsten vertoond op Sportpark Berg en Bos.

En wat te denken van Raimond van der Gouw, die jarenlang bij Manchester United onder contract stond, en zijn laatste jaren ook kwam afbouwen bij AGOVV. Maar de selectie van AGOVV heeft ook zeer veel jonge talenten voortgebracht. Wat te denken van Klaas-Jan Huntelaar, die weliswaar slechts één jaartje in Apeldoorn heeft gezeten, maar daar wel zijn grote doorbraak heeft beleefd. AGOVV gaf hem zijn laatste kans die hij met beide handen heeft aangepakt, waardoor hij nou topspits in wereldstad Milan is, en international van het Nederlands elftal. Spelers als Verhaegh, Garcia, MacDonald en Mertens zijn ook allemaal afkomstig uit Apeldoorn. Ook N’Toko, Chadli en Bokila komen hierbij. De Jupiler League is absoluut een kweekvijver voor de Eredivisie. Mertens is dit jaar achter Luis Suárez verkozen tot speler van de Eredivisie, en speelde vorig jaar nog in Apeldoorn. En Johan Derksen maar lacherig doen over de Jupiler League.

Kortom, supporter van AGOVV zijn is prachtig. Elke veertien dagen een leuke spectaculaire wedstrijd zien onder gezellige omstandigheden. Ik zeg: kom maar op met Telstar uit!