VZ Profiel – King Kenny Dalglish, verlosser van zwalkend Liverpool

Tussen het actuele voetbalnieuws en de interviews door zet Voetbalzone elke donderdag de spotlights op een nieuw onderwerp. In de rubriek VZ Profiel passeren spelers, trainers en clubs uit binnen- en buitenland de revue en behandelen we achtergronden uit de actualiteit. Ditmaal: Kenny Dalglish, de man die als speler en trainer negen landstitels won met Liverpool en de zwalkende club nu weer op de been moet helpen.

De koning is dood, lang leve King Kenny. Toen Liverpool begin januari besloot om trainer Roy Hodgson uit zijn lijden te verlossen en een einde te maken aan zeven maanden vol tegenslag en nederlagen, leek er maar één man te zijn die bereid én geschikt was om zich te wagen aan de helse klus op Anfield Road. Clublegende Kenny Dalglish (59), volgens sommigen de beste voetballer die Groot-Brittannië ooit kende, heeft er hoogstpersoonlijk voor gezorgd dat cynisme en frustratie binnen enkele dagen zijn ingeruild voor hoop en optimisme. De start van Dalglish (nederlagen tegen Manchester United en Blackpool en een remise tegen Everton) voldeed misschien niet helemaal aan de verwachtingen, maar de echte revolutie moet dan ook nog beginnen: de nieuwe oefenmeester, technisch directeur Damien Comolli en de vermogende eigenaren Tom Werner en John W. Henry gaan de komende maanden bouwen op de puinhopen van Hodgson en Rafael Benítez en de kwaliteitsarme selectie van The Reds renoveren.

Prijzenregen
Liverpool en Dalglish horen bij elkaar als Coen Moulijn bij Feyenoord en Johan Cruijff bij Ajax. King Kenny diende de club veertien jaar lang als speler en trainer en won in die periode liefst 31 hoofdprijzen. Het succesverhaal begint in 1977, wanneer een andere Liverpool-legende, manager Bob Paisley, een recordbedrag van ruim 400.000 pond betaalt voor Dalglish. De destijds 26-jarige aanvaller komt over van Celtic, waar hij in acht seizoenen ruim honderd goals heeft gemaakt en vier landstitels heeft veroverd. Paisley ziet zijn aanwinst als opvolger van de naar Hamburger SV vertrokken vedette Kevin Keegan. Dalglish scoort in zijn debuutseizoen 31 keer en tekent in de finale van de Europa Cup I, op Wembley tegen Club Brugge, voor de winnende treffer.

Liverpool, met verder onder meer Ray Clemence, Graeme Souness, Phil Thompson en Alan Hansen in de gelederen, domineert in de jaren zeventig en en tachtig en zou uitgroeien tot een haast onverslaanbaar elftal dat nog altijd wordt beschouwd als één van de besten uit de geschiedenis van het internationale voetbal. Aan de prijzenregen komt maar geen einde; Dalglish is een belangrijke schakel, elk seizoen weer goed voor minstens twintig doelpunten. The Reds winnen vijf opeenvolgende landstitels (1979-1984), nóg twee Europa Cups in 1981 en 1984 en onder meer vier League Cups en de Europese Supercup. Paisley heeft in 1983 zijn taken overgedragen aan assistent-trainer Joe Fagan, maar die besluit op zijn beurt ontslag te nemen na het verschrikkelijke Heizeldrama rond de Europa Cup-finale van 1985. De dan 34-jarige Dalglish wordt door zijn werkgever per direct aangesteld als speler-trainer en boekt onmiddellijk succes. Liverpool wint de FA Cup-finale van Everton en sleept op de laatste speeldag van het seizoen 85/86 de landstitel binnen; uitgerekend Dalglish zelf tekent in het belangrijke slotduel met Chelsea voor de winnende treffer.

De Schot, die tussen ’71 en ’86 meer dan honderd keer uitkomt voor zijn vaderland, stelt zichzelf steeds minder vaak op. Hij heeft oog voor jonge, Britse talenten en bouwt eind jaren tachtig aan een nieuwe succesploeg. Liverpool wint onder leiding van Daglish nog eens twee keer de landstitel en eenmaal de FA Cup. Een absoluut dieptepunt vindt plaats op 15 april 1989, als Liverpool het in de halve finale van het bekertoernooi opneemt tegen Nottingham Forest en er in het Hillsborough Stadium 96 doden vallen na paniek op de tribunes. De tragedie dreunt lang na in heel Engeland en grijpt ook Daglish persoonlijk aan. “Hillsborough kostte me ontzettend veel kracht, mentaal en fysiek”, zou Dalglish later in zijn biografie My Liverpool Home onderschrijven. In februari 1991, bijna twee jaar na de ramp, dient hij onverwacht zijn ontslag in op Anfield Road.

De voormalige vedette wil voorlopig afstand nemen van de voetballerij. Verbazing alom dus, als Dalglish al in oktober 1991 aan de slag gaat bij Blackburn Rovers. De steenrijke eigenaar van Blackburn is persoonlijk bevriend met de oefenmeester en overtuigt Dalglish van zijn ambitie om de club weer naar de top van het Engelse voetbal te loodsen.

Opnieuw landskampioen
Blackburn en Dalglish blijken inderdaad een succesvolle combinatie. In mei 1992 promoveert de ploeg naar het hoogste niveau en er worden forse investeringen gedaan om door te stoten. Zo mag Dalglish onder meer goalgetter Alan Shearer voor een recordbedrag naar Ewood Park halen. Na respectievelijk een vierde en een tweede plaats in ’93 en ’94 is het grote succes een jaar later daar: Blackburn wordt op de laatste speeldag van het seizoen kampioen van Engeland. Daarmee is Dalglish overigens nog altijd één van de slechts drie rainers die met twee verschillende Britse teams landskampioen is geworden.0

Kort na het grote succes ruilt de Schot zijn trainersfunctie in voor een baan als algemeen directeur, maar al na één seizoen gaan de club en Dalglish uit elkaar. Korte, weinig succesvolle periodes als trainer van Newcastle United (97’-’98) en Celtic (2000) zouden volgen. De oud-speler duikt pas weer in 2007 op als mogelijke kandidaat bij Sheffield United. Het is Liverpool-manager Rafael Benítez die de clublegende in februari 2009 persoonlijk uitnodigt voor een gesprek en er voor zorgt dat Dalglish uiteindelijk een functie gaat invullen binnen de jeugdopleiding van The Reds.

Twintig jaar na de laatste landstitel van het eens zo gevreesde Liverpool is de terugkeer van King Kenny, een feit, maar anno 2011 doen enkel herinneringen en spandoeken op de beroemde Spion Kop nog denken aan de gloriejaren van Paisley, Keegan, Dalglish en Ian Rush. Liverpool speelt opnieuw geen enkele rol van betekenis in de strijd om het kampioenschap en maakt een uitgebluste indruk. Extra pijnlijk: een nieuwe landstitel van aartsrivaal Manchester United, de twaalfde sinds 1993 en negentiende in totaal, zou betekenen dat The Reds worden afgelost als recordkampioen van Engeland... Zelfs de meest verstokte Liverpool-fan weet het: ook de verlosser uit Glasgow kan het definitieve einde van een tijdperk niet meer voorkomen.