Talent van Feyenoord (20) verrast vriend en vijand en stopt per direct

Ligt eraan waar je voetbalt, hij zal een jeugdcontractje hebben bij Feyenoord, daar word je echt niet rijk van. Als je dan om je heen kijkt, al min of meer weet dat je geen ED contract gaat krijgen, en hoogstens een KKD-contractje gaat krijgen, daar verdien je niet meer mee dan bijv een magazijn-medewerker.

Die jongens gaan dan liever studeren en voor nauwelijks minder in de top van het amateur-voetbal ballen, heb je economisch beter leven. Die jongen van Spakenburg die Groningen geweigerd heeft, heeft prima baan + goede bijbaan bij Spakenburg, die zou dan flink moeten inleveren om bij Groningen te gaan spelen ondanks dat die hele dikke contracten hebben voor in de KKD.

Mensen overschatten wat een prof verdient, enkel de toplaag verdient echt goed, grootste deel niet bijzonder tot heel weinig.

Maatschappelijk werk is voornamelijk een carrière in de zorg of ander sociaal gerelateerde beroepen. Voetbal valt daar niet onder.

Maatschappelijke carriere is ook iets bijdragen, door middel van werkzaamheden, aan de maatschappij. Dit betekent dat heel veel beroepen worden geschaard onder een maatschappelijke carriere, zo ook voetbal. Voetbal heeft een maatschappelijk nut. Veel breder dus dan alleen zorg en sociaal gerelateerde beroepen.

Juist. Die mensen hebben we ook hard nodig in deze samwnleving die voornamelijk gefocust is op kapitalisme. Hele dappere keuze van hem. Iemand uit stront halen en helpen zijn leven op de rit te krijgen verdiend van mij ook veel meer respect dan een voetballer die een wekelijks een goaltje meepikt.

En toch halen voetballers indirect ook veel mensen uit de stront. Door voetbal (en andere sporten) creëren mensen een sociaal leven, hebben ze een uitlaadklep (voor vele op een positieve manier) en voelen veel supporters zich onderdeel van iets groters. Daar dragen al die voetballers die wekelijks een goaltje meepikken dus aan bij. En ja, we zijn al die mensen in de (psychiatrische) zorg hard nodig en alle respect voor hen.

Ceejah veel beroepen kunnen natuurlijk een maatschappelijke bijdrage leveren, maar dat betekent niet dat het dan direct valt onder een maatschappelijk beroep. In het artikel wordt aangehaald dat Baars een maatschappelijke carriere ambieert. Dat lijkt mij toch wat specifieker dan een 'beroep waar je als bijzaak ook iets bijdraagt aan de maatschappij'.

Dat ligt aan je interpretatie. Ik interpreteer het als dat hij "normaler" carriere in de maatschappij ambieert. Mocht dit een foute interpretatie zijn dan mijn excuses. Er staat namelijk ook niet letterlijk dat hij een maatschappelijk beroep ambieert.


Edit: In het andere artikel staat dat hij nog niet erover uit is wat hij gaat doen, maar dat hij wel mensen wil helpen. Dit kan nog steeds buiten een maatschappelijk beroep om zijn imo.

Dat is wat anders.. Trouwens is een maatschappelijke carrière een beetje dubbel omdat een carrière sowieso al een beroep is in de maatschappij.

Dit vind ik bijzonder naief van jou. Alsof de entertainment waarde van voetbal niet belangerijk is ?

@ibracadabra99 het leven draait niet alleen maar om ergens vruchten van te plukken, je moet vooral plezier hebben in wat je doet, want zonder plezier wordt het erg lastig werken.
hij heeft dit al vroeg door en wil zijn geluk ergens anders gaan zoeken, misschien ligt zijn talent wel in het worden van een fantastische dokter en redt hij later jouw leven, toch maar goed dat hij dan dat talent heeft gezocht, en niet is blijven voetballen

Leg eens even uit hoe dit "opgeven" is, aub.

Ik heb het niet zo zeer over het financiale aspect wat betreft vruchten plukken van iets. Je kan me niet wijs maken dat hij geen kippenvel krijgt bij het horen van de champions league anthem. Als hij had doorgezet zou hij wellicht op topniveau mee kunnen ballen. Het spelplezier komt dan vanzelf weer terug. Ik denk niet dat hij het zo ver heeft geschopt terwijl hij nooit plezier had in het voetballen.

Een advocaat kan ook 4-5 rechtzaken achter elkaar verliezen. Het plezier van zijn werk zal dan ook afnemen. In het leven draait het voornamelijk om het tonen van veerkracht. Maar goed, weinig die het hiermee eens zullen zijn maar dit is mijn mening.

Je weet niet wat hem het plezier in het voetballen heeft doen verliezen.

De continue druk, altijd alles opzij moeten zetten voor het voetballen, de harde wereld die het is. Zijn allemaal dingen die de lol eraf kunnen halen. Zelfs al win je veel wedstrijden en speel je op hoog niveau.

Je zegt het precies, waarschijnlijk had hij in het begin zeker de passie voor het voetbal, maar is dat met de jaren steeds minder geworden. Dan vind ik dat daar eens naar gekeken moet worden, het pedagogische aspect van jeugdopleidingen is vaak totaal niet gunstig wat betreft het hebben van een gezonde jeugd. Ik kan het niet voor deze jongen invullen, maar schijnbaar is het bij hem nu al op een punt gekomen dat hij er genoeg van heeft. Zelfs als je nog aan het begin van een loopbaan staat heb je al tal van onzuivere figuren die een graantje proberen mee te pikken, en voor jou zijn er zo weer anderen. Als je dusdanig goed bent dat het al een uitgemaakte zaak is zal het anders zijn, maar bij een twijfelgeval leef je toch in een bepaalde onzekerheid. Na een zware blessure kan het zomaar voorbij zijn en kijken dezelfde mensen die je al die jaren hebben geprobeerd in te palmen echt niet meer naar je om. Dan kan het zomaar zijn dat je carriere in het voetbal beperkt blijft tot verhalen vertellen bij het koffiezetapparaat. Nu is deze jongen nog jong en heeft hij alle tijd om een studie te volgen en iets te gaan doen waar hij meer passie voor voelt. Dan is het geld ook niet altijd het meest van belang.

/Ik snap niet wat hier dapper aan is./

Ik weet niet of je zelf ooit op dat niveau hebt gevoetbald, maar stel je voor dat je van kindsbeen af op voetbal zit en je eigenlijk vanaf dat moment al min of meer in je hoofd hebt zitten dat je profvoetballer wilt worden. Naarmate je ouder wordt begin je, en jouw omgeving, door te krijgen dat je er een bovengemiddeld talent voor hebt.

Het is een proces wat subtiel begint, maar al op hele jonge leeftijd word je leven stap voor stap ingericht om het daadwerkelijk tot het profvoetbal te kunnen schoppen. Waar leeftijdsgenootjes, bij wijze van, nog zand eten word jij door je ouders of door een chauffeur van je BVO vier keer per week naar de club gebracht om te trainen. Dan heb ik wedstrijden niet meegerekend.

We vragen ons soms (gekscherend) af waarom voetballers zo "dom" zijn of weinig binding met de maatschappij hebben. Dat komt deels voort uit het feit dat school in een aantal gevallen eigenlijk dan al op de tweede plaats komt. Ik wil absoluut niet zeggen dat die jongens zielig zijn of dat ze een buitengewoon zwaar leven leiden (lijden), maar ze zetten wel al een heleboel zaken opzij. En dat heeft ook een impact op je ontwikkeling, op bepaalde vlakken,

Als je rond zijn leeftijd tot de conclusie komt dat voetbal het toch niet gaat worden, dan is dat best een spannende stap (of dapper) te noemen, want veel van die jongens weten absoluut niet wat zij uberhaupt willen en kunnen naast het voetbal.
Daar hebben ze ook nooit echt over nagedacht, want dat hoeft in veel gevallen ook niet.

/Je kan me niet wijs maken dat hij geen kippenvel krijgt bij het horen van de champions league anthem. Als hij had doorgezet zou hij wellicht op topniveau mee kunnen ballen. Het spelplezier komt dan vanzelf weer terug./

Dat kippenvel verdwijnt op een gegeven moment. In mijn geval heeft dat denk ik een jaar of vijf geduurd voordat ik het echt kon loslaten. Wat hierin meespeelde was dat ik 2-3 jongens met, wie ik in meerdere Oranje selecties heb gezeten, op dat toneel zag acteren met en dacht: "hier had ik ook kunnen staan". Maar dan ga je relativeren en voer je eerlijke gesprekken met jezelf hierover. De keuze die Guus Baars, of ik, heb gemaakt gaat niet over een nacht ijs. Het spelplezier komt ook niet terug. Ik trok de stekker eruit op het moment dat het, na jaren van blessures en een selectie voor het EK voor beloften, juist heel goed ging. Je hebt ook geen idee wat ervoor heeft gezorgd dat hij zijn kicksen aan de wilgen heeft opgehangen. Of heb je daar wel inzicht in?

/Een advocaat kan ook 4-5 rechtzaken achter elkaar verliezen. Het plezier van zijn werk zal dan ook afnemen/

Een rechtszaak verliezen zie ik in bepaalde gevallen als iets relatief. Je kan een client hebben waarvan je bijna zeker weet de poorten van de gevangenis al voor hem open staan. Degene uit de gevangenis houden is daarmee een utopie geworden, maar wellicht kan er wel een "winst" worden behaald in het reduceren van de geëiste strafmaat. Moet de verdachte 20 jaar de cel in of heb je een steengoede advocaat die ik 10 jaar van weet te maken? Dan heb je de rechtszaak verloren omdat er toch sprake is van celstraf, maar je hoeft niet 20 jaar het "cachot" in.

Maar ik denk dat ik je wel begrijp als je het over veerkracht hebt, alleen gaat die vlieger niet altijd op.

Als ik je goed begrijp, dan vind je dingen leuk omdat je het ooit leuk vond en daarom voor altijd leuk moeten blijven.

Speel jij nog steeds dagelijks tikkertje met de mensen in je omgeving?

Uit wat blijkt dat?

Het feit dat hij "geen plezier meer heeft in het voetballen" ?

Het is een aanname, net zoals jij die maakt. Het ''lijkt'' me namelijk ook zeer sterk dat het enkel om een verhuur om Dordt gaat. Of salaris in de KKD als hij bij Feyenoord onder contract staat.

Neem maar van mij aan dat als hij een miljoentje verdiede dat hij wel snel plezier zal zien in het voetballen.

In het oostblok kun je minimaal 2x zoveel verdienen als onderin de kkd. Niet dat je daarna financieel onafhankelijk bent maar toch lekker!