Makkelie sloot zich twee dagen op in zijn hotelkamer: ‘Was er emotioneel onder’

Danny Makkelie is voor het tweede jaar op rij verkozen tot Scheidsrechter van het Jaar bij Voetbal International. De veertigjarige arbiter blikt in een uitgebreid gesprek terug op het afgelopen seizoen en onthult dat hij er na het WK in Qatar mentaal aardig doorheen zat. Dat had alles te maken met de hectische kwartfinale tussen Nederland en Argentinië, waardoor Makkelie naar huis moest.

“De eerste seizoenshelft stond natuurlijk in het teken van fit blijven”, begint Makkelie. “Je bent in alles voorzichtig, loopt met een rem erop en je past je trainingen aan. Ook wil je kort voor het WK liever niet in opspraak komen met foutieve beslissingen. Normaal is het in de zomer als er geen wedstrijden zijn, een WK in het midden van een seizoen was voor iedereen nieuw.” De scheidsrechter vertelt dat de afloop van het toernooi ‘een mentale klap heeft gegeven’. “Weet je, in eerste instantie dachten we dat de uitschakeling van Nederland goed voor ons was.”

Een arbiter mag logischerwijs geen wedstrijden van zijn thuisland fluiten. Dat Nederland werd uitgeschakeld, betekende eigenlijk dat de kans groter werd dat Makkelie nog meer wedstrijden mocht fluiten op het eindtoernooi in Qatar. Björn Kuipers werd op het WK van 2014 ‘het slachtoffer’ van het succes van Oranje, toen Louis van Gaal het met zijn ploeg tot de halve finale schopte. Kuipers moest toen naar huis. “Iedereen zal snappen dat je als scheidsrechter ook het hoogste wil bereiken en dat zat er in”, doelt Makkelie op het fluiten van een eventuele halve finale en/of de finale. “Wij waren in het stadion tijdens Nederland – Argentinië en dan zie je een krankzinnige wedstrijd. Pas na afloop kregen we de ophef en de impact mee, het gedrag van de spelers over en weer.”

Makkelie vindt het ‘logisch’ dat hij en zijn team niet werden aangesteld voor de halve finale en finale van Argentinië. “Het gaat om beeldvorming, ik snap dat wel. Je moet nou eenmaal de schijn voorkomen. Dan kun je het over professionaliteit en integriteit hebben, maar zo kijken buitenstaanders niet. Misschien was ik er daarom wel goed ziek van. Het was pijnlijk.” De scheidsrechter trok zich vervolgens twee dagen terug op zijn hotelkamer. “Ik was er emotioneel onder. Ik moest het een plekje geven.” Het was Kuipers die Makkelie als eerste opbelde. Dat deed laatstgenoemde erg goed. “Dat waardeer ik enorm, zijn ervaringen helpen me. Ik kijk enorm op tegen hem. Hij is echt wel een voorbeeld, we hebben veel contact gehad. Ik kon die dagen mijn ei kwijt bij hem.” Uiteindelijk floot Makkelie twee wedstrijden op het WK: Spanje – Duitsland en Argentinië – Polen.

De dip duurde lang
Makkelie heeft nog lang over het WK en zijn persoonlijke gedwongen vertrek nagedacht. “Al snel floten we Feyenoord – PSV. Het was niet slecht en er was weinig ophef, maar ik had de teleurstelling voelbaar nog niet verwerkt. De kenners zagen het, waaronder mijn coach Herman van Dijk en Jaap Uilenberg. Ook mijn moeder zag het. Die kent me als geen ander, zij zag niet de zelfverzekerde Danny.” De scheidsrechter heeft ‘de naweeën’ van het WK de volledige tweede seizoenshelft ondervonden, zo zegt hij zelf. “Ik heb het ook eerlijk tegen mijn assistenten gezegd. Het kwam niet vanzelf, ik heb ze om extra ondersteuning gevraagd. Ik wilde wel blijven fluiten. Het is net alsof je een aanrijding hebt gehad, dan moet je ook snel weer gaan rijden.”