‘Het zou natuurlijk fantastisch zijn om op het WK tegenover Oranje te staan’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Frank Sturing, de Canadees international die Nederland afgelopen zomer verliet voor een avontuur bij het op het tweede niveau van Oostenrijk uitkomende SV Horn.

Door Chris Meijer

Eén e-mail heeft het voetballeven van Frank Sturing (24) de afgelopen jaren volledig veranderd. Toen hij te oud werd voor Jong Oranje, besloot hij zelf de stoute schoenen aan te trekken en een bericht te sturen naar de Canadese voetbalbond. Zelf had hij een interlandcarrière voor Canada - het geboorteland van zijn vader - altijd wel in zijn achterhoofd gehad. Maar aan de andere van de Atlantische Oceaan stond de naam van Sturing niet direct in de registers. “Maar ze reageerden heel enthousiast. Ze hebben me meteen geholpen om alles in het werk te zetten om international te kunnen worden.”

Daarmee nam de carrière van Sturing een wending die hij een aantal jaar eerder waarschijnlijk niet voorzien had. De geboren Nijmegenaar gold in de jeugdopleiding van NEC als een groot talent en maakte deel uit van de selecties van Oranje Onder 18, Onder 19 en Onder 20, waar hij samenspeelde met onder meer Frenkie de Jong, Steven Bergwijn, Donny van de Beek en Timothy Fosu-Mensah. “Dat is inderdaad een aardig lijstje”, reageert Sturing met een grijns. “Ik ben heel blij voor die jongens. Iedereen bewandelt zijn eigen pad. En ja… Het is geweldig om te zien dat zij het zo geweldig doen. Jaloezie is misschien niet het goede woord, maar ik had daar natuurlijk zelf nu ook willen staan.” Voor Sturing kwam het echter nooit van een echte doorbraak in het eerste elftal van NEC.

Het waren lastige jaren in Nijmegen. In zijn eerste seizoen bij de hoofdmacht degradeerde NEC uit de Eredivisie, waarna met een ervaren selectie werd geprobeerd om direct weer terug te keren. “Ik denk dat het beleid niet altijd even goed was, ik voelde niet altijd het vertrouwen. Als je één mindere wedstrijd speelde, kwam je vaak daarna weer op de bank te zitten. Dat heeft mij misschien een beetje tegen gezeten. Ik heb wat blessures gehad. En uiteindelijk heb ik zelf misschien ook niet volledig hebben weten te overtuigen. Dus dat zijn allemaal oorzaken of redenen dat ik nooit echt de volgende stap heb kunnen zetten bij NEC.” De afgelopen anderhalf jaar krijgt de jeugd over het algemeen wél veelvuldig de kans bij NEC. “Als dat eerder het geval was geweest, had dat misschien voordeliger kunnen uitpakken voor mij.”

“Natuurlijk was het mentaal lastig, want je wil zo snel mogelijk stappen omhoog zetten. Het is lastig als je dan een stap opzij of zelfs achteruit moet zetten. Maar uiteindelijk heb ik dat wel een plekje kunnen geven, het zijn allemaal wijze lessen geweest die daaruit heb kunnen trekken”, gaat Sturing verder. De centrumverdediger maakte in de zomer van 2020 de overstap naar FC Den Bosch, waar hij op amateurbasis aan de slag ging. “Dat klinkt misschien niet best, maar ik vond dat zelf wel prima.” De keuze om op amateurbasis in de Keuken Kampioen Divisie te gaan spelen, had namelijk te maken met zijn interlandcarrière voor Canada. Daardoor was het voor Sturing mogelijk om buiten de officiële interlandperiodes van de FIFA weg te kunnen voor verplichtingen bij de Canadese ploeg.

Zo kon Sturing zich daar een klein jaar geleden voor het eerst melden voor een trainingsstage in Florida. Doordat die buiten de interlandperiode georganiseerd werd, waren de internationals uit Europa daarbij niet aanwezig. “Ik moest wel even wennen aan een nieuw systeem en nieuwe mensen. Alles gaat natuurlijk in het Engels. Ik denk dat ik daar wel een dusdanig goede indruk heb achtergelaten, waardoor ik later mijn debuut mocht maken.” Sturing werd twee maanden later aanvankelijk opgeroepen voor de Onder 23, die in Mexico een kwalificatietoernooi voor de Olympische Spelen in Tokio zou afwerken. Eenmaal geland in Guadalajara kreeg hij te horen dat hij meteen mocht doorvliegen naar Florida om zich bij de A-ploeg te melden. “Ik wist wel dat dat er aan zat te komen en dat ik dicht tegen de A-selectie aan zat. Er viel op het laatste moment iemand af, waardoor ik werd overgeheveld. Ik denk dat het heeft geholpen dat ik in januari een goede trainingsstage heb afgewerkt.”

Na tegen Bermuda negentig minuten op de reservebank te hebben gezeten, maakte Sturing in de wedstrijd tegen de Kaaimaneilanden als basisspeler zijn debuut voor Canada. Hij had slechts vijf minuten nodig om zijn eerste interlanddoelpunt te maken. “Dat was geweldig. Top, genieten. We speelden tegen de Kaaimaneilanden, dat is niet de beste tegenstander. Het doel was om een monsterscore neer te zetten en een snel doelpunt helpt altijd. Dat ik ‘m dan al na vijf minuten maak, is heel bijzonder.” Canada won die dag met 0-11, mede doordat ook Alphonso Davies twee keer trefzeker was. “Het is geweldig om met Alphonso samen te spelen. Ik speelde links in het centrum en hij speelde linksback. Dus ik wist dat wanneer er ruimte in mijn rug zou komen, het uiteindelijk wel goed zou komen. Hij heeft al bijna alles gewonnen, ondanks dat hij pas net 21 is. Maar tegelijkertijd is hij een hele humble guy, die heel goed in de groep ligt. Hij probeert iedereen te helpen. Ik had gelijk een goede connectie met hem, zowel binnen als buiten het veld.”

Sturing werd vervolgens in juni ook opgeroepen de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Aruba, Suriname en Haïti. Het bezoek aan Haïti was zijn eerste echte uitwedstrijd met Canada, daar de duels daarvoor allemaal in Florida werden afgewerkt. “Haïti was een bijzondere ervaring. Er gebeurde toen al heel veel in het land, met een spelersbus die gegijzeld werd. Het was al twijfelachtig of we daar naartoe mochten. Uiteindelijk zijn we toch gegaan en dan kom je wel echt in een andere wereld terecht. Dat maakt de CONCACAF ook lastig, omdat je gewoon in derdewereldlanden komt. Je kunt het echt niet vergelijken, je ziet veel mensen in de armoede. Drie weken later werd de president vermoord, vond er een aardbeving plaats en werden mensen in de ambassade gegijzeld, dus ik ben blij dat wij veilig zijn thuisgekomen. Je beseft daardoor daarna wel hoe goed je het hebt als je in Nederland bent geboren.”

‘Dit is het tweede grootste land ter wereld, dan heb je zóveel spelers’

Voetbalzone sprak eerder met Remko Bicentini, die als assistent-bondscoach werkzaam is bij de nationale ploeg van Canada.Lees artikel

Tot dusver vormde de Gold Cup van afgelopen zomer de laatste ervaring van Sturing met Canada, voor wie hij nu twee interlands achter zijn naam heeft. Hij speelde tijdens het kampioenschap van de Caraïben en Midden- en Noord-Amerika - waarop Canada in de halve finale werd uitgeschakeld door Mexico - weliswaar geen minuut, maar spreekt desondanks van een bijzondere ervaring. “Ik zat erbij als vierde centrale verdediger, dan moet je een beetje geluk hebben met blessures en schorsingen. Mensen onderschatten hoe groot de Gold Cup is. Ik moet zeggen dat ik ook alleen de laatste Gold Cups heb gevolgd. Als je het niet volgt, heb je ook geen idee. Maar het leeft enorm, het is echt groot. De kwart- en halve finale waren in een stadion waar zeventigduizend mensen in kunnen. Tegen Mexico speelden we in Texas, dicht bij de Mexicaanse grens. Dat zat helemaal vol met Mexicanen. Je wordt dan niet echt vriendelijk onthaald. “

Heb je afgelopen zomer tijdens de transferwindow waarin je transfervrij was na je vertrek bij FC Den Bosch gemerkt dat je status van international iets heeft veranderd?
“Het is wel positief als je international bent, al helemaal van Canada. Dat is een groot voetballand aan het worden. Dus dat staat goed op je cv. Er waren afgelopen zomer ook wel verschillende clubs uit Canada concreet geïnteresseerd, dus dat is wel een overweging geweest. Alleen was het voor mij op dit moment beter om in Europa te blijven, om hier nog stappen te maken. Het was in Canada ook middenin het seizoen, in januari is daar pas de grote window.”

Hoe is de overstap naar Oostenrijk uiteindelijk tot stand gekomen
“Mijn zaakwaarnemer kwam met SV Horn, tegen het einde van de window. Het was best een lastige transferwindow. Ik heb goede gesprekken gehad met de club en de trainer. Hij heeft in Nederland gevoetbald (Rolf Landerl, voormalig speler van AZ, Fortuna Sittard en FC Groningen, red.) en spreekt Nederlands, dus dat hielp allemaal mee.”

Was je voor je gevoel klaar in Nederland?
“Ja, ik had wel het gevoel dat het klaar was in Nederland. Ik weet dat ik de kwaliteiten heb om het niveau in de Eredivisie aan te kunnen. Alleen zo’n kans kwam niet. Ik denk nog steeds dat ik in Nederland op een hoger niveau kan spelen dan FC Den Bosch. Ik heb gekozen voor een frisse, nieuwe start, op een plek waar niemand een beeld van je heeft en je op nul kunt beginnen. Dat is ook goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Het is bijvoorbeeld ook de eerste keer dat ik op mezelf ben gaan wonen.”

In hoeverre heeft de stap uitgepakt zoals je verwacht of gehoopt had?
“Ik ben hier naartoe gekomen om mezelf te ontwikkelen, omdat ik een goede mogelijkheid zag om veel te spelen. In dat opzicht bevalt het goed. Ik had wel verwacht dat het qua niveau hetzelfde zou zijn als in de Keuken Kampioen Divisie en dat is ook zo. Het niveau is prima, de dingen zijn goed geregeld. Het is geen maffiabende, ofzo. Ze hebben hier voetballende intenties, dus dat ligt me wel. Er wordt wat meer in andere systemen gespeeld. 5-3-2, dat soort formaties zie je steeds meer hier. Dat is alleen maar goed, je leert wat anders dan de Nederlandse filosofie kennen.”

Het voetbal zal in de 2.Liga alleen wat minder leven dan je in Nederland gewend was?
“De stadions zijn wel wat minder. Je hebt in de Keuken Kampioen Divisie wel een aardig aantal clubs met een goed stadion en grote achterban, dat is hier wat minder. Het is op zich wel logisch, Oostenrijk heeft een stuk minder inwoners dan Nederland. Het voetbal leeft wat minder op het tweede niveau, op drie of vier clubs na. Als speler van Horn kun je wel rustig boodschappen doen, ja. De stad Horn zelf is het niet heel spannend. Het is een uurtje rijden naar Wenen, dus op vrije dagen ga ik daar vaak even naartoe.”

Sturing hoopt na dit seizoen een volgende stap in zijn carrière te kunnen verdienen. “Het was belangrijk dat ik ergens naartoe ging waar ik weer een stap omhoog zou kunnen maken. Het is duidelijk dat dit niet mijn eindstation is. Ik heb voor mezelf zeker doelen uitgestippeld, maar een echt plan… Ik heb de afgelopen jaren wel geleerd dat je het niet altijd zelf in de hand hebt hoe het loopt. Daarom focus ik me nu liever op dingen die ik wél zelf in de hand heb, dus zoveel mogelijk goede wedstrijden bij Horn spelen.”

Als het een beetje meezit, kan Sturing over een jaar zomaar op het WK in Qatar staan. Canada is momenteel met nog zes wedstrijden te spelen de koploper in de laatste ronde van de WK-kwalificatiecyclus in de Caraïben en Midden- en Noord-Amerika, waarin de eerste drie van de totaal acht landen een direct WK-ticket pakken en de nummer vier nog een kans heeft via een intercontinentale play-off. De eerste WK-deelname sinds 1986 begint langzaam te lonken. “Het zou natuurlijk fantastisch zijn om met Canada op het WK tegenover Oranje te staan. Het was altijd een droom om voor Canada op een WK te staan en dat kan zomaar realiteit worden”, glimlacht Sturing. Zijn eerste taak is om zijn plek in de Canadese selectie terug te veroveren, aangezien hij niet van de partij was bij de laatste wedstrijden. In januari mag hij zich in ieder geval weer bij Canada melden voor een trainingskamp in Florida. “Ik zat wel in de voorselectie tijdens de afgelopen interlandperiodes. Ik zit een beetje op het randje, de jongens die nu spelen doen het geweldig. Ik moet even pas op de plaats maken, wachten tot er schorsingen of blessures komen en zorgen dat ik er sta als ik word opgeroepen.”