‘Ik zag dat ze laatst een fotoshoot hadden met Jadon Sancho, je merkt de band’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Cedric Main, die als amateurvoetballer via Spanje bij een ambitieuze club in Engeland terechtkwam en daar hoopt door te groeien.

Door Chris Meijer

Op het Instagram-account van Cedric Main is niks over zijn voetbalcarrière te vinden. Geen toeval, zo blijkt. “Ik houd alles on the low”, verklaart Main als hij zelf heeft gevraagd hoe Voetbalzone hem op het spoor is gekomen. Hij voegt direct toe: “Maar ik vind het mooi om mijn verhaal te delen. Omdat ik denk dat er heel veel jongens van mijn leeftijd of jonger zijn die het geloof in het voetbal al verloren zijn. Je kan altijd nog, als je keihard werkt en naar de mogelijkheden kijkt in andere landen. Misschien dat wanneer zij dit verhaal lezen, er energie uit putten. Het is altijd leuk om op zo’n niveau te kunnen voetballen en wat bij te verdienen. Het is leuker dan werken in een fabriek of whatever.”

Main heeft niet bepaald een vanzelfsprekende weg richting het profvoetbal gehad. De 24-jarige spits werd geboren in Frans-Guyana - waardoor hij nog steeds een Frans paspoort heeft - als kind van Surinaamse ouders en kwam pas als kleuter naar Nederland. “Niemand in mijn familie voetbalde, daardoor ben ik ook laat begonnen. Op mijn elfde, zoiets. Toen ik bij de amateurs speelde, wist ik niet eens dat ik gescout kon worden. Ik dacht dat profvoetbal voor een kleine groep mensen was.” Als zeventienjarige kwam hij erachter dat dit niet het geval was, toen FC Groningen hem weghaalde bij de amateurs van KFC. “Pas toen ben ik gaan beseffen: oh, het kan wel. Na een jaar werd ik weggestuurd en dan stort je wereld in, omdat je dan ziet dat het kan.”

“Ik ben naar de amateurs gegaan, verloor het plezier en wist niet of ik nog op een prima niveau zou gaan voetballen. Je gelooft er stiekem nog wel in, anders blijf je niet doorgaan. Maar je weet wel dat het moeilijk wordt. Ik ben nu nog steeds bij lange na niet waar ik moet zijn, maar ik ben wel op weg. Omdat ik geloof dat alles kan”, gaat Main verder. Bij de amateurtak van Ajax vond hij het plezier in het voetbal terug en begon langzaam het geloof te groeien dat er nog een profloopbaan gloorde. Via via kreeg hij in de zomer van 2018 de vraag of hij het zag zitten om in Spanje te voetballen. “Financieel was het niet aantrekkelijk, ik verdiende er bijna niks aan. Maar dat moet je er voor overhebben. Vanuit daar komen er meerdere dingen op je pad. Ik ben blij dat ik die stap heb gemaakt, anders was ik niet geweest waar ik nu was.”

Zodoende kwam Main in La Nucía terecht, een dorp in het achterland van Benidorm aan de Spaanse oostkust. Na een jaar in het tweede elftal te hebben gespeeld, groeide hij door naar de destijds op het derde niveau uitkomende hoofdmacht. “Het was zonnig”, lacht de nu in Newcastle woonachtige Main over zijn periode in Spanje. “Het voetbal is daar weer anders. Het leeft, mooie stadions. Ik heb niks slechts te zeggen over Spanje. Het was een mooie competitie, met de tweede teams van Valencia, Levante en Barcelona. Leuke teams om je aan te meten. Helaas had ik een heupblessure, daardoor heb ik heel weinig wedstrijden gespeeld.” Om na zijn blessure weer ritme op te doen, streek hij nog kort neer bij het in het hart van Spanje gelegen Almagro. Dankzij Russell Pointon - de Engelse mede-eigenaar van La Nucía die Main ‘onder zijn hoede nam, omdat hij hem een goede speler vond’ - kreeg hij vervolgens de mogelijkheid om de overstap naar Engeland te maken.

De coronpandemie gooide aanvankelijk roet in het eten, aangezien het non-league-voetbal in Engeland daardoor stil kwam te liggen. “Dus ik ben naar Nederland gegaan en heb gezorgd dat ik fit bleef, door oefenwedstrijdjes te spelen. Het is zuur, maar ik ben mentaal best sterk. In het voetbal gebeuren heel veel dingen die je niet misschien zo voor ogen had. Dat was nu corona. Tja, daar kan ik dan best makkelijk mee dealen. Dat is iets wat erbij hoort. Wanneer je wel weer kan, moet je knallen. Zo zag ik dat een beetje”, concludeert Main realistisch en nuchter. Afgelopen zomer maakte hij alsnog de oversteek naar Engeland. “Ik was al ingeschreven bij de FA en dat soort dingen. Dus ik heb een beetje geluk gehad, want anders was het door de Brexit lastig geweest. Het is nu veel moeilijker om als amateur om in Engeland te komen voetballen, dat is bijna niet mogelijk.”

In de tussentijd was Main er achter gekomen dat hij bij een bijzondere club terecht zou komen. FC United of Manchester werd in 2005 opgericht door supporters van Manchester United, voor wie de overname door de Amerikaanse familie Glazer de druppel vormde voor de onvrede over de vercommercialisering van hun favoriete club. De fanowned club klom binnen tien jaar op naar het zesde niveau van het Engelse voetbal, de National League North. “De fans van Manchester United hebben dat zelf allemaal opgebouwd en dat leeft écht. Door dik en dun steunen ze de spelers, of we nu verloren, gelijkspeelden of wonnen. Ze staan er heel anders in dan fans van sommige andere clubs. Als we in uitwedstrijden met 2-0 achter stonden, bleven ze kei- en keihard zingen, in plaats van dat ze gingen morren. Voordat ik hier kwam, had ik nooit verwacht dat er op dit niveau drieduizend man naar een wedstrijd komen kijken. In Nederland komen op hetzelfde niveau niet zoveel mensen kijken.”

“Ik zag dat ze laatst een fotoshoot hadden met Jadon Sancho, dat deden ze bij FC United. Mason Greenwood kwam een keer een wedstrijd kijken. Dus je merkt dat er wel echt een verband is met Manchester United”, vertelt Main. De structuur van de club heeft ook een nadeel, want de opmars is inmiddels gestagneerd. FC United of Manchester betrok in 2015 zijn eigen stadion - Broadhurst Park - en die miljoeneninvestering heeft invloed gehad op het spelersbudget. “Ze hebben een stadion gebouwd en daarvoor leningen afgesloten. Dat moet je dan eerst afbetalen voordat je spelers kan betalen. Ik vind het een prachtige club, ze hebben heel veel plannen en ambities. Maar dat kost tijd.”

FC United of Manchester speelt mede daardoor sinds 2019 weer in de Northern Premier League, het zevende niveau van het Engelse voetbal. “Het gaat niet om het geld en ze kunnen daardoor niet altijd voldoende betalen. Op een gegeven vielen de resultaten tegen en dan gaan ze naar oplossingen zoeken. Kunnen ze bijvoorbeeld huurspelers krijgen van profclubs die goedkoper zijn dan ik? Ik heb met de club besproken dat het misschien het beste was om verder te kijken.” Main ontving belletjes van verschillende geïnteresseerde clubs. Eén van hen was South Shields, dat overtuigd was geraakt tijdens de eerdere onderlinge wedstrijd. Die keuze was redelijk makkelijk geweest, want de huidige nummer twee van de Northern Premier League bleek niet alleen sportief een stap vooruit. Bij South Shields werd Main vanaf oktober tevens fullprof, iets dat hij bij FC United of Manchester nog niet was.

“Kijk, toen ik naar Engeland kwam… Op dit niveau zijn niet alle teams fullprof. Bij sommige clubs werken spelers er ook naast, dat was bij FC United het geval en ik was ook op zoek naar een parttimebaan. Ik wilde graag fulltime gaan voetballen, want dat is natuurlijk het beste voor je ontwikkeling. Het enige dat we bij South Shields doen, is voetballen en daarvan kunnen we onze kosten betalen. Kijk, je wordt er niet rijk van. Maar dat is ook niet het doel. Dit is een leuke stap om je lekker te ontwikkelen en te focussen op het voetbal.” South Shields werd in 2015 van de ondergang gered door de lokale zakenman Geoff Thompson, waarna de club opklom van het tiende naar het zevende niveau. The Mariners hebben de ambitie om op termijn door te stoten naar de Football League, waarvoor nog drie promoties nodig zijn. “Er is bijvoorbeeld een nieuwe tribune gebouwd, daar zijn ze mee bezig. We hebben een klein trainingscomplex, met fysio’s enzo. Dat is misschien al beter dan bij clubs die een niveau hoger of zelfs in de League Two spelen.”

‘Hoever en Van den Berg keken even op, van: hè, een Nederlandse jongen’

Voetbalzone sprak eerder met Wouter Verstraaten, die twee jaar geleden voor South Shields speelde en daar een stage bij Sunderland verdiende.Lees artikel

De ambities zijn tevens te merken in het niveau bij het uit het noordoosten van Engeland afkomstige South Shields, zo merkt Main. “Ik heb ploeggenoten die bij Leicester City, Cardiff City, Sunderland of Burnley hebben gespeeld. Dat zegt al heel veel over het niveau, die jongens hebben op een hoog niveau gespeeld. Bij FC United liepen er ook jongens rond die hoog hebben gespeeld, maar het niveau ligt bij South Shields gewoon een stuk hoger. Daar word je ook sneller beter van, ik vind dat ik me heel snel heb ontwikkeld. Dingen bijgeleerd die ik eerst niet wist. Ik heb in het verleden een seizoen bij FC Groningen gespeeld. Maar ik merk nu dat jonge jongens bij profclubs dingen leren die anderen niet weten.” Met die lessen hoopt Main op termijn stappen te zetten binnen de Engelse voetbalpiramide.

“In het Engelse voetbal ligt alles dicht op elkaar. Dat wist ik niet, al had ik er wel verhalen over gehoord. Maar dat maakt het wel leuk. Een teamgenoot van FC United maakte bijvoorbeeld een transfer naar een League Two-club, dat is het mooie aan het Engelse voetbal. Je kan leuke stappen maken. Er zijn genoeg voorbeelden die dat hebben gedaan. Wie weet kan ik ook zo’n stap maken.” Wat in Main zijn voordeel werkt, is dat hij met 24 voor Engelse begrippen nog relatief jong is. Hij lacht: “In Nederland kan ik bijna stoppen met voetballen. Omdat ik heel oud ben. Ik ben hier juist een van de jongste. Niet de allerjongste, maar ook weer niet zo oud als ik relatief gezien in Nederland zou zijn. Ik bewandel een moeilijke weg. En ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel op weg. Je krijgt tegenslagen, daar moet je mee dealen. Als je dat kan, kan je best ver komen. Als je dat niet kan, houdt het best wel snel op.”