Wat is er aan de hand bij Inter?

Waar is het Inter van de perfecte avond in Madrid waar eindelijk de Champions League weer gewonnen werd? 2010 was het jaar van Inter. Josè Mourinho is de sleutel achter het succes, hij heeft in zeer korte tijd een team op mogen bouwen naar zijn eigen wil. Dit team kon iedereen verslaan en was voor niemand bang. Na de winst maakte Mourinho direct duidelijk te vertrekken. Wellicht voorzag hij al wat er zou gebeuren, namelijk dat het grote Inter in zou storten en heel klein zou worden. Vandaag de dag is er van het Inter van twee jaren terug behalve nog de namen op de shirts namelijk niets meer te herkennen.

Met Rafa Benitez werd gedacht een coach te halen die het team op niveau zou kunnen blijven houden. Maar de spelers waren overvemoeid, de gemiddelde leeftijd lag namelijk vrij hoog en ze hadden het seizoen ervoor alles gegeven. Ze waren letterlijk uitgeperst. Benitez vroeg net als Mourinho nieuwe spelers, want de helft van de selectie had meer dan dertig jaar. De namen die op de mat van voorzitter Massimo Moratti en zijn assistenten op de transfermarkt Marco Branca en Piero Ausilio vallen stellen hen niet tevreden en zodoende stellen zij Benitez weer niet tevreden. Ondanks er twee prijzen worden gewonnen is de situatie kritiek en blijven grootse resultaten uit. Er heerst een onaangename sfeer tussen de spelersgroep en coach. Al snel wordt er dan ook afscheid genomen. Om het seizoen af te maken wordt Leonardo opgepikt. Al vanaf zijn eerste dag twijfelde hij zelf of hij wel coach wilde zijn, maar wat hem lukte was weer een binding tussen coach en de spelers te krijgen. Hij werkt Inter deels terug omhoog, maar wanneer de definitieve stappen omhoog te nemen zijn, stort het alsnog in. Ook deze keuze bleek een teleurstelling. Leonardo besluit dat hij geen coach wil zijn en vertrekt naar Parijs.

In de tussentijd gaat Inter op zoek naar een nieuwe coach. Moratti wil een grote naam waar een nieuw project a là Mourinho opgezet mee kan worden. Hij klopt aan bij Fabio Capello, die afwijst. Hij klopt aan bij Luciano Spalletti, maar die wil zijn project in Rusland nog afmaken. Zo vallen de hoofdkandidaten af en lijkt Inter weer een overgangsjaar door te moeten maken. Op de transfermarkt blijft het vrij stil, de reden hiervan is de Financial Fair Play. Inter heeft namelijk afgelopen zomer weer een dip gemaakt in de schulden. In 2009 had Inter 154 miljoen euro aan schulden. Dat werd in de zomer van 2010 terug gebracht naar 69 miljoen euro. In de zomer van 2011 is de schuld echter weer gestegen tot 89 miljoen euro. De nieuwe regelgeving dwingt clubs om in de zomer van 2012 maximaal 45 miljoen euro in de min te staan. Hierdoor kan er dus vrijwel geen geld worden uitgeven in de huidige periode en moeten spelers als Eto'o en Thiago Motta worden verkocht. Niet alleen vanwege hun transferkosten, maar ook omdat hun salaris te hoog was. Alle middelen worden aangegrepen om te bezuinigen en Inter begint een heel moeilijk project te worden voor welke coach dan ook.

Toch durft Gian Piero Gasperini het aan. Hij is bekend om zijn aanvallende en aantrekkelijke speelstyle met maar drie verdedigers. Erg tegenstrijdig met Inter. Dit blijkt dan ook al snel, het is alles behalve een succes. Al na enkele wedstrijden moet Gasperini vertrekken. In Claudio Ranieri wordt de man gevonden die een meester is in het terugbrengen van niveau bij clubs. Hij is geen coach die prijzen wint, maar wel iemand die orde kan brengen. Dit lukt hem dan ook en met zeven overwinningen op rij in de Serie A jaagt hij zelfs naar reeksen waarmee Roberto Mancini en Josè Mourinho bij Inter in de boeken staan. Maar zoals helaas vaker bij Ranieri het geval is en ook Leonardo vorig jaar overkwam stort de ploeg weer in juist op het moment de definitieve stap omhoog genomen kan worden. De gewonnen derby was slechts een stuiptrekking van de oudjes want daarna gaan ze hard af bij Lecce, die dit seizoen eerder nog niets had gewonnen in eigen huis. Ze zien voor èèn wedstrijd weer Diego Milito opleven die plots vier goals maakt, iets wat hij eerder deed tegen Real Madrid toen hij nog in Spanje speelde voor Real Zaragoza. Maar de wedstrijd wordt tot schrik van iedere interista niet gewonnen. En dan komt de genadeloze afstraffing tegen Roma. Dit is de druppel voor Moratti.

Moratti begint nu eerlijk naar buiten te worden. Hij zei na de afstraffing in de Italiaanse hoofdstad dat Inter toe is aan een nieuwe frisse wind. Er is een nieuw project en hiervan zal aanstaande juni de grootste kern van worden gezien. Er zal een Inter voor de toekomst worden gebouwd in de zomer. Moratti snakt naar een sterk Inter met spelers die zich volledig inzetten voor de club, strijden voor het shirt en bovenalles de fans die al zoveel hebben moeten lijden, niet weer te laten lijden. Het strijden voor het shirt lijkt al langere tijd niet meer te gebeuren. Vandaag schrijft de Gazzetta dello Sport dat Moratti iedereen onder de loep zal nemen en hij het maximale van zijn spelers vraagt. Want iedereen riskeert.

Vandaag de dag is de financiele situatie bijna op orde en zegt men klaar te zullen zijn voor de Financial Fair Play. Na Eto'o zullen er nog meer spelers slachtoffer moeten worden om geld in het laatje te brengen. Geld dat dit maal wel goed besteed zal gaan worden. In de tussentijd zijn er veel jonge talenten gekocht, maar momenteel zijn zij nog niet klaar om dit Inter omhoog te houden. In de zomer worden er enkele grote namen verwacht. Het salarisplafond zal naar beneden getrokken moeten worden. Ook zijn er afspraken met Milan en de gemeente gemaakt om het stadion aan te pakken komende twee jaren, het moet aantrekkelijker gaan worden. Doordat in Italië bijvoorbeeld de tv-rechten in vergelijking met andere topcompetities erg schaars zijn zullen de clubs creatief moeten zijn. Zo is ook onder andere besloten Inter groot te maken in onverwachte werelddelen zoals Mongolië en gaat er komende zomer een klein trainingskamp gehouden worden in Indonesië. Onlangs is er een eigen Inter winkel, een klein museum met alle denkbare artikelen in hartje Milaan geopend. De plannen zijn er eindelijk. Het is nu nog wachten op de juiste man die onder ogen van Moratti zijn gewilde Inter weer terug kan brengen. De nostalgie die Mourinho de interisti heeft gebracht. Na jaren van verliezen en lijden is er enorm veel gewonnen en zijn we allemaal erg dankbaar maar misschien ook wat verwend. De club is momenteel in opbouw, het laat stuk voor stuk de ouderen gaan en brengt stuk voor stuk jongelingen door. Gelukkig zien we ook steeds vaker Italiaanse spelers. Ondanks de huidige situatie op het veld, gaat het de goede kant op met Inter en begint de club gezond te worden. We zullen hopelijk niet weer vijfenveertig jaren te hoeven wachten voor een groot succes. Maar geduld en vertrouwen is de sleutel voor de fans. We hebben onze glorie na vele jaren gehad, maar we moeten ook geduld leren hebben. Laten we tenslotte niet vergeten waar we vandaan komen.