Het fatsoen is foetsie

Jammer, erg jammer vind ik het. De beweging ken je wel. Een lichte overtreding, een waarvan sommigen zeggen: "In de Premier League hadden ze doorgespeeld". Op zo'n zestig meter van het doel gaat een van de spelers neer, ogenschijnlijk met veel pijn. Binnen vijf seconden, in een flits, zie ik de beweging van mijn Ambilight afspatten. Het handje met de denkbeeldige kaart. Onsportief, niet nodig, de redelijkheid stroomt zeker niet door zijn aderen, dacht ik nog. Twee minuten later gebeurt exact hetzelfde, echter was de zeurpiet nu de dader.

Waarom? Het komt steeds vaker voor, het vragen om kaarten. Het maakt niet uit wie het doet, het is vervelend. Ik heb bijna liever Materazzi op mijn beeldscherm dan een kaartenvragende Sergio Ramos of Lionel Messi.

Want net na de befaamde klassieker schrijf ik dit. 1-1, twee pingels en een karrenvracht aan onsportiviteit. Ik was totaal onbevooroordeeld, het maakte me geen drol uit wie er won. Echter was het bij de eerste de beste overtreding al raak. Daar stond Xavi. Ook de grootmeester doet het, iemand die algemeen bekend staat als een welgemanierd persoon. Nog stuitender was de penalty van Madrid. Je krijgt een strafschop mee die misschien zelfs licht was, maar staat sneller bij de scheidsrechter te vragen om geel dan een cheetah kan lopen.

Dan vraag ik me af: waarom? Laat die vent zelf zijn keuze maken! Waar bemoei je je mee? Focus je op de wedstrijd, de beste man doet het zo goed mogelijk. Met de scheidsrechter kom je meteen op een ander punt: het gedrag jegens de arbiter.

Leden op Voetbalzone hebben vaak enorm veel kritiek op de scheids. Hij gaf te laat geel of te vroeg, hij fluit te laf, hij straalt niks uit. Helaas betrap ik mezelf er ook weleens op. Maar wie maken er meer fouten, spelers of scheidsrechters? Je zou eens moeten tellen.

Velen zullen me een zeikerd vinden, of een lul, maar je moet er eens op letten. Het stuk is kort omdat ik je er niet te veel mee lastig wil vallen. De volgende gaat weer over Valenica. Het spijt me als ik te veel ergernissen in een stuk plaats, maar dan hebben we tenminste maar één zeikstuk in plaats van twee. Het fatsoen is namelijk verdwenen bij spelers en bij fans. En meestal begint het oplossen van een probleem bij jezelf.