Hoe de onrust veranderde in rust
Er is weer rust in het Abe Lenstra Stadion. De supporter kijkt reikhalzend uit naar elke wedstrijd en de sfeer op de tribunes is weer positief te noemen. Hoe anders was dat de afgelopen zeven jaren. De bestuurlijke vetes werden in de openbaarheid uitgevochten en de club belandde van de wal in de sloot. Niet alleen reputaties van de bestuursleden werden geschaad, de club zelf kwam ook aan de beurt. Het ooit zo rustige Heerenveen veranderde in een slangenkuil waar ze bij Ajax jaloers op zouden zijn. De club betaalde de rekening: het sponsorbestand en daarmee de inkomsten kelderden, de supporters waren het zat en begonnen te morren en de sportieve prestaties bleven uit. Het ooit zo roemrijke Heerenveen, waar elke tegenstander met knikkende knieën kwam, was niet meer dan een middenmoter geworden. Er is echter licht gekomen aan het eind van de tunnel! Het aanstellen van onafhankelijke bestuurders zoals Eisinga en Hamstra, het halen van ervaren versterkingen zoals Schaars en Reza, het aantrekken van Jurgen Streppel en de uitbreiding van het staanvak zijn gouden grepen geweest.
Allereest maar even inzoomen op het aanstellen van onafhankelijke bestuurders zoals Eisinga en Hamstra. Het eerste wat Luuc Eisinga zei bij zijn aanstelling was veelzeggend: “De club moet een mienskip zijn. Ik heb niks met oude vetes.” De aanstelling was het resultaat van het opstappen van het oude, door vetes verziekte, bestuur. De kampen die in de afgelopen jaren alles publiekelijk uitvochten zijn niet meer in de positie om beleid te maken. Als laatste van het oude bestuur was ook Hans Vonk aan de beurt. Het falende aankoopbeleid en de vele koffiegesprekjes met Riemer, waar het personeel zich aan ergerde, werden hem fataal. Het roer moest om en voor Vonk in de plaats kwam de relatief onbekende Gerry Hamstra. Hamstra was de Hoofd-jeugdopleidingen van Vitesse en moest zich nu bezig gaan houden met het technische beleid van sc Heerenveen.
Al snel werd duidelijk waar het aan ontbrak bij Heerenveen en dat is iets wat de supporters al jaren zeiden. Er zou ervaring bij moeten komen en het liefst zou er in elke linie één ervaren speler gehaald moeten worden. Voorin werd een verloren zoon teruggehaald. Reza Ghoochannejhad was na vele omzwervingen in Nederland, België, Engeland en een WK toe aan een stukje stabiliteit. Op het middenveld moest een type ‘Bosvelt’ komen die leiding zou gaan geven aan het team. Deze leider werd gevonden in Stijn Schaars. Schaars wilde na een periode van blessures en bankhangen bij PSV weer gaan spelen. Het werd al snel duidelijk dat het aantrekken van Schaars een gouden greep zou zijn. In de laatste minuten tegen AZ nam Schaars het voortouw en jaagde hij de bal door de touwen met een sublieme vrije trap. Het zelfvertrouwen van het elftal begon te groeien.
De groei in zelfvertrouwen kan niet los gezien worden van Jurgen Streppel. Dat er veel talent aanwezig was bij Heerenveen was wel duidelijk, het ontbrak het afgelopen seizoen vooral aan samenhang. Als eerste in het land begon Heerenveen de voorbereiding en werd er pittig getraind. Tijdens het trainingskamp op Terschelling werden er verscheidene teamactiviteiten gedaan en het vertrouwen in elkaar begon weer te groeien. Daarnaast creëerde Streppel de juist balans in het elftal door op het middenveld met Kobayashi, Schaars en van Amersfoort te spelen. Het overzicht van Schaars, de techniek van Kobayashi en het loopvermogen van van Amersfoort zorgt ervoor dat de artiesten Larsson en Zeneli in volle overtuiging kunnen excelleren.
Een andere factor van de rust bij Heerenveen is natuurlijk de supporter en dan vooral het uitgebreide staanvak. In de voorgaande jaren werd NieuwNoord bovenin weggestopt en was het gezang nauwelijks hoorbaar in de rest van het stadion. Vanaf dit jaar is dat anders, het staanvak begint al achter de goal en NieuwNoord sleept wekelijks alle supporters op. Tegenstanders komen weer met knikkende knieën richting Heerenveen en de sfeer is gigantisch verbeterd ten opzicht van voorgaande jaren. Iedere supporter wil weer naar het stadion en ook het sponsorbestand begint weer te groeien. Daarnaast zijn er geen bestuurlijke vetes meer die uitgevochten moeten worden en worden de negatieve verhalen door oproerkraaiers als Derksen niet serieus genomen.
Het is weer rustig in Heerenveen en dat is precies zoals het hoort.
