Het ex-talent van Twente dat Afghaans international werd & in Australië belandde

Omid Musawi vluchtte op zijn vijfde voor het geweld in Afghanistan naar Nederland. Op jonge leeftijd werd hij opgepikt door FC Twente, waar hij al snel te boek stond als 'groot talent'. Musawi kende vele ups en downs, maar het stempel van ‘de jongen met gedragsproblemen’ bleef hem achtervolgen. Het verhaal van een talentvolle 21-jarige vleugelaanvaller die via een omweg uitgroeide tot Afghaans international en zijn eerste buitenlandse avontuur in Australië aanging.

Door Jordi Tomasowa

“Niet arrogant bedoeld, maar ik heb echt al het nodige meegemaakt”, zegt Musawi met gevoel voor understatement. “Ik ben op mijn vijfde vanuit Afghanistan gevlucht. Ik heb veel landen gezien. Het laatste land dat ik me kan herinneren is Griekenland. Ik was 5,5 toen we in Nederland kwamen." Musawi groeide samen met zijn opa, oma en moeder op in Apeldoorn. Op negenjarige leeftijd zette hij zijn eerste stappen als voetballer bij AGOVV en werd een jaar jater al gescout door FC Twente. “Mijn vrienden vonden het bijzonder dat ik bij FC Twente speelde, maar ik besefte dat toen nog helemaal niet. Ik nam voetbal van mijn negende tot mijn twaalfde eigenlijk ook niet echt serieus. Ik had gewoon geluk dat ik talent had, scoorde bijna elke wedstrijd.”

Musawi ging naar eigen zeggen om met veel ‘verkeerde vrienden’. Dennis Bekking, destijds hoofd jeugdopleiding van FC Twente, groeide in die periode uit tot een vaderfiguur die hij thuis nooit had gehad. “Dennis stond erop dat ik in een gastgezin zou gaan wonen. Ik wilde het eigenlijk niet, maar hij zei toen: ‘Je gaat niet langer meer in Apeldoorn wonen. Je vrienden hebben een slechte invloed op jou. Als je niet in een gastgezin wilt wonen, dan heb je geen toekomst en slaap je over twee jaar onder een brug’. Uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan en daar was hij heel trots op.”

FC Twente koos er bewust voor om Musawi in Haaksbergen in te laten trekken bij Marcel en Birgit Mentink. Marcel speelde zelf tussen 1978 en 1983 voor Twente en kende dus de kneepjes van het vak. “Ik bezorgde hen heel veel hoofdpijn, had overal schijt aan”, herinnert Musawi zich. “Ik heb respect dat ze het met me hebben volgehouden. Van m’n dertiende tot mijn negentiende heb ik daar gewoond. Er kwam nog een andere jongen van FC Twente bij ons gastgezin wonen, Kürsat Cil. Hij had veel discipline en moest mij mij dat ook leren.” Na twee jaar vertrok Cil uit het gastgezin en kwam Ramiz Zerrouki in zijn plaats. “Ramiz woont daar nu nog steeds. Hij is een van mijn beste vrienden, we hebben vier jaar met elkaar in Haaksbergen bij Marcel en Birgit gewoond. Eigenlijk met iedereen in het gastgezin heb ik erge ruzies gehad, maar inmiddels heb ik met hen allemaal een goede band.

Vanaf zijn dertiende begon Musawi het voetbal serieuzer te nemen. De aanvaller speelde een lichting boven zijn eigen leeftijd en in de Onder 15 kreeg hij te horen dat hij interesse had gewekt van clubs als Bayern München, Southampton en Stoke City. Een transfer naar het buitenland zat er voor Musawi echter niet in. “Ik had geen Nederlands paspoort, waardoor ik geen werkvergunning kon krijgen. Ik miste op dat moment ook eigenlijk een zaakwaarnemer.” Die zaakwaarnemer vond Musawi uiteindelijk op het internationale Marveldtoernooi in Groenlo. Khalid Sinouh kwam daar naar mij toe en ik had gelijk een goede band met hem. Hij behartigt sindsdien mijn belangen en is ook een goede vriend van mij.”

Waar er een streep kon worden gezet door een buitenlandse transfer, bleek FC Twente ook nog niet bereid om het jonge talent een contract te geven. Het zorgde voor irritatie bij Musawi, die in de Onder 17 te maken kreeg met Sjors Ultee. Met de voormalig trainer van Fortuna Sittard had Musawi direct een aanvaring. “We speelden met de nieuwe selectie een toernooi in Genk en Ultee pakte me gelijk apart, hij zei: ‘Ik heb ontzettend veel goede dingen over je gehoord. Ik ga dit seizoen met je aan de slag. Op aanvallend gebied hoef ik je niks te leren, alleen op verdedigend en tactisch gebied valt er nog genoeg te ontwikkelen’.”

“Ik begon de eerste wedstrijd tegen Racing Genk in de basis. Wat denk je? Ultee haalde mij na vijftien minuten al naar de kant. Ik zat alleen maar te schelden tegen de oudere jongens uit mijn elftal. Mijn eigen lichting was heel goed, maar de jongens die twee jaar ouder waren niet. Iemand als Dean Huiberts was een uitzondering. Ik irriteerde me enorm. Ultee haalde me van het veld en stuurde me direct naar de kleedkamer. Ik wilde weg, maar ik kon natuurlijk nergens heen, dus ik moest wel wachten. Ik ging bij een wedstrijd van de A1 van FC Twente kijken, waarin ook mijn huisgenoot Kürsat speelde. Hij keek me aan van: what the fuck heb je nu weer gedaan!? Na de eerste helft kwam ik hij naar me toe en zei: ‘Als ik hoor dat je wat hebt geflikt bij deze trainer, dan ga ik je echt slopen’. Ik was boos, moest huilen en besefte wat ik had gedaan. Ultee heeft me dat seizoen heel vaak en hard aangepakt, maar ik heb het meeste van hem geleerd. Onder hem kreeg ik dat seizoen bij FC Twente ook een contract. De band met hem is nog steeds goed en we hebben regelmatig contact. ”

De samenwerking tussen Ultee en Musawi duurde slechts één seizoen, daar Ultee assistent-trainer werd van Gert-Jan Verbeek bij het eerste elftal. Het bleek funest te zijn voor de ontwikkeling van Musawi. “Ik kreeg daarna te maken met alleen maar slechte trainers, wat ik toen dacht. Ik vond mezelf te goed. Ik scoorde gemakkelijk en gaf genoeg assist,, maar de doorstroom naar het eerste elftal kwam er maar niet van. Nieuwe trainers en een nieuwe hoofd jeugdopleiding kenden mij niet. Zij hoorden: groot talent, maar hij heeft gedragsproblemen. In de voorbereiding van het seizoen 2019/20 botste ik alleen maar met hen.” Musawi werd geschorst. Eerst voor een week, daarna voor twee weken. De aanvaller kwam niet meer aan spelen toe, terwijl de Onder 19 van FC Twente ondertussen alleen maar verloor.

De druppel voor Musawi was uiteindelijk een oefenwedstrijd tegen de reserves van Borussia Dortmund. “Onze trainer Job ten Thije liet mij een minuut voor tijd invallen. Ik kreeg opnieuw een aanvaring, waarna ik voor een maand werd geschorst. Ik moest uiteindelijk op het matje komen bij Ten Thije, Ellery Cairo (assistent-trainer, red.) en het duo Eric Weghorst en Peter Niemeyer (hoofd opleidingen). Zij vertelden mij wat er allemaal mis was met mij dat seizoen. Die nieuwe schorsing zag ik niet zitten, waarna ik mijn contract in oktober liet ontbinden.”

Musawi liep begin 2020 stage bij Vitesse en werd al snel aangenomen. Mede door blessureleed en corona kon hij in een half jaar tijd echter niet genoeg van zich laten zien in Arnhem. “De zomer erop liep ik vervolgens succesvol stage bij PEC Zwolle, daar heb ik mijzelf het beste ontwikkeld. Ik heb er twee seizoenen gespeeld onder Niek Loohuis, mijn oude trainer van FC Twente. Met hem heb ik ook zoveel ups and downs gehad. Zoveel ruzies, zoveel gescholden, maar onder hem heb ik mijzelf enorm ontwikkeld. Bij PEC was er alleen te weinig perspectief. Veel spelers op mijn positie hadden al een contract.”

Door zijn sterke ontwikkeling bij PEC kwam Musawi ook in beeld bij het nationale elftal van Afghanistan. Bondscoach Anoush Dastgir benaderde hem begin dit jaar of hij het zag zitten om in maart mee op trainingsstage te gaan in Turkije ter voorbereiding op kwalificatieduels van de Azië Cup in India. “Daar hoefde ik natuurlijk geen seconde over na te denken”, zegt Musawi enthousiast. “Mijn opa, oma en moeder waren enorm trots. Zes of zeven basisspelers waren er niet in Turkije, dus ik mocht mij samen met twee andere nieuwe jongens laten zien.” Musawi wilde ook graag deel uitmaken van de selectie voor kwalificatiewedstrijden voor de Azië Cup, maar imponeren in Turkije lukte hem niet. “Halverwege mei werd de selectie bekendgemaakt en zat ik er toch bij. Vijf dagen later vlogen we ter voorbereiding naar Vietnam, daar speelden we tegen Sai Gon én de nationale ploeg, waarna de kwalificatieduels in India volgden.”

Musawi wist dat hij met zijn status niet direct hoefde te rekenenen op een basisplaats. Lovende woorden van bondscoach Dastgir gaven zijn zelfvertrouwen echter wel een enorme boost. “De bondscoach zei in een teammeeting: ‘Gelukkig hebben we nu een aanvaller achter de hand. Hij is mijn gouden ticket. Die ga ik inzetten als ik vind dat de spelers in de basis niet goed presteren’. Ik heb uiteindelijk een redelijk toernooi gespeeld. Ik heb grote kansen gecreëerd, maar geen goal gemaakt of assist gegeven.

Zowel tegen Hong Kong (2-1 verlies) als India kwam Musawi direct na rust als invaller binnen de lijnen. “Tegen India had gehoopt op een basisplaats, maar dat gebeurde niet. Ik creëerde twee honderd procent kansen, alleen werden die niet benut. Bij India speelde Sunil Chhetri in de spits. Hij heeft na Cristiano Ronaldo, Lionel Messi en Ali Daei, een Iraanse aanvaller, de meeste goals als international gemaakt. Hij liep nog geen vijf kilometer en was de hele wedstrijd onzichtbaar, maar hij maakte in de slotfase toch de 1-0. Wij scoorden direct de 1-1 uit een corner en in de laatste minuut van blessuretijd gingen we alsnog met 2-1 onderuit. Daardoor stond er voor ons tegen Cambodja (2-2) niks meer op het spel. Ik was vooral verdrietig en na het duel met India ook helemaal kapot, want het was daar meer dan veertig graden.”

Door zijn optredens in India wakkerde de interesse in zijn persoon afgelopen zomer aan. “Ik heb een redelijk toernooi gespeeld, ook al wisten we ons niet te kwalificeren voor de Azië Cup in 2023. Er waren een aantal clubs geïnteresseerd, waaronder Australische”, zegt Musawi. “Ik wist wel waar Australië lag, maar kende het land helemaal niet. Ik wist alleen dat het heel ver weg was.” Abhay Ramautarsing heeft toen het contact voor Musawi gelegd. “Mijn eigen zaakwaarnemer, Khalid Sinouh, heeft natuurlijk contacten met grote clubs. Ik ben ook realistisch en weet dat zulke clubs momenteel niet voor mij op de stoep staan.

Abhay heeft contacten in Australië, het tweede niveau van Spanje etcetera. Een week later kwam hij met Para Hills Knights op de proppen. Ik twijfelde heel erg. Ik belde Ramiz Zerrouki en hij zei: ‘Je kunt stage lopen bij een Nederlandse club, maar als je niet wordt aangenomen dan krijg je spijt. Je kan ook naar Australië gaan en daarna alsnog stage lopen in Nederland.” Dat heeft me overtuigd om voor Para Hills te kiezen.” Bij Para Hills tekende Musawi een contract voor twee maanden en kon hij de laatste vier competitieduels én de play-offs spelen. “In die periode heb ik voor mijn gevoel een goede indruk achtergelaten. Er zijn drie clubs gekomen met een officiële aanbiedingen en zes clubs die op gesprek wilden. Ze zoeken daar ook echt Europese spelers en vooral het type speler zoals ik. Negen van de twaalf teams in de NPL South Australia toonden interesse. Je hebt de A-League, dat is de Eredivise van Australië. Daar kun je niet uit degraderen of naar promoveren. Dan komt de NPL league, het tweede niveau en ik speelde met Para Hills op het derde niveau.”

De voormalig jeugdinternational die de Hoofdklasse verruilde voor Australië

Cali Daniel vertelde in 2020 uitgebreid over zijn avontuur bij het Australische Para Hills Knights.Lees artikel

Zijn transfer naar Australië had nog behoorlijk wat voeten in de aarde. “Ik had een Verklaring Omtrent het Gedrag nodig, moest een visa regelen, werd medisch gekeurd et cetera.” Musawi kreeg uiteindelijk groen licht en stapte in juli op het vliegtuig voor een reis van zo’n 24 uur richting Adelaide. “De vlucht was lang en ik werd enorm vaak gecontroleerd toen ik landde. Als je eenmaal in Australië bent, kijken ze nergens meer naar. Van Perth naar Adelaide was er geen controle bijvoorbeeld.” Omdat zijn eigen woning nog gemeubileerd moest worden, sliep Musawi de eerste dagen in het huis van zijn trainer. “We gingen uit eten met zijn zoontje, praatten wat bij. Mijn trainer stelde voor om me de dag erna gelijk minuten te laten maken. De eerste wedstrijd had ik wel moeite. Ik kwam er na een uur spelen in, maar ik was na de 65ste minuut al helemaal gesloopt. Ik had slechts geslapen en wilde bijna aangeven om me weer te wisselen. Uiteindelijk heb ik de wedstrijd wel uitgespeeld.”

Voor Musawi was het voetbal en het niveau in Australië wel even wennen. “Ik kon niet altijd voor mijn dribbels gaan. Als je een verdediger voor schut zet of door de benen speelt, dan kijken ze tweede keer niet meer naar de bal maar naar je voeten. In die acht wedstrijden dat ik heb gespeeld, kregen twee tegenstanders een rode kaart.” Met Para Hills haalde hij uiteindelijk de play-offs voor promotie naar de NPL South Australia. “Ik kon mezelf tegen goede tegenstanders nog beter laten zien. We haalden de finale en voor mijn gevoel speelde ik toen mijn mijn beste wedstrijd. Ik was ook trefzeker, maar we verloren uiteindelijk met 4-3. Door die wedstrijd is wel de interesse van al die clubs uit de NPL ontstaan.” Moeite om te acclimatiseren had Musawi in Australië niet. “Ik was de enige visa-speler in onze selectie, maar ik werd gelijk goed opgevangen, Australische mensen zijn zo aardig en open. Eigenlijk is iedereen er buitenlander, dat wist ik helemaal niet. Iedereen bij mijn club had wel een vader die Engels is of een moeder die Grieks is. Er wonen heel veel Engelsen, Grieken, Italianen, Serviërs en Kroaten.”

“Australië is ook echt een heel mooi land”, vervolgt Musawi. “Ik kon me er ook redden, want ik spreek gewoon Engels. Er wonen in de omgeving waar ik woonde ook veel Afghanen. Je had er Afghaanse restaurants, dus het was er heel gezellig. Ik had ook een goede band met mijn ploeggenoten. Met hen chillde ik bijna elke dag. Tuurlijk miste ik mijn moeder, opa en oma wel, maar niet per se Nederland. Ik kon mijn vrije tijd ook goed besteden. Australië is zo groot, het is echt prachtig. De laatste dag ben ik naar Melbourne geweest, dat vind ik bijvoorbeeld mooier dan Dubai.”

Sinds 2,5 week is het Australische hoofdstuk in ieder geval tijdelijk gesloten voor Musawi. De aanvaller traint inmiddels mee bij FC Dordrecht om fit te blijven en weegt met zijn zaakwaarnemers nu af wat het beste voor hem is. “Er zijn twee clubs in Australië waar ik eventueel graag naartoe zou willen, echter geniet Europa mijn voorkeur. Ik ben pas 21 jaar en dus nog jong. Vandaar dat ik mezelf wil testen. Ik hoop op de de Keuken Kampioen Divisie, dan kan ik daar mijn potentie laten zien. Eigenlijk wil ik pas later weer terug naar Australië, maar als dat straks de beste optie is, waarom zou ik dan niet eerder teruggaan?”