Devyne Rensch: ‘Voor hem is het jammer genoeg de mindere kant opgegaan’

Devyne Rensch beleeft dit seizoen zijn grote doorbraak bij Ajax, tot grote vreugde van zijn vader Achmed Kandhai. De voormalig aanvaller beleefde een kortstondig avontuur in het profvoetbal bij FC Twente en Heracles Almelo, dat naar eigen zeggen mislukte doordat hij de verleidingen buiten het veld niet kon weerstaan. “Als ik naar hem kijk, heb ik niet iets van ’had ik maar dit of had ik maar dat’. Dat hoofdstuk heb ik afgesloten”, zegt Kandhai in gesprek met De Telegraaf.

“Hij is een normale vader maar ook een vader die profvoetballer is geweest. Hij weet wat hij tegen je moet zeggen. Voor hem is het jammer genoeg de mindere kant opgegaan. Dan is het aan mij om de goede kant op te gaan. Daar helpt hij me goed bij”, vertelt Rensch in dezelfde krant. Kandhai werkte bij FC Twente samen met Erik ten Hag, die hem samen met Fred Rutten ‘op het rechte pad probeerde te houden’. Hij zegt echter dat de verleidingen voor hem te groot waren toen hij alleen in Enschede kwam te zitten en meerdere avonden per week in de stad te vinden was.

Bij Heracles ging het ‘helemaal mis’ voor Kandhai, die het niet kon vinden met de trainer en een ‘verkeerde afslag’ nam. Daarna viel de oud-aanvaller in een gigantisch zwart gat. “Nadat het misliep met mijn carrière had ik zoveel verdriet, dat ik om het te vergeten een stevige drinker werd”, bekent Kandhai. Inmiddels is hij gestopt met drinken. “Mijn moeder overleed in 2018. Vlak voor haar overlijden heeft zij tegen me gezegd: ’Ach, beloof me dat je die fles niet meer aanraakt.’ Dat heb ik haar beloofd en dat zal ik ook nooit meer doen.”

“Als ik Devyne zie voetballen, dan kan ik daar van genieten en ben ik een trotse vader”, gaat hij verder. Rensch speelde dit seizoen voorlopig twintig officiële wedstrijden in de hoofdmacht van Ajax. “Ik ben blij dat ik via mijn zoon weer plezier in het voetbal heb gekregen, want dat is heel veel jaren weggeweest. Vier, vijf jaar heb ik geen voetbal gezien. Ik kon het niet aanzien dat jongens van mijn lichting, die minder talent hadden, op tv voetbalden. Dat was te pijnlijk. Het wordt nu een beetje normaal, maar in het begin zat ik te stuiteren. Als de wedstrijd om zeven uur ’s avonds was, dan was ik vanaf het moment dat ik ’s ochtends wakker werd al nerveus.”

Rensch denkt dat zijn vader en moeder meer zenuwen voor een wedstrijd hebben dan hijzelf. “Ik heb wel een beetje spanning, maar niet heel erg. Ik zorg ook dat ik altijd goed ben voorbereid”, zegt de achttienjarige Rensch, die als rechtsback en centrumverdediger uit de voeten kan. “Mijn beste positie is denk ik linker centrale verdediger. Iedereen heeft dromen. Ik wil de beste verdediger worden, een speciale verdediger.”