Alles is gebleven zoals het was

Met lede ogen lees ik de berichtgevingen rondom mijn cluppie. ‘Wat gebeurt er allemaal?’, hoor ik mijzelf denken. ‘Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Maar belangrijker, wie vertelt hier nu de waarheid?’, zijn mijn gedachten aan het eind van diverse artikelen. Mijn club heeft niets geleerd van het verleden. Alles is gebleven zoals het was. En toch is er ontzettend veel veranderd. Maar... alles is gebleven zoals het was.

De berichtgevingen zijn niet mals, ze zijn rauw en bitter. Het lijkt op een slecht gespeelde film, een film waarvan het script gekopieerd is van eerdere, en nog slechter uitgevoerde film. Men koopt een club, maakt het tot zijn speeltje en niemand weet wat er echt gebeurt binnenskamers. Natuurlijk heb ik het over Vitesse, de enige club in Nederland waar alles mogelijk is. Waar ‘the sky’ niet de limit is maar men nog verder gaat. Sinds augustus 2010 is er een hoop veranderd. Merab Jordania maakte zijn entree, de club werd helemaal opgebouwd vanaf de grond, de begroting steeg, de bezoekersaantallen stegen, er kwam een nieuw trainingscomplex, nieuwe trainers, staf, directieleden, bestuursleden, supporters en niets leek meer onmogelijk.

De waarheid is echter anders. Financieel gezien staat men er nog steeds niet best voor, er worden nog elk jaar verliezen gedraaid. Sportief gaat het een stuk beter dan voor augustus 2010. Bestuurlijk heeft men nog steeds niets geleerd uit het verleden. Momenteel gebeurt er heel veel. Joost de Wit, algemeen directeur, voelt zich bedreigd door oud-voorzitter Jordania, omdat hij gezegd zou hebben dat hij zijn ‘vingers zou afhakken’. Merab ontkende dit in eerste instantie en deed dit af als ‘zo praat ik nou eenmaal, zonder bijbedoelingen’. Inmiddels is hij hierop terug gekomen en heeft hij zijn excuus aangeboden voor zijn gedrag. Tevens deed hij er een schepje op en zei hij dat ‘Vitesse geen kampioen mag worden van Chelsea.’ Vitesse doet dit, op zijn beurt, weer af als nonsens en benoemd dat er een hechte samenwerking is gericht op sportieve verbetering voor beide clubs. Chelsea houdt zich stil. De media valt er over heen. Vitesse doet de media af als een ‘hetze tegen de club’, de supportersvereniging steunt het huidige bestuur van de club en de aangifte tegen Jordania. De fans zijn verdeeld en in onzekerheid over de toekomst.

En tot overmaat van ramp vindt Voorzitter van de Raad van Commissarissen, Bert Roetert, het nodig om ‘als supporter’ een belachelijk stuk te schrijven. Vol Calimerogevoelens. Zo meldt hij: ‘Ik schrijf dit stukje niet als bestuurder maar als supporter met een geel swert hert.’ En verder: ‘Gewoon omdat er nu smerige onwaarheden over onze club worden verkondigd en gewoon omdat ik nu voel dat mensen willens en wetens onze club kapot proberen te maken.’ Ook schrijft hij: ‘Neem De Telegraaf. Die vond het in de aanloop naar een belangrijke wedstrijd komende zondag nodig zonder hoor en wederhoor een artikel over Vitesse te schrijven met daarin aantijgingen die van geen enkele kant waargemaakt kunnen worden. Men kende dit zogenaamde nieuws al ruim drie weken maar koos zorgvuldig de week voor de wedstrijd tegen Ajax uit en bracht het als wereldnieuws. Het hoofd voetbal van de redactie van dit blad deed er nog een schepje boven op met een schandalig videofilmpje. Blijkens de aantijgingen zou Vitesse mogelijk de laatste jaren de competitie hebben vervalst en zou de club een schandvlek voor de Eredivisie zijn. Niemand heeft Vitesse iets gevraagd. Te gek voor woorden dat je dat zomaar opschrijft en of uitspreekt zonder dat je ook maar een enkel bewijs hebt.’

Het feit dat zelfs de Voorzitter van de RvC zich hier nu in mengt, betekent dat er echt wel iets verkeerd gaat daar. De vuile was buiten hangen, noemt men dit. De club maakt zichzelf belachelijk en gaat veel te ver met het publiekelijk bekvechten met media en Jordania. Men wint hier niets mee en verliest alleen maar imago en dus mogelijke sponsoren.

Dit gebeurde voor de periode van Jordania ook. Het is ook niet gek. Veel supporters, waaronder ikzelf, riepen vijf jaar geleden ook al dat de club van top tot teen rot was en er veranderingen nodig waren op bestuurlijk niveau. Met de komst van Jordania hoopte ik op een snel en geruisloos verdwijnen van de oude directieleden. Hopende op een frisse wind in alle bestuurslagen. De club was door en door rot voor zijn entree als voorzitter. Jordania heeft te lang gewacht met het vervangen van de directieleden, sommigen zitten er nog steeds. Daardoor is een bepaalde clubcultuur gewaarborgd; de vriendjespolitiek. Men doet zich altijd perfect voor maar binnen de club is het net als in Den Haag, vriendjespolitiek. Alles wat er nu gebeurt is vriendjespolitiek. Ik roep wederom op tot een complete vervanging van bestuurlijk Vitesse. De ingezette lijn, sportief gezien, is uitstekend. Bestuurlijk gezien heeft men er geen kaas van gegeten. Vitesse maakt zichzelf belachelijk.

Een samenwerking met Chelsea, of een andere topclub, juich ik toe. Vitesse heeft het geld, de begroting, simpelweg niet om zulke spelers aan te kopen. Ik verafschuw de (waarschijnlijke) bestuurlijke invloed uit Londen. Ik verafschuw de vriendjespolitiek in Rusland; de Oliekringen, om ze maar een naam te geven. Ik wil een autonoom Vitesse, een bestuurlijk gerenoveerd Vitesse en eerlijke communicatie.

Ik kijk het allemaal met lede ogen, van een afstand, aan. Ik ben de club zelf minder gaan volgen na het rampseizoen, 2009/10. Afgehaakt een maand voor de komst van Merab en nog steeds niet overtuigd om terug te komen. En dat is niet om het sportieve aspect maar nog steeds vanwege het bestuurlijk falen van de club, telkens komen er incompetente directieleden. Na Paul van der Kraan, Ronnie Groenewold en Marc van Hintum, doen we het nu met Joost de Wit, Mohammed Allach en Peter Gansler. Lood om lood. Alles is gebleven zoals het was.