‘Ik ben een verslaafde, dus ik heb een hobby nodig om druk te blijven’

Een club kopen, op de eerste dag een groot deel van de selectie en de volledige technische staf ontslaan, vijftien nieuwe spelers binnenhalen en jezelf aanstellen als opvolger van de manager die er al jarenlang zat: het klinkt als een goede grap of een onwerkelijk verhaal, maar niets is minder waar. Tot voor kort hadden waarschijnlijk weinig mensen gehoord van Romford FC en dat is niet zo heel raar, aangezien de club op het achtste niveau van het Engelse voetbal actief is en daar ook nog eens troosteloos de laatste plaats bezet. Dat daar deze maand verandering in kwam, heeft alles te maken met het aantreden van de uiterst kleurrijke eigenaar Glenn Tamplin.

Door Chris Meijer

Tamplin is geen onbekende in de voetbalwereld, daar hij de afgelopen jaren al faam verwierf als eigenaar van Billericay Town. Bij Ricay kwam de miljonair in december 2016 binnen met torenhoge ambities. Tamplin voegde direct de daad bij het woord door onder meer Paul Konchesky, Jermaine Pennant en Jamie O'Hara, spelers met ervaring in de Premier League, binnen te halen. De club hanteerde een gigantisch salarishuis voor het zevende niveau van het Engelse voetbal, maar de investeringen van Tamplin sorteerden effect. Billericay won gedurende zijn bewind tweemaal de Isthmian League Cup, terwijl er in seizoen 2017/18 tevens promotie naar de National League South werd afgedwongen. Toch waren het niet de sportieve resultaten waarmee Tamplin tijdens zijn tijd bij Billericay de aandacht op zich vestigde.

Ook bij Billericay stelde Tamplin, die zelf in de jeugdopleidingen van West Ham United en Leyton Orient speelde, zichzelf aan als manager. In die functie baarde hij opzien met zijn tamelijk onorthodoxe werkwijze. Zo probeerde hij zijn spelers bijvoorbeeld te motiveren door ze in de kleedkamer ‘The World’s Greatest’ van R. Kelly te laten zingen, terwijl hij zijn spelers tevens fitnesstesten liet afleggen met een goodie bag met designerkleren ter waarde van zevenduizend euro voor de winnaar in het vooruitzicht. Dat Tamplin Billericay in september 2019 achter zich liet, ondanks dat de club nog niet in de door hem vooraf beloofde Premier League speelde, had alles te maken met beledigingen aan het adres van zijn zoon Archie. De zeventienjarige middenvelder speelde eerder voor Arsenal, West Ham United en Dagenham & Redbridgde, alvorens zijn vader hem naar Billericay haalde.

“Mensen realiseren zich niet dat ik ben vertrokken omdat mijn eigen fans het nodig vonden om mijn zoon door het slijk te halen. Mijn zoon heeft nog nooit wat verkeerd gedaan. Hij traint thuis vijf keer per week en gaat niet meer naar school, om extra werk buiten de club om te leveren. Hij heeft Ipswich Town en West Ham United afgewezen, om voor Billericay en zijn vader te spelen”, legde Tamplin uit in gesprek met de Romford Recorder. “Wat ze over hem zeiden, brak mijn hart. Ze beseffen niet dat Archie te goed is voor dit niveau, maar dat hij eerst non-league wil spelen met zijn vader voordat hij opgepikt wordt door een groot team. Hij is een ongelofelijk goede speler, met een groot hart en technische vaardigheid. Bij Billericay werd hij zo oneerlijk behandeld. Ik ben heel trots op hem en toen ik hem zag huilen, brak er iets in mij. Ik houd van Billericay, maar ben daarom vertrokken en heb de club op een goede manier achtergelaten met vier goede zakenmannen aan het roer.”

The abuse I get on here for ROMFORD Fc enjoying themselves is ridiculous You Play football to enjoy it WE ARE ALL LOVING IT BEYOND WORDS The ROMFORD wizards will succeed but it takes time I believe in the players I won’t give up on them Money can’t buy this atmosphere pic.twitter.com/oem6B2KGFT

— Glenn Tamplin (@glenntamplin) January 12, 2020

Het enige dat bij Billericay nog herinnert aan Tamplin, is een levensgrote muurschildering nabij het stadion. Daarop is te zien welke ambities de steenrijke zakenman, die zijn fortuin verdiende in de staalindustrie, met de club had, inclusief het verhaal dat hem in een visioen werd verteld dat hij Billericay moest kopen. Tamplin beweert dat hij gedreven wordt door een ontmoeting met God, inmiddels drie jaar geleden. Op dat moment was hij ernstig verslaafd aan drugs en alcohol, waardoor een overdosis hem het leven dreigde te kosten. “Ik was voor tweeënhalve minuut dood. Mensen zeggen dat ik lieg, maar twee ambulancebroeders zeiden dat ik dood was”, zo tekende de London Evening Standard op uit zijn mond. “Ik praatte tegen mijn vrouw, maar zij negeerde me en ik begreep dat niet. Toen kwam er helder licht van achter me en daarna heb ik God ontmoet. Ik probeerde tegen mijn vrouw te praten en zij huilde, maar mijn lichaam was beneden en ik kon niet bedenken hoe ik boven was gekomen. God gaf me zijn hand en nam me mee. Ik kan zeggen dat het eeuwige leven bewezen is, het is mooi en vredig. Ik heb God gesmeekt om me nog niet mee te nemen en hij zei: ‘Vervul je doelen, zoon’.”

Het is misschien vanwege die ervaring dat hij al een maand na zijn vertrek bij Billericay zijn intrede deed bij Romford, afkomstig uit een dorp ten oosten van Londen. De club bungelt onderin de Isthmian League North Division, het achtste niveau van het Engelse voetbal. Tamplin arriveerde niet bepaald op een bescheiden en rustige manier. De gehele technische staf met manager Paul Martin en een groot deel van de selectie kregen hun congé, er werden proeftrainingen georganiseerd om 21 nieuwe spelers vast te leggen en hij stelde zichzelf aan als manager. “Ik zag Romford met 5-1 verliezen en er waren misschien twee spelers die het wat kon schelen. Paul is misschien een betere manager, maar ik heb de connecties. De deals kunnen alleen gedaan worden als de spelers onder mijn hoede heb. Zodra we de National League halen, zal ik terugtreden als manager. Ik ken mijn plafond”, zei Tamplin in gesprek met de BBC. Dat was overigens niet alles, want nog eens twaalf spelers konden voor de eerste wedstrijd onder het bewind van de zakenman tegen Coggeshall Town FC hun biezen pakken omdat ze te laat kwamen. De spelers die er nog wel zijn, mogen hem overigens ook geen gaffer (baas) noemen. Tamplin wordt liever aangesproken met zijn bijnaam Daddy Pig.

“Ik heb mijn spelers uitgelegd dat op tijd voor mij anderhalf uur te vroeg betekent. Dit verzwakte het team, maar ik ben een man met principes. Ik houd er niet van om te blaffen, ik bijt”, sprak Tamplin tegenover Football.London. De kleurrijke eigenaar is van plan om het bij Romford anders aan te pakken dan bij Billericay, waar hij naar eigen zeggen een slordige 2,5 miljoen euro in pompte. “Het gaat niet zo snel weer gebeuren dat ik geld vergooi door grote namen aan te trekken. Niemand weet wat ik gedaan heb om die club op gang te helpen. Ik gaf 30.000 tot 35.000 euro per week uit aan salarissen. Nu is dat 3500 euro. Billericay speelde maar één niveau hoger en daar gaf ik dus 30.000 euro per week meer uit dan hier. Dat ga ik niet meer doen, want ik ben bijna failliet gegaan. Ik heb er geen spijt van, maar het heeft me heel veel geld gekost. Het was idiotenbelasting, zoals ik het noem. Ik heb geleerd dat het niet draait om spelers kopen, maar om relaties en een team smeden. Paul Konchesky, Jermaine Pennant en Jamie O'Hara waren fantastisch voor de club, ze hadden een geweldige houding. De spelers die problemen veroorzaakten, waren non-league-players, die dachten dat ze Premier League-players waren.”

“Ik had kunnen instappen bij Macclesfield Town (League Two, red.) of Welling United (National League South, red.), maar ik houd van de uitdaging. Ik moest ergens instappen waar ik potentie zag en bij een club die lager speelde, zodat ik iets groters kon neerzetten. In het leven heb ik al mijn doelen al bereikt en wanneer dat het geval is, raak je verveeld. Dat is gevaarlijk. Ik ben een verslaafde, dus ik heb een hobby nodig om druk te blijven. Ik probeer me nu meer bescheiden en eerlijk op te stellen, ook al willen mensen de waarheid niet horen”, aldus Tamplin. Romford FC moet onder zijn bewind spoedig een eigen stadion krijgen, waarvoor hij een kleine drie miljoen euro heeft uitgetrokken. De club leidt al jaren een nomadenbestaan en deelt momenteel een stadion met Brentwood Town. Voor het betrekken van een nieuw stadion heeft men voorlopig anderhalf jaar uitgetrokken.

“Het was geweldig, ik heb zoiets al lang niet meer gevoeld. We zijn een enorme underdog, aangezien we onderaan staan. De haters zijn mijn motivatie, ik heb geleerd om naar het positieve te kijken. Op Twitter blokkeer ik alles wat negatief is, daardoor zie ik het niet meer.” Een onverdeeld succes is het verblijf van Tamplin bij Romford nog niet, aangezien de laatste twee wedstrijden verloren gingen. De club bezet nog altijd de laatste plaats in de Isthmian League North Division. “Het is heel simpel. Ik wilde 22 van de 22 wedstrijden winnen. Nu zijn dat er 21 van de 21. Ik wil ieder seizoen promoveren en over vijf seizoenen in de League Two spelen. Gaat dat gebeuren? Nee, maar als je geen drive, visie en geloof hebt, zal je altijd gemiddeld blijven. Ik zou er geen geld op inzetten dat we 21 van de 21 wedstrijden winnen, maar je moet er simpelweg in geloven. Als je iets écht wil, kan je het bereiken. Ik ben naar het Cirque du Soleil in de Royal Albert Hall geweest en wat die mensen kunnen, kan je niet geloven. Dat bewijst dat je dingen kan bereiken als je het écht wil.”