Die spits uit IJsland

November 2003. Ik was gek van het spelletje FIFA en ik moest en zou het nieuwste deel kopen: FIFA 2004. Positieve verhalen hoorde ik louter over het nieuwe deel in de FIFA-reeks, wat mij alleen maar meer motiveerde om het spel te kopen. Op mijn fiets ging ik naar de Intertoys bij ons in het winkelcentrum. Gelukkig, ze hadden er nog een liggen. Ik kocht hem voor de Gamecube, de spelcomputer waar ik toen altijd op speelde. Eenmaal thuis ben ik meteen met mijn nieuwe spel aan de slag gegaan. O ja, de nieuwe carrière modus zou heel veel nieuwe elementen bevatten. Eerst maar eens een team kiezen. Meteen schoot mij te binnen dat ik laatst een shirt gekregen had. Chelsea, dat was de club die op het shirt stond. Ik koos dus voor Chelsea om mijn carrière als topmanager mee te beginnen. Destijds een goed, uitgebalanceerd team met grote, bekende namen zoals John Terry, Frank Lampard, Marcel Desailly en Hernan Crespo, om er maar een paar op te noemen. In de wissel zag ik een speler staan die ik helemaal niet kon, maar die mij meteen aansprak: Eidur Gudjohnsen.

Ik vond die Adrian Mutu maar niks, dus zette ik meteen deze Eidur Gudjohnsen erin. Een gekke naam vond ik dat, “Gudjohnsen”, maar ach, als hij maar goed was. Later kwam ik erachter dat hij uit IJsland kwam, en dat de namen daar allemaal op zo’n manier geschreven werden. Ik vond hem geweldig, ik was op slag verliefd. Rond deze tijd ging ik me ook wat meer bezig houden met wedstrijden die in het echt gespeeld werden. Ik wilde nu toch wel graag weten hoe goed die Gudjohnsen nou ook in het echt was. Ik surfde naar youtube.com om filmpjes over hem op te zoeken, want op tv keek ik eigenlijk nooit naar Chelsea. Tot mijn verbazing zag ik toen dat hij in het echt ook een goede, sluwe spits was, net als op het spel. Ik kwam ook een heel speciaal filmpje van hem tegen. Door de slechte kwaliteit moest ik twee keer kijken, maar ik zag het toch echt goed; hij verving zijn eigen vader in een interland van het nationale team van IJsland! Jeetje, dacht ik, dit is dan toch wel echt een speciale voetballer. Ik las dat wat ik op het filmpje zag, nog nooit eerder gebeurd was. Mijn bewondering voor Gudjohnsen werd alleen maar groter en groter.

Vanaf dat moment ben ik Gudjohnsen echt intensief gaan volgen. Ik keek naar zijn doelpunten op Youtube, las over hem op het internet en kwam er toen ook achter dat hij voor PSV gespeeld had. Ik las dat hij het bij de Eindhovenaren door een blessure nooit heeft kunnen maken, maar dat hij door een goed jaar in IJsland gekocht werd door Bolton Wanderers. In 2000 nam Chelsea hem over van Bolton, nadat hij in het seizoen 1999-2000 Bolton had geholpen met het bereiken van de halve finale in zowel de League Cup als de FA Cup. Toenmalig manager van Chelsea, oud-speler Gianluca Vialli, kocht hem voor vier miljoen pond. Gudjohnsen vormde samen met de Nederlander Jimmy Floyd Hasselbaink een dodelijk aanvalsduo. Zelf scoorde hij 23 keer en Hasselbaink schoot er zelfs 27 in. Gudjohnsen maakte mij fan van Chelsea, door hem ben ik echt gek van die club geworden.

Maar ook Eidur kon al het geld dat hij verdiende niet aan. Zo vertelde hij in 2003 dat hij een gokprobleem had. Hij had in een periode van vijf maanden 400,000 pond verloren in de casino’s. Ik schrok ervan, aanvankelijk dacht ik dat dit misschien wel het einde van zijn carrière zou zijn. Gelukkig, voor Gudjohnsen maar ook voor mij, had het weinig tot geen effect op zijn carrière. Gudjohnsen stond in die tijd bekend om zijn dribbels, balcontrole en zijn koelbloedigheid voor het doel. Hij heeft enkele memorable doelpunten gemaakt, die menig voetbaldier nog voor de geest kan halen. Bij mij schiet altijd die geweldige omhaal tegen Leeds United in het seizoen 2002-2003 me te binnen, het mooist doelpunt dat ik van hem gezien heb. Na de komst van Roman Abramovich en alle grote sterren naar Stamford Bridge, kreeg Eidur steeds minder speeltijd en koos hij in 2006 voor een contract bij FC Barcelona.

Eidur speelde in totaal 72 duels voor FC Barcelona waarin hij tien keer scoorde, maar hij heeft nooit echt een onuitwisbare indruk weten te maken. Na zijn vertrek in 2009 heeft hij in drie jaar tijd 5 clubs versleten. Bij achtereenvolgens AS Monaco, Tottenham Hotspur, Stoke City, Fulham en AEK Athene heeft hij zijn draai niet kunnen vinden. Momenteel speelt hij in België op het hoogste niveau voor Cercle Brugge, en daar lijkt hij met 5 doelpunten in 8 wedstrijden weer zijn draai gevonden te hebben.

Het gevoel beklijft mij dat Eidur Gudjohnsen een van de meest ondergewaardeerde spitsen aller tijden is geweest. Bij Chelsea is hij door de fans in hun harten genomen, hij is een legende, een spits die wij als fans niet snel zullen vergeten. Daarbuiten, daarbuiten is hij een spits die het bij Chelsea goed deed, maar bij andere clubs nooit zijn draait heeft kunnen vinden. Eidur Gudjohnsen is topscorer aller tijden van IJsland met 24 goals, hij is een boegbeeld voor zijn land, een voorbeeld voor de (voetballende) jeugd, kortom een legende. Hij is een speler die, net als Jari Litmanen, nooit heeft kunnen schitteren op een groot landentoernooi, omdat hij een spits uit IJsland is.