De Georgische Revolutie ís begonnen!

Het is donderdag 28 oktober 2010; twee maanden en vier dagen na de beruchte persconferentie van Maasbert Schouten. Zesentwintig dagen na de volledige overname van Merab Jordania. Echter, deze donderdag is het begin van de Georgische Revolutie, het begin van iets moois. In mijn vorige column ben ik er al over begonnen. De Georgische Revolutie. Maasbert Schouten had het over allerlei optimistische toekomstbeelden, binnen een minuut was Vitesse niet geel-zwart meer maar één grote roze wolk. Het waren woorden die heel Nederland in rep en roer brachten, maar hij liet ons in Arnhem denk ik wel het hardste lachen. Want hoe reëel is zijn doelstelling?

Eigenlijk helemaal niet. De competitie wordt met het jaar sterker en, tot vorig seizoen, hobbelde Vitesse steeds verder achterop. Dit jaar is de laatste stoot die Vitesse tegen het hoofd zal krijgen, daarna gaan wij ze uitdelen. Zo heb ik mijn hoop nu dus gevestigd op Jordania en zijn plannen. Want Theo Bos is ontslagen en, hoewel ik op de dag zelf daar een dubbelgevoel bij had, weet ik dat het een goede zet is geweest van Jordania. Zijn plannen worden steeds duidelijker, en de geruchten die rondgingen net na het ontslag van Bos maakte mij alleen maar benieuwd naar meer. Want de namen van Albert Ferrer en Stanley Menzo deden de rondte. Niet dat Menzo de Champions League gewonnen heeft met een van zijn clubs, maar zijn prestaties waren degelijk en mensen zijn lovend over hem.

Ferrer, echter, was iemand die ik niet heel snel voor de geest kon halen, al kwam zijn naam mij enorm bekend voor. Toen ik de betreffende krantenartikelen las, kreeg ik al gauw kleine flashbacks naar het spelen van de FIFA Football-versies van rond het jaar 2000. De tijden van Pep Guardiola en Sergi, die mij echter nog wel wat frisser in het geheugen stonden, maar waar ik wel speelde met helden als een Ferrer of eerder genoemden. Dat voelde speciaal, en ook bijzonder. ‘Zo’n iemand bij mijn club?’, dacht ik, terwijl ik een vriend van mij verbaasd aan keek. Hij keek net zo verbaasd terug, we lachten erom in de gedachte dat het slechts een gerucht was. Echt geloven deden we het niet.

Enkele dagen later kwam de bevestiging, en hoewel hij 0,0 gepresteerd heeft als trainer van een profteam, het heeft ‘iets’. Een grote naam als speler, een onbekende als trainer, maar wel iemand van Barcelona, wel iemand die echt plannen in zijn hoofd heeft, en wel iemand die weet wat hij wil doen met de club. Net als Jordania, zeg maar. En dat laatste is niet gek, want Jordania zocht een match, iemand die volgens zijn ideeën en ambities zou spelen, volgens de manier van Johan Cruijff, het Totaalvoetbal zelf gespeeld heeft en deze wil doorgeven aan de spelers. Menzo, Ferrer en diens assistent Albert Capellas Herms, zijn allen bekend met dit speltype. Menzo bij Ajax, Ferrer onder Cruijff en bij Barça en Capellas was jarenlang trainer en coördinator van de jeugd van Barça en Barça-B.

Niet niks, dunkt me. Zijn grote naam wil echter niet zeggen dat hij ook direct grote prestaties levert. Immers deed Frank Rijkaard bij Sparta het ook niet naar behoren en ook hij was niet 'zomaar iemand'. Hoe clichématig ook, in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst. De nieuwe trainer wil spelen volgens een Barcelona-principe. Ik juich het enorm toe, attractief voetbal met veel meer punten dan we nu in bezit hebben. Het idee van jonge spelers huren, alleen met een optie tot koop, of kopen is een goed idee, is uitvoerbaar mits je de juiste contacten hebt. Merab Jordania geeft aan deze te hebben, en met deze transfer doet hij mijn inziens een onverwachte stap. Het klinkt mij allemaal als muziek in de oren. Wie had hem, voor de persberichten, zien aankomen?

Terugkomend op het idee van het handelshuis Vitesse; huren / kopen van jonge spelers; dit idee is niet nieuw. Het is niet nieuw in de voetbalwereld, niet in Nederland en al helemaal niet nieuw in Arnhem. Ware het niet dat Karel Aalbers hier al mee begonnen was bij Vitesse? Is het niet dat VVV dit doet, op kleinere schaal, met Japanners, Nigerianen en Portugezen? Arnhem had een Servische enclave, een Afrikaanse enclave die spelers meebrachten als Mahamadou Diarra (Real Madrid), Matthew Amoah (NAC, en nog altijd topscorer van Vitesse) of Dejan Stefanovic en Dragoslav Jevric...dat waren niet de minste spelers, toch?

Zij werden, met als bijzonder voorbeeld Diarra, gekocht voor een lage prijs en verkocht voor een veel hogere prijs. Zo werd Diarra aangekocht van een Griekse club voor drie ton en verkocht voor 3,9 miljoen euro. Nadien maakte Vitesse nog geld aan hem, vanwege opleidingskosten, doordat hij een lucratieve transfer maakte naar Real Madrid (26,4 miljoen euro). Het fenomeen handelshuis is niet nieuw, dus mensen loop alstublieft niet zo te zeuren over het feit dat er meer buitenlandse spelers komen. Het is de manier waar Vitesse groot mee werd en Nederlandse clubs hun geld mee verdienen, al dan niet ook op Nederlandse spelers. Maar goed, het ging mij om de Georgische Revolutie. De hand van Jordania is nu geheel duidelijk. Het trainingscomplex op Nationaal Sportcentrum Papendal wordt zo spoedig mogelijk gerenoveerd en hij wil de gehele club volgens een bepaald voetballend principe opleiden. Iets wat Ajax al jaren doet, en zijn zij er succesvol mee? Dacht het wel!

Het buskruit is opnieuw uitgevonden bij ons in Arnhem. Maar Vitesse is geen Manchester City, of een Real Madrid, wat massaal met geld smijt om 's werelds beste spelers in het team te krijgen. Jordania wil of kan dit echter niet, hij wil een fundament om de club heen bouwen, een fundament wat, wanneer het goed uitgevoerd wordt, jarenlang succes kan leveren aan onze club, en uiteindelijk (heel hypothetisch) ook Nederland, wanneer Vitesse doorstoomt in Europa. Ook zoekt Jordania de spelers bij een die kunnen spelen volgens zijn ambities. Dat is een gewaagde zoektocht, en afgelopen zomer heeft hij veelal spelers gehuurd. Deze spelers zijn met een optie tot koop gehuurd, wat normaliter wil zeggen dat Vitesse een bedrag afgesproken heeft met de club en zij als eerste over een contract mogen praten met de speler. De andere club heeft alleen nog het recht het akkoord te geven, maar de speler heeft de meeste macht. Wanneer hij niet wil zal hij terug gaan naar zijn club. Daar ligt een gevaar, maar ik denk dat de oplossingen die nu gekomen zijn, de huurlingen, uit nood geboren zijn. Het zijn geen topspelers, maar topspelers in spé. En laat dat nou juist de eerste zet zijn, ik verwacht vanaf nu meer aankopen in plaats van huurlingen. Wat huurlingen is niet erg, zo lang ze de rest niet in de weg staan.

Echter, de (jeugd)spelers die in het eerste elftal spelen, spelen er vooral vanwege de nood. De uitverkoop van alle spelers in de zomer, heeft de selectie zo doen inkrimpen dat ook de mindere jeugdspelers een kans krijgen. Dat kan goed zijn, maar ook heel gevaarlijk. En zie waar we staan. Wanneer Vitesse gewoon een Eredivisiewaardige selectie zou hebben gehad zouden de meesten niet in aanmerking gekomen zijn voor een (basis)plek in het eerste elftal. Jordania bouwt dat in fasen op.

Er is echter nog één ding wat mij heel, heel erg stoort. En dat zijn de meeste kortzichtige reacties van mensen die reageren. 'Ze worden nooit kampioen in drie jaar, nooit met alleen huurlingen', 'Vitesse degradeert en ze worden kampioen van de Jupiler League'...bla bla bla... Verdiep je eens meer in zaken alvorens je alleen maar zeikt, zeurt en schreeuwt over iets wat enorm gehyped is. Ik snap jullie wel, de woorden van Maasbert Schouten schudden je destijds zó hard wakker dat je alleen al bij het woord Vitesse woede gevoelens oproept....een Vitesse-trauma...geen probleem, dat was onder Aalbers ook al. Good old times, good old times.