Batugol, een doelpuntenmachine in de maak.

25 augustus 2007. Besiktas treedt tegen Gaziantepspor aan voor een moeilijke uitwedstrijd. Beide ploegen laten geen oogstrelend voetbal zien en kansen zijn nauwelijks waar te nemen. Ergens in de 75e minuut zie ik dat Batuhan Karadeniz, het grootste talent van Besiktas, klaar staat om in te vallen. Het hesje gaat uit, de trainer geeft hem zijn laatste aanwijzingen en de vierde official controleert of hij daadwerkelijk mag invallen. Hij komt het veld op, maar kan geen potten breken. We zitten al diep in blessuretijd als Besiktas in mag gooien. De bal belandt bij Ibrahim Akin die de bal met een boog voor geeft. Batuhan ziet het, anticipeert erop en raakt de bal precies goed. Goaaaal! In de 95e minuut scoort Besiktas en neemt de 3 punten mee naar huis.

Het lijkt wel een jongensdroom. Scoren voor de club waar je fan van bent en nog wel in de allerlaatste seconden. Batuhan wordt een grote toekomst voorspeld. De jonge spits ziet op 24 april 1991 in Istanbul het levenslicht. Al snel merken de mensen in zijn omgeving zijn voetbaltalent en vooral zijn neusje voor de goal op. Als tienjarige speelt hij bij amateurclub Icerenköy Idman Yurdu waar hij zijn talent laat zien. Talent dat wordt opgemerkt door de scouts van Besiktas. Vijf jaar lang speelt Batuhan in verschillende jeugdelftallen van de Turkse topclub. Met een indrukwekkende 226 doelpunten in 86 wedstrijden laat hij zijn klasse zien. Ook internationaal laat hij zijn voeten spreken. Als Turkije -16 speler scoort hij 25 keer in 26 wedstrijden. Een grote prestatie die ook voor buitenlandse clubs niet onopgemerkt blijft. Manchester City wil hem inlijven en in eerste instantie lijkt hij te vertrekken naar de Eastlands, maar op het laatste moment gaat de deal om onbekende redenen niet door.

Ook trainer Ertugrul Saglam ziet dat Batuhan aan de lopende band scoort en neemt hem in het eerste elftal. In twee seizoenen komt Batuhan 21 keer het veld op joggen en scoort hij een miezerige twee doelpunten. Wel is het zo dat hij bijna nooit in de basis staat en hij het vaak moet doen met een paar minuten aan speeltijd. Om hem wat ervaring te laten krijgen wordt hij verhuurd aan Eskisehirspor. Daar laat hij zien waarom ze hem Batugol noemen. Acht doelpunten in elf wedstrijden zijn genoeg om ook bondscoach Fatih Terim zo ver te krijgen dat Batuhan wordt opgeroepen. Tegen Bosnië speelt hij zijn eerste interland, die overigens maar 38 minuten duurt door een schouderblessure. Bij zijn terugkeer bij Besiktas raakt hij geblesseerd en een lange revalidatieperiode volgt.

Batuhan kan in mijn ogen de toekomstige voorhoede vormen van Turkije samen met Sercan Yildirim. Met een 1.93 lange lichaam is hij ijzersterk in de luchtduels die hij bijna altijd wint. Veel van zijn doelpunten in de jeugd heeft die met het hoofd gescoord en ook penalties zijn zijn specialiteit. Zoals boven wel duidelijk is geworden heeft hij een neusje voor de goal die niet onder doet voor veel Europese talenten van topclubs. Hij werd ook aangewezen als een van de drie grootste talenten voor de toekomst door de Engelse tijdschrift World Soccer. Duels verliest hij zelden door zijn sterke lichaamsbouw. Ondanks dat die lang is heeft hij een goede techniek waarmee hij vaak zijn eigen kansen creëert. Eigenlijk zou je hem kunnen vergelijken met Nicklas Bendtner van Arsenal. Wel is hij onsportief wat hem vaak onnodige gele kaarten heeft opgeleverd. Hij wordt als excentriek aangeduid vanwege zijn vele uitlatingen in de media. Ook zijn privéleven is voor journalisten voer. Zo zou hij zonder rijbewijs hebben gereden en is hij vaak te zien in nachtclubs.

Hij kan een grote toekomst tegemoet gaan als hij zijn mentaliteit verbetert. Elke keer komt hij met het nieuws dat het nu anders gaat en dat hij geleerd heeft van zijn fouten. Talent heeft hij immers genoeg en ik zie hem als een ongeslepen diamant die je met fluwelen handschoenen moet bewerken. Hij is te koppig en heeft te veel zelfvertrouwen, wat vaak leidt tot sterallures. Hem met de harde hand begeleiden kan zorgen voor een clash tussen speler en trainer. Daarom denk ik dat hij bij Arsenal zou kunnen slagen. Arséne Wenger is een echte people-manager en zou hem kunnen omtoveren tot een gevreesde spits. Ook heeft Batuhan het geluk dat Guus Hiddink bondscoach is geworden van het Turkse nationale elftal. Guus die weet hoe die moet omgaan met talenten (hebben we in het verleden gezien met ene Romario de Souza Faria) en zal ongetwijfeld een grote rol spelen in de ontwikkeling van Turkse talenten als Batuhan.

Als Batuhan als een echte prof leeft en zich helemaal geeft voor het voetbal zullen Besiktas en het Turkse nationale elftal veel plezier aan hem beleven. Met zijn lengte, kopkracht en doeltreffendheid heeft hij wel wat weg van de legendarische spits van Galatasaray, Hakan Sükür. Dit jaar ziet het er niet naar uit dat hij onder Mustafa Denizli speelminuten gaat krijgen. Een trainerswissel lijkt mij het beste voor Batuhan om zijn kunsten te vertonen en hopelijk ziet dan de hele wereld wat voor speler hij is.