St. Juste: ‘Op mijn dertiende ben ik bij een gastgezin gaan wonen’

Jeremiah St. Juste is bij sc Heerenveen uitgegroeid tot een vaste waarde in het elftal en wordt gezien als een van de grootste verdedigende talenten van Nederland. Reden genoeg voor Voetbalzone af te reizen naar het Abe Lenstra stadion en eens uitgebreid te kletsen met het 20-jarige talent. Vandaag het eerste deel van het tweedelige interview waarin hij vertelt over zijn jeugd en achtergrond.

Jeremiah, waar ben je opgegroeid?
“In Marum, een dorpje in de provincie Groningen. Als kleine jongen heb ik altijd veel gevoetbald op pleintjes en veldjes, dat gaat in een dorp wat makkelijker dan in de stad. Mijn broers voetbalden ook, dus ik liep gewoon achter ze aan. Al op zesjarige leeftijd werd ik gescout door sc Heerenveen, dus ik zit hier inmiddels al weer dertien jaar. Een jaar later klopte FC Groningen overigens aan, want die scoutte in tegenstelling tot Heerenveen niet in de F’jes maar pas in de E’tjes. Op dat moment wilde ik gewoon in Friesland blijven.”

Hoe gaat dat als je al in de F’jes bij een profclub aan de slag gaat?
“Ik kwam terecht in de voetbalschool. In eerste instantie kom je dan een keer in de week trainen en speel je daarnaast bij je eigen amateurclub. Naarmate je ouder wordt, kom je vaker en in de D’tjes ben je vier à vijf keer op de club. Tot die tijd besefte ik ook helemaal niet dat ik profvoetballer kon gaan worden; je voetbalt gewoon omdat je het leuk vindt en denkt er verder niet te veel over na.”

Hoe deed je dat, steeds heen en weer vanuit Marum?
“Mijn opa, oma en moeder wisselden af om me weg te brengen en op te halen (zijn vader heeft Jeremiah nooit gekend, red.), maar rond mijn dertiende moest ik zoveel in Heerenveen zijn dat ik bij een gastgezin ben gaan wonen. Dat was best wel heftig op die leeftijd, maar die mensen hebben me heel goed opgevangen en ik ben ze ook als een soort familie gaan zien. Uiteindelijk heb ik er ook niet te lang over getwijfeld, want het was op dat moment het beste voor mijn voetbalcarrière. Als je iets wilt bereiken moet je soms ook dingen opgeven, hoewel het af en toe vast heel moeilijk is geweest voor mijn moeder. Gelukkig had ze met mijn twee broers en zus genoeg afleiding thuis.”

Vanaf dat moment wordt het allemaal wel wat serieuzer lijkt me?
“We trainden aan de overkant van de snelweg en dan kon je net de lichtmasten zien van het stadion. De jeugdtrainers wezen vaak die kant op en dan zeiden ze: ‘Daar wil je heen, maar dan moet je hier en hier aan werken!’. Het gaat dus wel door je hoofd, maar je denkt niet ik sta daar over twee, drie jaar. Pas toen ik in de A’s een contract aangeboden kreeg dacht ik: nu wordt het serieus. Ik zat hier op het MBO en deed een juridische opleiding tot Dwight Lodeweges me bij de selectie haalde. Vanaf dat moment toen moest ik iedere dag van ’s morgensvroeg tot redelijk laat in de middag op het stadion zijn. Een begeleider van school is nog op de club geweest om te kijken of we er qua opleiding nog omheen konden werken, maar dat bleek heel lastig te zijn. Op dat moment heb ik de keuze gemaakt en ben ik volle bak voor het voetbal gegaan en me honderd procent gaan focussen.”

Heb je in de jeugd ook altijd als verdediger gespeeld?
“Nee, ik heb bij de KNVB zelfs nog als rechtsbuiten gespeeld! In de C’tjes van Heerenveen speelden we 3-4-3 met een ruit op het middenveld en was ik de defensieve middenvelder. In de B’s speelden we plots 4-3-3 en werd ik door trainer Wilco Hellinga een linie teruggeschoven. Dat was tot dan toe nooit in mij opgekomen, omdat ik altijd aanvaller of middenvelder was geweest. De eerste jaren was dat behoorlijk wennen en dacht ik: ‘Dit is mijn rol toch eigenlijk niet?’, maar uiteindelijk is het een goede keuze geweest. Ik ben immers door Jong Oranje uitgenodigd als verdediger.”

Hoeveel jongens uit de huidige eerste selectie ken je uit de jeugd?
“Volgens mij kwam alleen Joost van Aken erbij in de B’tjes. Veel jongens vallen af, maar zelf voelde ik nooit echt druk in de opleiding. Je krijgt regelmatig evaluatiegesprekken en daar had ik altijd een goed gevoel over en was niet bang om weggestuurd te worden. Thuis zijn ze enorm trots dat ik zover gekomen ben. Mijn ene broer heeft hier ook in de F’jes en E’tjes gespeeld en is daarna naar FC Groningen gegaan en daar heeft mijn oudste broer ook gespeeld. Nu zijn zij actief als mijn zaakwaarnemer en helpen me keuzes voor de toekomst te maken.”

Had je verwacht dat jij degene zou zijn die het eerste wel zou halen?
“Goede vraag. Kan je zoiets echt verwachten? Hoe dichter het bij kwam hoe meer ik eraan begon te denken, maar als je acht jaar tot vijftien jaar bent, moet je lekker voetballen. Daarna gaat het steeds meer komen dat je er in gaat geloven en uiteindelijk heb ik mezelf weten waar te maken.”