‘Mijn familie en vrienden vragen vaker: ‘Wat als Oranje ooit voor je komt?’’
Iemand met de achternaam Van der Putten die op een WK voor een ander land dan Nederland of België speelt? Het klinkt misschien onwaarschijnlijk, maar binnen een aantal jaar zou het zomaar waarheid kunnen worden. Santiago van der Putten Campos, zoon van een Nederlandse vader en een Costa Ricaanse moeder, is momenteel een van de grootste talenten van Costa Rica. Na een stageperiode bij het Portugese Boavista speelt de aanvoerder van Costa Rica Onder-17 sinds kort voor Alajuelense, de regerend kampioen van het Midden-Amerikaanse land. Als het aan de zestienjarige verdediger ligt, staat de eerste echte halte in Europa al vast: zijn 'tweede land' Nederland.
Door Chris Meijer
“Dankzij mijn opa ken ik wel een aantal Nederlandse woordjes. Johng-uh-tjuh, bijvoorbeeld. Ik weet niet of ik het goed uitspreek?” Santiago van der Putten spreekt het woord voorzichtig uit en wacht daarna met een glimlach op goedkeuring. “Goed? Ik heb altijd Nederlands willen leren spreken en begrijpen, maar het is heel moeilijk. Alle Nederlanders spreken en begrijpen ook Engels, dat scheelt. Ik zie er verder ook niet echt Nederlands uit, toch?” Op het eerste oog is de link met Nederland ver te zoeken, maar alleen zijn oer-Hollandse achternaam verraadt zijn achtergrond. “Ik ben vier jaar geleden voor het eerst in Nederland geweest om familie op te zoeken. Het was zó anders dan Costa Rica. De taal, de mensen, het weer... Ik woon in een land waar het nooit kouder is dan achttien graden. Toen ik in Nederland was, was het drie of vier graden. Ik bevroor, niet normaal.”
Van der Putten heeft het voetbal in Nederland altijd op de voet gevolgd. Omdat Bryan Ruiz jarenlang furore maakte bij FC Twente maakte, maar ook omdat zijn vader nog altijd fan van Ajax is. “We hebben nog veel van de Ajax-shirts vanuit zijn jeugd hier liggen. Al mijn liefde gaat naar Costa Rica, maar van kleins af aan heb ik op de WK’s ook met speciale aandacht naar Nederland gekeken. Ik heb gehuild tijdens het WK van 2010, toen we de finale verloren. Het doelpunt van Van Bronckhorst tegen Uruguay kan ik me nog heel goed herinneren, ik heb zo hard gejuicht. De wedstrijd op het WK 2014 tegen Spanje... Uiteindelijk voelt Nederland toch als mijn tweede thuis. Het is een droom om ooit voor Ajax of in de Johan Cruijff ArenA te spelen. Maar ook PSV, Feyenoord of ergens anders in de Eredivisie zou ik geweldig vinden.”
Na een turbulent 2020 is dat geen onrealistische droom voor Van der Putten, iemand die ondanks zijn nog piepjonge leeftijd haast moeiteloos de juiste woorden weet te vinden. Een jaar geleden speelde hij nog in de jeugdopleiding van Fútbol Consultants Alajuelita. De club op het tweede niveau van het Costa Ricaanse voetbal heeft samen met de absolute topclubs Deportivo Saprissa en Liga Deportivo de Alajuelense - bijgenaamd La Liga - de beste jeugdopleiding van het Midden-Amerikaanse land. Maar Van der Putten kwam begin 2020 op een punt waarop hij ging denken aan zijn ideale pad richting het profvoetbal. “Ik achtte het niet ideaal om bij Consultants door te stromen naar het eerste elftal. Het doel van de club is niet per se om te promoveren, maar meer om jonge spelers een kans te geven om ervaring te geven en zich in de kijker te spelen bij clubs op het hoogste niveau. Als ik een grote stap wilde zetten, moest ik naar een club op het hoogste niveau. Op je vijftiende of zestiende breken de belangrijkste jaren aan in je ontwikkeling.”
De deur naar een club op het hoogste niveau had, in de woorden van Van der Putten, altijd open gestaan. Als speler van Consultants behoorde hij steevast tot de nationale jeugdteams en het meest recent was hij de aanvoerder van Costa Rica Onder-17. In eerste instantie verkoos Van der Putten Saprissa boven Alajuelense. “Mijn familie is fan van Saprissa, dus daarom maakte ik toen die keuze”, verklaart hij. Door de coronapandemie raakte zijn carrière bij Saprissa al snel in een stroomversnelling. “Het heeft jeugdspelers enorm geholpen, aangezien clubs geen geld hebben om grote transfers te doen of spelers uit het buitenland te halen. Daardoor werd ik doorgeschoven naar het eerste elftal, waar ik meetrainde. Ik was net zestien. Ineens trainde ik met volwassen mannen, in plaats van jongens van zeventien, achttien of negentien. Ik had een ploeggenoot van 38, ik had nog tegen zijn zoon gespeeld in mijn jeugd.”
“Toen ik werd doorgeschoven, ontstond er plotseling veel aandacht. Costa Rica is een klein land, er is niet veel nieuws. Dus kleine veranderingen worden behoorlijk uitvergroot. Ik was aanvoerder van Costa Rica Onder-17, maar dat is qua druk niks vergeleken met de kritiek en aandacht die je krijgt als je wordt doorgeschoven naar een eerste elftal van een topclub. Ondanks dat ik zestien ben en mijn debuut niet heb gemaakt, is er toch kritiek. In een week moest ik veel dingen leren”, gaat Van der Putten verder. Was zijn profdebuut dan ook dichtbij bij Saprissa? “Nee, dat denk ik niet”, luidt het realistische en eerlijke antwoord. “Ik ben altijd de jongste in mijn lichting geweest. Dat moet ik begrijpen, er zijn nog veel dingen die ik kan ontwikkelen. De positie van centrumverdediger is erg moeilijk voor een jonge speler, daarom neem ik graag een voorbeeld aan Matthijs de Ligt. Hij speelde op zijn zeventiende in het eerste van Ajax, was op zijn achttiende aanvoerder en vertrok op zijn negentiende. Ik heb video’s van hem gezien, waarin hij op jonge leeftijd zich een echte leider toont. Dat is voor mij het bewijs dat leeftijd niet uitmaakt, als je maar hard werkt.”
Ondanks dat Van der Putten nog wachtte op zijn profdebuut in het eerste elftal, kreeg hij in het najaar wel al een kans in Europa. Zijn zaakwaarnemer vertegenwoordigt eveneens de belangen van Alberth Elis, een Hondurese vleugelaanvaller die voor een miljoen euro door het Portugese Boavista werd overgenomen van Houston Dynamo. Tijdens de gesprekken in Portugal viel de naam van Van der Putten. ‘Laat hem komen, dan kunnen we hem aan het werk zien’, kreeg zijn zaakwaarnemer toen te horen. “Voor mij was het een verrassing. Binnen vijf dagen moest ik de beslissing nemen of ik naar Portugal zou gaan. Ik was zó blij, want dit is de droom voor een speler uit Midden-Amerika: naar Europa vertrekken om daar in een jeugdopleiding te spelen. Dat is nog steeds mijn droom, daar is niks aan veranderd. Het pad is alleen iets veranderd.” De stageperiode bij Boavista pakte namelijk niet helemaal uit zoals Van der Putten het gehoopt had. Na een aantal weken met de Onder-19 van de club uit Porto te hebben meegetraind, zag hij zich genoodzaakt om terug te keren naar Costa Rica.
“Het was een moeilijk om terug te keren naar Costa Rica. Ik ben pas zestien en was bereid om alles hier op te geven om mijn droom na te jagen. Natuurlijk is het dan moeilijk om zo snel weer terug te keren, maar ik probeer het als iets positiefs te zien en de ervaring te gebruiken. Ik hoop dat ik nu ook beter voorbereid ben op een eventuele nieuwe kans in Europa”, zo relativeert hij de teleurstelling. In zijn thuisland stonden de grootmachten Saprissa en Alajuelense direct weer klaar om hem met open armen te ontvangen. Deze keer was de keuze een stuk lastiger dan eerder in het jaar. “Ik kan niet ontkennen dat ik als kind fan was van Saprissa. Ondanks dat ik nog maar zestien ben en nog graag het kind ben dat fan is van zijn lokale club, moet ik begrijpen dat ik gewoon moet kiezen voor de plek waar ik me het beste kan ontwikkelen. Een professionele mindset, het gaat er niet om van welke club je fan bent. Natuurlijk was het moeilijk op deze leeftijd, mijn moeder wilde eigenlijk dat ik niet naar Alajuelense ging. Zij is een fan van Saprissa.”
Toch viel zijn keuze nu op Alajuelense, regerend kampioen van Costa Rica en de grote concurrent van Saprissa. “In Costa Rica heb je bijvoorbeeld lang niet bij iedere club een gym, waar je iedere dag kan trainen. Dat was ook een factor, ik kan me zo beter ontwikkelen. Op dit moment is Alajuelense de beste en meest stabiele club van Costa Rica, met het jongste elftal. De gemiddelde leeftijd is 22, ofzo”, verklaart hij. Bovendien staat Van der Putten nu dagelijks op het trainingsveld met Johan Venegas, Marcel Hernández én Ruiz, volgens hem het beste aanvalstrio van de Costa Ricaanse competitie. “Als ze me weten te passeren, is dat ook goed. Want dan weet ik wat ze doen en kan ik ze de volgende keer weer afstoppen.” Vooral het samenspelen met Ruiz maakt iets bijzonders los bij Van der Putten. De 124-voudig international van Costa Rica, die kampioen werd met FC Twente en ook nog een halfjaar op huurbasis voor PSV speelde, keerde afgelopen zomer terug bij zijn jeugdliefde Alajuelense.
“Hij is de aanvoerder, heeft ervaring bij Twente, Fulham en Sporting, weet wat het beste voor ons is en helpt ons allemaal verder”, glundert Van der Putten. Na een korte stilte gaat hij verder: “Natuurlijk is het speciaal om met Ruiz te spelen. Tijdens het WK 2014 huilde ik zelfs van blijdschap om zijn doelpunten. Ik heb foto’s waarop ik als kind met Ruiz poseerde en nu train ik iedere dag met hem, dat is een droom. We hebben het al wel over Nederland gehad. Hij vertelt me dat de Nederlandse en Portugese competities het beste zijn als eerste halte in Europa. Bryan vond zijn tijd in Nederland geweldig, hij is enorm dankbaar dat hij daar heeft gespeeld. Als ik op termijn mijn debuut maak en me in de kijker speel, adviseert hij me om daarna naar Nederland te gaan. Hij kan me helpen om vanuit hier naar Nederland te komen.”
Terwijl de carrière van Ruiz op zijn einde loopt, geldt Van der Putten als hoop voor de voetbaltoekomst van Costa Rica. Zijn naam wordt in het land in één adem genoemd met die van Manfred Ugalde, die afgelopen zomer door het Belgische City Football Group-filiaal Lommel SK van Saprissa naar Europa werd gehaald. De weg voor Van der Putten naar Europa zou mogelijk nog eenvoudiger moeten zijn, omdat hij over een Nederlands paspoort beschikt en derhalve als EU-speler kan worden binnengehaald. “Iedereen heeft gezien dat jonge spelers het verschil kunnen maken en kunnen worden verkocht, dat is de toekomst van ons land. Dat is ook mijn droom, ik wil zijn voetsporen volgen: mijn debuut maken, spelen en vertrekken.” In Costa Rica is Van der Putten al uitgegroeid tot een kleine bekendheid, zeker op social media.
“Toen bekend werd dat ik naar Alajuelense zou gaan, kreeg ik er op Instagram misschien wel vijfhonderd volgers bij en kwamen er wel vijftig berichten binnen van fans. Terwijl ik nog een nobody ben, ik heb nog geen wedstrijden gespeeld. ‘Welkom bij de beste club van Costa Rica, met de beste fans. We zullen er altijd voor je zijn’, schreven ze. Dat zorgde voor zoveel motivatie om te beginnen met trainen en alles te geven voor de club.” Overigens wisten de fans van Saprissa hem ook te vinden nadat hij bij Alajuelense tekende. “Mensen weten niet precies wat er achter een keuze zit. Er zullen altijd mensen zijn die kritiek hebben op bepaalde keuzes. Ik moet daarvan leren. Spelers als Sergio Ramos krijgen duizenden berichten. Ik zat die tientallen berichten te lezen, daardoor begin je te begrijpen hoe dingen werken.”
Het is wachten tot de volgende halte in zijn nog prille loopbaan: een debuut in de hoofdmacht van Alajuelense. “Ja, ik heb het gevoel dat het dichtbij is. Het is een moeilijke vraag en ik weet niet of het daadwerkelijk dichtbij is. Ik moet iedere dag zorgen dat ik een betere speler ben dan de dag ervoor. Hopelijk kom ik daarmee iedere dag dichter bij mijn debuut. Mogelijk volgt het in het komende halfjaar, maar het kan ook nog jaren duren. Ik hoop dat het snel is”, zegt hij realistisch en bescheiden. Mocht hij de weg van zijn grote voorbeeld De Ligt volgen, zou er na zijn vroege debuut ook zomaar op niet al te lange termijn een oproep voor een nationaal team kunnen volgen.
Maar wat als Oranje straks nog belt? Van der Putten begint al te lachen voor de vraag volledig gesteld is, kijkt even omhoog en geeft na een korte stilte antwoord: “Mijn familie en vrienden vragen vaker: ‘Wat als Oranje ooit voor je komt?’ Dat is iets dat ik pas weet als het daadwerkelijk gebeurt. Natuurlijk zou ik geweldig vinden om voor Oranje te spelen. Maar het zou ook geweldig zijn om voor Costa Rica te spelen. Ik weet het niet. Spelen voor het nationale team is al een droom die uitgekomen is. We houden in Costa Rica enorm van ons land en het voetbal, ik ging dolgraag naar het stadion. Dat ik aanvoerder kon zijn van Costa Rica, gaf me het gelukkigste gevoel in mijn leven. Ik kan niet geloven dat dit al gebeurd is.”
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Derksen weet wie topkandidaat is om Arne Slot bij Feyenoord op te volgen
Gewilde Wirtz is ‘toptarget’ en ziet specifieke transfer in 2025 zelf ook zitten
De 15 namen die Arne Slot deze zomer kunnen opvolgen bij Feyenoord
Footy Headlines lekt na thuistenue ook uitshirt Feyenoord voor komend seizoen
Oosting zet deur voor toptarget Twente wagenwijd open: 'Als zo'n speler...'
‘Ajax bracht bezoek aan talentvolle trainer; ook Europese topclubs met interesse
Meer sportnieuws
Deze jongen moet gewoon voor costa rica uitkomen. Zelfs als hij de nieuwe messi zal zijn en ons bijvoorbeeld wereld kampioen kon maken. Wat mij betreft moeten de regels hiervoor gewoon worden aangepast. Bijvoorbeeld door te zeggen dat je alleen kunt uitkomen voor een land waar je minimaal een aantal jaar voor je 18e verjaardag hebt gewoond. Voorkom je een heel gedoe met dubbele nationaliteiten. Om.maar niet te spreken over landen die een goede voetballer zomaar een paspoort geven.
Goede reactie, vaak zie je dat Nederlanders in zulke situaties willen dat de speler voor Nederland kiest, maar klagen ze bijvoorbeeld toen Ziyech voor Marokko koos.
Wel super leuk verhaal om te lezen....
Ziyech is toch niet te vergelijken met Van der Putten? Ziyech heeft bijna alle jeugdelftallen doorlopen en heeft nog bij de selectie gezeten van Hiddink, totdat hij geblesseerd was en niet zijn debuut hierdoor kon maken. Zelfde geldt voor Idrissi, Ayoub, Mahi, Aboukhlal, etc. Die hebben allemaal tot hun 21ste (aboukhlal 19de) voor alle Nederlandse jeugdelftallen gespeeld en zijn toen random naar Marokko getrokken (waarschijnlijk wisten ze het al, alleen wilden ze het niet bekend maken). Wees dan gewoon transparant en bedank gewoon voor Oranje. Dan zit je niet de Nederlandse talenten in de weg en kunnen andere spelers worden geselecteerd. Daarom pleit ik voor spelers met een dubbele nationaliteit om op hun 18de te beslissen als ze wel of niet voor Oranje te spelen. Zo niet, prima, no hard feelings. Dat hebben Dest, Mazraoui, Amrabat, etc. wel gedaan. Dan weet je als Knvb zijnde waar je aan toe bent. Overigens kun je Van der Putten totaal niet vergelijken met spelers zoals Ziyech, maar eerder in het profiel van Geubbels, Asensio, etc. Ze zijn hier niet geboren en spreken de taal niet. Alleen hebben ze familie hier wonen of vandaan komen, that's all.
Dus op je 18de ben je een groot talent en lijk je Nederland aan te kunnen waardoor je voor hen kiest, maar dan valt die evolutie toch wat tegen waardoor je nooit in aanmerking zult komen voor oranje. En dan mag zo iemand niet voor Kaapverdië gaan spelen? Echt een stomme regel als je het aan mij vraagt.
Volgens mij gaat het Fcgrun050 er vooral om dat Psvar78 het een erg goede reactie noemt, om vervolgens met een voorbeeld op de proppen te komen dat haaks staat op de reactie. Als Musi26 zijn reactie namelijk werkelijkheid wordt, had Ziyech helemaal niet voor Marokko uit mogen komen aangezien hij daar nooit gewoond heeft.
@liese1997 - Ik snap wat je bedoelt, maar dit soort besluiten worden altijd in overleg gedaan met familie. Maher had ook alle talent van de wereld, en leek mij echt in potentie de nieuwe nummer 10 te worden van Oranje. Alle elftallen doorlopen en het Nederlands elftal gehaald, maar helaas stopte zijn ontwikkeling. Ihattaren heeft ook netjes zijn ja-woord gegeven. Op je 18de ben je oud genoeg om uiteindelijk zo'n beslissing te maken.
Wat een onzin. Hoeveel jaar ga je ervan maken?10? 5? Wat doe je met kinderen die op jonge leeftijd verhuizen? Mogen die wel uitkomen voor beide landen? Mensen moeten het zelf weten. Als je al iets wil doen, zou je iets met opleidingvergoedingen of dergelijke moeten doen als een speler in de jeugdelftallen van land A heeft gespeeld om vervolgens over te stappen naar land B. Die koppeling is nog enigzins realistisch. Vind dat dan ook hetgeen wat het meest de keuze zou moeten bepalen. Alle jeugdelftallen van Costa Rica doorlopen, dan zou dat ook je 1e keus moeten zijn.
Ja dan gaat Congo plots moeten betalen aan Frankrijk omdat bijvoorbeeld een Kondogbia niet goed genoeg is voor het eerste elftal van Frankrijk? Ver weg laten die opleidingsvergoeding, daar naai je alleen de kleine landen mee.
Deze jongen spreekt amper Nederlands. Dat lijkt me op zich wel een goede graadmeter om hem niet voor oranje in aanmerking te laten komen. Die opleidingsvergoeding klinkt in eerste instantie best okee, maar in de praktijk ga je straks krijgen dat gekolonialiseerde landen als Ivoorkust, Senegal, Congo etc na decennia lange uitbuiting en roof nu ook nog eens aan de kolonisator moeten gaan betalen voor voetballers. Lijkt me niet perse de meest ethische oplossing.
Met het sentiment eens, maar de opvatting dat je "locked-in" een land moet worden niet. De wereld is van iedereen, niet van een land. Ja, het is soms krom zoals het nu gaat, maar laat zo'n speler gewoon lekker de keuze maken die hij wilt maken. Dat is toch vrijheid? Dat hokjesdenken, nergens voor nodig.
Helemaal met je on-eens. Ben zelf Nederlands en Brits. Heb het meerendeel van mijn jeugd in Engeland doorgebracht, maar tienerjaren + begin 20 in Nederland, en identificeer mezelf dan ook als Nederlandse. Nationaliteit en identificatie hoeft niet perse gelijk te staan aan waar je het meeste tijd doorhebt gebracht. De wereld is nu eenmaal vele male globaler dan het vroeger was, en dit sijpelt dan ook door in het voetbal. Bovendien is het vaker uitzondering dan regel - dus laat mensen gewoon hun keuze maken zonder er regels aan vast te hangen.
Helemaal mee eens, alleen weet ik niet of het nog echt uitzonderingen zijn. Op het laatste WK waar Nederland speelde zaten er 10 nationaliteiten in het Nederlands elftal (ik hoop dat de meeste mensen die tegen al die dubbele nationaliteiten zijn toen toch nog een beetje hebben kunnen juichen), en zo wie zo had ongeveer een derde van de spelers op het WK een dubbele nationaliteit. En daarbovenop kwamen nog spelers die maar een paspoort hadden maar wel in een ander land geboren waren en spelers die vanwege de immigratie achtergrond van hun ouders of groot ouders aanspaak konden maken op een ander paspoort maar dit niet hadden.
Je bent toch gewoon wat je je voelt. Ik heb 2 Nederlandse ouders maar tot mijn 19e nooit in Nederland gewoond en heb eigenlijk niets met de landen waar ik ben opgegroeid. Sterker een deel van de tijd in Belgie gewoond en als er nou een land was waarvoor ik nooit zou willen spelen vanwege de sportieve rivaliteit dan is het Belgie. Overigens heb ik altijd alleen een Nederlands paspoort gehad, ondanks dat ik er niet woonde, dus ik had zo wie zo niet voor een ander land uit kunnen komen. Gelukkig plukken we er ook regelmatig de vruchten van, Max Verstappen is volgens diezelfde beredenering immers een Belg (heeft volgens mij zelfs nog nooit een dag in Nederland gewoond), en hetzelfde geld voor van der Poel.
Wat een leuk verhaal om te lezen. Ik krijg dan altijd zin om Football Manager op te starten en een keer te starten in de Costa Ricaanse competitie 
. Zit volgens mij een goede kop op die jongen als je dit artikel leest. Hoop dat hij zijn droom waar kan maken en kan slagen in Europa.
Ik woon zelf in Costa Rica (ook mijn moeder is costaricaans). Ik moet toegeven dat ik zelden iets over Van der Putten heb gelezen of gehoord. Terwijl ik zelf "Saprisista" ben en mijn clubie best goed volg. Ook is Saprissa dit jaar ook veel jonger dan vorig jaar, en had ie waarschijnlijk meer kans op een basis plek in Saprissa gehad. Dat had ie zelf ook niet kunnen weten waarschijnlijk. Saprissa zit nu in een crisis, die spelen nu met heel veel jonge spelers hopend op een doorbrekend talent. La Liga (alajualense) zitten nu echt in een lift, en hebben ook het betere team nu...
Als Costaricaan kan ik ook zeggen dat het een enorme droom is om voor Costa Rica uit tekomen, het voetbal leeft hier echt diep. Ik ben het er mee eens dat als Van der Putten geen Nederlands spreekt het best moeilijk moet zijn om zich echt als Nederlander te voelen... Natuurlijk heb je wel een warm gevoel met Oranje en ik ben zelf Ajacied. Als ik die foto zie op zijn insta, heeft ie het hier wel naar zijn zin hier, en is ie net als elk andere Costaricaan hier... Dat zelfde gaat ie niet in Nederland voelen.
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.