'Ik kan publiekslieveling worden, maar beloof niets'

Door HANS DE BEUNVENLO - Soufiane Dadda is een nieuw gezicht in de selectie van VVV-Venlo. De tweedejaars A-junior kreeg aan het einde van vorig seizoen te horen dat hij zich tijdens de voorbereiding mocht bewijzen bij de selectie. De tiener pakte zijn kans en kreeg als beloning een tweejarig contract aangeboden met een optie voor nog twee jaar.

Dadda is een echte buitenspeler die het moet hebben van zijn acties en zijn onvoorspelbaarheid. Bovendien is hij tweebenig en dat maakt hem lastig te verdedigen. Ongeveer acht jaar geleden maakte Dadda de overstap van Quick Boys’31 naar VVV-Venlo en hij merkte meteen al een groot verschil met zijn periode bij de amateurs.

“Je leert bij VVV-Venlo echt veel meer, de trainingen zijn anders en er was ook een stukje discipline wat er bij kwam kijken. Bij Quick Boys kon je doen wat je wou, je kon niet komen naar trainingen maar zo’n iemand was ik niet, ik vond het altijd leuk om te trainen.”

Liefhebber
Het moge duidelijk zijn dat we te maken hebben met een echte liefhebber, een balverliefde liefhebber beter gezegd. “Ik ben een pingelaar en heb nogal moeite met oog voor mijn medespelers”, verklapt Dadda (18). “Maar er wordt veel op getraind hoor. Er wordt gezegd dat wanneer de bal wordt aangespeeld je dan meteen moet kijken, meteen overzicht moet behouden en dat heb ik nog niet. Als ik de bal heb kijk ik meteen naar de bal en zie je mij die dribbel maken.” Ook het kiezen van de momenten wordt veel besproken geeft hij aan. “Als je één-op-één komt maak je de actie maar wanneer er twee komen haal je de bal er uit en wacht je tot je weer één-op-één komt.”

Als we de dribbelaar diep in zijn hart kijken dan wil hij ongeremd zijn acties blijven maken maar hij beseft ook dat hij het bij de profs meer zal moeten doseren.“In de jeugd was ik echt anders maar in het eerste elftal kun je dat gewoon niet maken. Als je het wel doet en de bal verliest dan heb je meteen een counter op je ‘rug’ zitten.”

Als eerstejaars A-junior werd hij halverwege vorig seizoen al overgeheveld naar de beloftes en nu maakt hij deel uit van de selectie van trainer Jan van Dijk. Wat goed is komt snel zegt men en het lijkt er op dat Dadda uit het goede hout gesneden is. Hij kent zijn sterke en zwakke punten en het was dan ook niet vreemd dat hij Van Dijk tijdens een eerste gesprek verklapte nogal een ‘ego’ te zijn en dat hij daar nog wel wat aan wil veranderen.

Voorbereiding
Tijdens de voorbereiding baarde hij opzien met zijn fraaie acties en maakt hij ook een aantal belangrijke doelpunten. Tegen Maccabi Tel Aviv scoorde hij ook en dat was voor hem het moment waarop hij voelde dat er meer in zat voor hem. “Het ging wel goed tegen Maccabi dus ik dacht dat ik het niveau in de Jupiler League dan ook wel aan zou kunnen. Dat gaf wel veel vertrouwen.”

Zijn goede gevoel liet hem niet in de steek want na de Herman Teeuwen Memorial tegen PSV tekende hij zo gezegd zijn eerste contract in het profvoetbal. Koud van het veld zette hij in bezweet wedstrijdtenue zijn krabbel. Dadda stort zich vanaf nu volledig op het voetbal en besloot met school te stoppen.

Dadda beleefde tegen Go Ahead Eagles zijn officiële debuut in de Jupiler League. “Ik zat vooraf in het kleedlokaal echt te trillen van de zenuwen. Ik stond toen reserve en had de hele tijd een grote smile op mijn gezicht. Toen ik eenmaal in het veld stond was ik alles vergeten.” Met nog twintig minuten te spelen kwam hij in het veld voor Samir El Gaaouri. “Eigenlijk hoefde ik helemaal geen warming-up meer te doen want ik voelde me al helemaal losjes en wilde er meteen in.”

Als invaller kreeg hij van Jan van Dijk de boodschap mee om veel acties te maken maar het vooral niet te overdrijven, iets wat Dadda in zijn periode bij VVV-Venlo al wel vaker hoorde. De debutant begon zijn eerste optreden in het betaald voetbal met een assist op Ruben Schaken en twee minuten voor tijd leverde hij met een fenomenaal doelpunt definitief zijn visitekaartje af. “Ik kreeg de bal op links van Niels Fleuren, hij speelde de bal strak in de voeten en ik kwam één-op-één, maakte de actie en stiftte de bal over de keeper die ik iets uit zijn doel zag komen”, kijkt hij terug. “Ik werd helemaal gek na die goal, ik geloofde het zelf niet eens en sprong een gat in de lucht en rende maar wat rond en sprong uiteindelijk in de armen van Sjors Verdellen. Mijn dag kon niet meer stuk.”

Helaas waren zijn ouders tijdens zijn debuut in Marokko. Dadda heeft een Nederlands paspoort maar zijn ouders zijn Marokkaans. Eigenlijk zou hij deze zomer in Marokko hebben doorgebracht als hij niet bij de selectie zou hebben gezeten.

Zijn afkomst verklaart de speciale band die hij heeft met de oude technisch directeur van VVV-Venlo, Mohammed Allach. “Ik heb zeker een speciale band met hem. Wat mij het meest in hem aanspreekt is dat hij mij begrijpt omdat hij zelf vroeger ook zo was. Toen hij nog bij VVV-Venlo zat hielp hij mij daar mee en kon ik bij hem terecht als ik vragen had. Hij weet hoe het is, het is een andere cultuur en dan gaan dingen gewoon anders. Mo is een jongen die veel bereikt heeft en waar ik veel respect voor heb. Ik zie hem echt als een broer.” Eén van de vele sms-jes die hij na zijn geslaagde debuut kreeg was dan ook van Allach. “Ja, die heb ik nog. ‘Heerlijk gevoel hè, geniet ervan zodat je er sterker van wordt bij tegenslagen’ stond er in.”

Wat zijn voetbalcarrière hem allemaal zal brengen moeten we nog over laten aan de ‘glazen bol’, zijn voetballoopbaan is immers net begonnen. “Ik laat de dingen op mij afkomen en ben geen planner.” Als hij zoals hij zelf zegt soms wel eens wegvlucht in ‘dagdromerij’, en hij de mooiste acties en doelpunten maakt dan wil het shirt nog wel eens wisselen. “PSV is een mooie club om ooit voor te spelen”, licht hij zijn droom toe. Hoewel hij al zijn hele leven in Venlo woont zit hij niet vastgebakken aan het zuiden. “Dat is voor mij geen probleem als Feyenoord of Ajax komt”, grapt Dadda.

Het nog prille seizoen is voor hem geslaagd als hij een basisplaats heeft veroverd. “Daar ben ik echt gretig in. Ik zie het maar zo, meteen serieus zijn en je doel willen bereiken want op de bank zitten is voor mij het ergste wat er is.” Hij zal zich richten op de positie van linksbuiten en kent dus geduchte concurrentie met Samir El Gaaouri, Rachid Ofrany en Leon Kantelberg.

Publiekslieveling
De jeugdige Dadda heeft het in zich om uit te groeien tot publiekslieveling in De Koel. “Ik voel dat nu nog niet zo want ik kom niet veel aan spelen toe. Wel weet ik dat ik een type speler ben dat publiekslieveling zou kunnen worden maar ik kan niets beloven.” Het bruggetje naar de vorige publiekslieveling van VVV-Venlo, Nordin Amrabat, is snel gemaakt. “Je hoort inderdaad mensen praten over de nieuwe Amrabat maar Nordin heeft natuurlijk al wel meer ervaring en hij is fysiek sterker maar ik ben natuurlijk ook een paar jaar jonger.”

Hoewel Dadda tijdens de voorbereiding zijn contract binnen sleepte kwam de traditionele elftalfoto te vroeg voor hem. VVV-Venlo, seizoen 2008/09, prijkt aan de wand zonder het trotse hoofd van de grillige linksbuiten. “Heel jammer ja. Ik was er wel bij maar de staf had afgesproken dat de jeugdspelers niet op de foto mochten omdat we toen nog geen contractspeler waren, we moesten dat verdienen. Dat was wel een grote teleurstelling voor mij. Dan sta je daar zelf en dan wordt er zonder jou een teamfoto gemaakt terwijl ik vond dat ik daar ook had moeten zitten." Even slikken dus, maar ook dat hoort bij het leven van een jeugdige prof. En als Dadda de komende jaren de hoge verwachtingen waar kan maken dan komt die elftalfoto vanzelf. In welk shirt dan o