Cruijff inspireert Japanners: ‘Het is te vergelijken met Achilles'29’

KUWANA - In het midden van Japan, aan de oostkust, ligt havenstad Kuwana. Het is waarschijnlijk niet de eerste plek waar je een eerbetoon aan het Nederlandse voetbal verwacht aan te treffen, maar niets is minder waar. Daisuke Goto liet zich vijf jaar geleden inspireren door het Nederlandse voetbal, en in het bijzonder Johan Cruijff, en richtte Veertien Mie op.

Door Chris Meijer

Goto bracht diverse bezoeken aan Nederland, waar hij onder meer bij Feyenoord en de KNVB in de keuken keek, en raakte onder de indruk van het Nederlandse voetbal. In 2011 begonnen de eerste gesprekken om een voetbalclub in Kuwana te starten. De club moest een regionale uitstraling krijgen en kinderen de mogelijkheid geven om te sporten. In 2012 werd Veertien Kuwana opgericht, in de clubnaam wordt dus verwezen naar het rugnummer van Cruijff. De club speelt in het oranje en de Hollandse leeuw kreeg een prominente plek in het clublogo.

Thomas Bakker werd afgelopen zomer de eerste ‘echte’ buitenlandse speler in de clubgeschiedenis. Tot dusver speelden er wel enkele Brazilianen bij Veertien Mie, maar zij kwamen al op jonge leeftijd in Japan en spreken daardoor ook vloeiend de taal. “De mascotte is een leeuw. Er hangen allemaal spandoeken met Nederlandse leuzen, zoals Wij strijden samen. Dat soort dingen. Niet dat ze weten wat het betekent, maar het is wel grappig. Als ik dat zo zie, denk ik: zit ik zo ver in Japan, kom je toch wat Nederlands tegen”, zegt Bakker in gesprek met Voetbalzone.

Aan ambities geen gebrek en al snel werd de clubnaam veranderd in Veertien Mie, om de club een regionaal aanzien te geven. Kuwana ligt in de provincie Mie. “Dat is een gebied met weinig voetbalachtergrond”, legt Hans Vos, kenner van het Japanse voetbal en journalist voor het Japanse voetbaltijdschrift World Soccer Digest, uit. Veertien Mie is momenteel de grootste club in de regio en mede daardoor is het behoorlijk ambitieus. De club wil zo snel mogelijk doorstoten naar de J-League (het hoogste niveau in Japan) en kende sinds zijn oprichting een vliegende start.

Het werd tot dusver ieder jaar kampioen en speelt daardoor momenteel in de Japan Football League (JFL), het vierde niveau in de Japanse voetbalpiramide. “Binnen vijf of zes jaar willen ze naar de J-League, dus dat betekent dat ze in dat tijdsbestek drie keer kampioen moeten worden”, vertelt Bakker, die momenteel met Veertien Mie strijdt tegen degradatie uit de JFL. “Ze zijn vrij makkelijk omhoog gegaan, maar vanaf nu, het vierde niveau, wordt het professioneel. Nu moeten ze de volgende stap zetten, dat willen ze ook wel graag. Maar daar komt veel bij kijken.”

Vos legt uit dat het voor een Japanse club niet gemakkelijk is om door te stromen vanuit de JFL naar het derde de niveau, de J3. “Dan moet je aan een aantal flinke, strenge eisen voldoen. Je moet bijvoorbeeld een behoorlijke accommodatie hebben en het moet financieel goed onderbouwd zijn. Er zijn tot op heden weinig teams geweest die vanaf dit niveau een stap omhoog hebben kunnen maken. Vooral omdat ze daar de middelen niet voor hadden, omdat de verenigingsstructuur nog zo zwak was of omdat ze geen toestemming kregen van de Japanse voetbalbond”, verklaart hij. “Er is de afgelopen tien jaar maar één club geweest die vanuit de onderste regionen naar de J1 is gepromoveerd, dat was Cerezo Osaka. De eisen zijn veel zwaarder dan voor een Nederlandse club om vanuit de Tweede Divisie naar de Jupiler League te promoveren.”

“Ze hebben misschien meer ambities dan wat reëel is. Dat zie je ook aan de ranglijst. Het is een beetje te vergelijken met Achilles’29. Ze gingen op gegeven moment van de Topklasse naar de Jupiler League en hadden allerlei mooie plannen, maar dat is er ook nooit van gekomen. Veertien is enorm ambitieus”, zegt Bakker, die HHC Hardenberg afgelopen zomer verruilde voor Veertien Mie. “Er wordt nu hard gewerkt om alles op dat vlak in orde te maken. Kijk, als het om financiële dingen gaat en hoe het binnen de club geregeld moet zijn, dan is er wel veel mogelijk. Ik denk dat ze die licentie wel kunnen krijgen, maar dan moeten we wel op het veld de volgende stap zetten.”

Volgens Bakker moeten er op sportief vlak nog de nodige stappen gezet worden, bijvoorbeeld door buitenlandse spelers aan te trekken. Doordat Veertien Mie de afgelopen jaren uitstekend heeft gepresteerd, is het enthousiasme wel toegenomen in de regio. “Overal waar je hier in de buurt loopt, zie je wel affiches hangen of grote afbeeldingen van het team of de spelers. In het winkelcentrum word je veel aangesproken. De mensen zijn wel fanatiek hier. Met de fanbase zit sowieso goed”, vertelt de Nederlandse verdediger van Veertien Mie. Het is overigens niet zo dat voorzitter Goto zich geregeld met vragen over het Nederlandse voetbal bij Bakker meldt.

“Misschien zou hij dat wel willen, maar de voorzitter spreekt geen woord Engels. Hello, en dat is het wel zo’n beetje.” De filosofie van Cruijff en de Hollandse school zijn dan ook nog niet ingeburgerd bij Veertien Mie. Bakker liep voor hij in Japan tekende eerst een week stage bij de club en merkte wel direct dat men in Japan respect heeft voor het Nederlandse voetbal. “Het bestuur kwam bij elke training kijken, je hebt heel veel aandacht. De spelers ook. De jongens die een beetje Engels spreken, zeiden meteen dingen over Nederland. De spelers die ze kennen, Arjen Robben, Robin van Persie, Wesley Sneijder, noemen ze dan op en ze vinden het hartstikke mooi dat ze dat weten.”

?JFL2nd?12???????????
?????????+?????????????????????????????????#?????? #JFL #??? #????? #???????? #??? pic.twitter.com/QqnXWaGuM2

— ???????? ?? (@Veertien_TSC) October 22, 2017

Vos beaamt dat er in Japan nog altijd veel ontzag is voor het Nederlandse voetbal. “Ik ben regelmatig in allerlei stadions geweest en daar zitten voetbalsupporters in allerlei shirts, van Robben, Van Persie, Dennis Bergkamp. Met shirts van Ajax en Feyenoord”, legt hij uit. “Er komen ook heel veel Japanse coaches naar Zeist of naar Nederlandse clubs om in de keuken te kijken. Die link is er al sinds de jaren’70. De eerste keer dat ik in Japan kwam, in 1979, begonnen de taxichauffeurs bij het horen dat ik uit Nederland kwam direct over Cruijff. Dat is nog steeds zo, nu hebben ze het over Marco van Basten, Ruud Gullit, Robben. Die kennen ze daar allemaal.”

Het toppunt van de bewondering is dus wel het oprichten van Veertien Mie. Desondanks wil Vos er vooralsnog niet teveel waarde aan hechten. “Als deze persoon geïnspireerd was geweest door het Duitse voetbal, hadden ze in het wit gespeeld. Het is een toevalligheid, het moet ook niet groter gemaakt worden dan het is. Het is een leuk iets, maar niet meer dan dat”, stelt hij. “Het heeft tijd nodig, ze zijn ook nog jong. Als je in Groningen of Utrecht een club start, gaat er ook een jaar of vijf of tien overheen voordat die club van de grond is. Het oogt ambitieus, maar ik denk dat dit voorlopig wel het plafond is van Veertien.”

Dinsdag verschijnt op onze site een interview met Thomas Bakker, waarin hij vertelt hij hoe zijn avontuur bij Veertien Mie tot stand is gekomen en hoe het leven in Japan hem bevalt: "Ik heb al een aantal keer in de verkeerde trein of de verkeerde metro gezeten."