Van Beukering wil profcarrière hervatten: ‘Misschien in Nederland’

Klopt, dacht gelezen te hebben dat er stond of er wellicht Eredivisieclubs interesse hadden. Het was nog vroeg toen ;-)

Kan gebeuren .verder lijkt hij me wel een sympathieke gozer, ook al was hij wat te vatsig voor het profvoetbal. Jammer wel, hij stond in de jeugd bij Vitesse toch altijd bekend als een groot talent.

Waarom is het respectloos dat we hem vooral herinneren aan zijn "sprintje" ,het is gewoon een feit. Wordt zo moe om het woordje respect overal, er mag dus niet meer gelachen worden. Ga dan maar naar die hypocriete landen waar wel respect wordt getoond, maar je moet afwachten of je je loon wel krijgt.

Er mag best om gelachen worden hoor, ik had destijds ook een glimlach onder mond. Maar dat is van een andere grote van orde dan belachelijk maken tot het soms grenzend aan het respectloze. Op een gegeven moment weten we het wel. Maar zoals mijn leraar vroeger zei: 'een grapje heeft een begin en een einde' .

Het hoort er blijkbaar tegenwoordig bij in ons land om overal een stickertje op te plakken, dat je er de rest van je leven niet meer afkrijgt. Dat moet blijkbaar met weinig vleiend cynisme en sarcasme gepaard gaan. Je toevoeging dat het gewoon een feit is, dat je er daarom mensen mee mag blijven uitlachen en achtervolgen is niet aan mij besteed.

Heel lollig allemaal met Gijp en Derksen als de grote opperhoofden der dijenkletsers. Verhoeven, Van Peppen, van Beukering, Manolev. Lachen hoor. Als je niet met de meute meerolt over de grond van het lachen, dan ben je al gauw hypocriet. Het zal wel. Ieder z' n ding.

Prima dat jij er moe van wordt van het woordje respect en het moeilijk in jezelf kan oproepen. Maar als je het niet erg vindt, dan doe ik niet mee met het tot einde der dagen iemand te achtervolgen om een leuk momentje als het sprintje en lach ik niet elke keer mee om Van de Burgerking.

Stel het je eens voor. Je vader die ineens tegen je zegt: "ik heb een verrassing: we gaan ons huis, onze familie, je school, je vriendjes en Nederland achter ons laten en 12.000 kilometer hier vandaan wonen. En weet je waarom? Omdat je dan papa in een stadion kunt zien voetballen!".

Ja, daar zullen z'n kinderen vast dolblij mee zijn.

Wat zijn kinderen daar van vinden weet jij ook niet, of wel. Misschien zijn ze juist dolblij en vinden ze het geweldig om naar het land van hun grootouders te gaan. Misschien vroegen ze er zelf wel eens naar. Weet jij veel...

Ik heb me zelf als tweede generatie Indo in Nederland altijd aangetrokken gevoeld tot mijn Indische roots. Als mijn ouders er voor hadden gekozen om terug te gaan toen ik jong was, dan had ik dat best leuk een spannend gevonden. Temeer omdat er nog veel familie woont. Het is ook serieus een optie geweest toen ik rond dr acht jaar oud was.

Daarnaast woont en leeft de topklasse van de bevolking gewoon in goede omstandigheden, ook qua scholing voor de kids kun je er goed vertoeven. En kun je altijd beslissen om het eerste beste vliegtuig terug te nemen mocht het op één of andere manier niet gaan lukken.

Nee, zo overtuigd als jij ervan bent, dat de kinderen niet dolblij zullen zijn om al dan niet tijdelijk naar het land van de grootouders te verhuizen en en passant papa mee te maken als gewaardeerde profvoetballer en een geweldige levenservaring op te doen in een andere cultuur, zo overtuigd dat ze niet dolblij kunnen zijn, ben ik niet.

Überhaupt passen de meeste jonge kinderen zich wonderwel zeer snel aan na een verhuizing en weten vaak snel al niet anders dan de nieuwde woon- en leefomstandigheden, op jonge leeftijd zijn de meesten nog erg flexibel.

Kijk, als ze nou gezegd hadden "we willen naar Indonesië vertrekken, omdat de kinderen benieuwd zijn naar hun roots en naar hun familie daar", dan had ik dat begrepen en prima gevonden.

Dat is echter het verhaal niet.

"maar misschien zijn er ook in het Nederlandse betaald voetbal nog wel clubs die gebruik willen maken van zijn diensten". Oftewel: het draait hem hoofdzakelijk om betaald voetbal kunnen spelen en hoe en waar is van secundair belang.

En dat mag, daar is/was hij nou eenmaal topsporter voor. Maar doe dan niet net alsof het je om je kinderen te doen is. Ik weet niet hoe oud die zijn, maar ik denk dat het voor de meeste kinderen heel weinig uitmaakt of papa voor AFC Arnhem in de eerste klasse of voor pak 'm beek Telstar of TOP Oss in de Jupiler League speelt.

Alleen is AFC Arnhem failliet. En v.d. Beukering is zo ontzettend veel aangekomen na zijn carrière dat ik me af vraag of hij ooit weer fit zal worden.

Als ik dit onderstaand citaat zo lees, dan komt de wens volgens oom Van Beukering eveneens van de kinderen zelf:

'zijn kinderen hebben nu een leeftijd bereikt waarop ze papa graag willen zien voetballen. Jhonny heeft de ambitie om het nog een keer te laten zien en is nu hard in training om fit worden.'

De kinderen hebben blijkbaar uit eigen beweging aangegeven papa graag (op profniveau) te willen zien voetballen en vinden het blijkbaar geen probleem om dat in Indonesië te zie gebeuren. Dat lees ik zo tussen de regels door. Ze zijn in ieder geval op een leeftijd dat ze het zelf aangaven.