'Ik kreeg een brief waarin stond dat ik niet goed genoeg was. Ik was zó pissig, dat ik hem in de tuin in brand stak'
Hij is jaren geleden als veldspeler niet goed genoeg voor de jeugdopleiding van NAC Breda. Dan word ik maar keeper, denkt Tein Troost dan. Die beslissing betaalt zich later dubbel en dwars uit. De 23-jarige doelman speelt zijn wedstrijden tegenwoordig voor het Ierse Cork City, dat hem huurt van NAC. Een gesprek over zijn switch naar het keepen, periode bij Feyenoord, jaren in Breda én het leven in Ierland. “Ze lopen hier wel een aantal jaartjes achter. In de bus kan je bijvoorbeeld niet contactloos betalen.”
Door Noël Korteweg
Troost groeit op in Breda en begint al vroeg met voetballen. “Ik speelde bij VV Dinteloord en mijn vader was mijn trainer. Ik heb daar van mijn vierde tot zevende gevoetbald. Ik zat in het team met mijn twee neefjes en broer, dat was altijd harstikke leuk. Op een gegeven moment ben ik naar JEKA gegaan en heb ik daar een aantal jaar gespeeld.” De linkspoot valt op als veldspeler die de hele linkervleugel bestrijkt.
NAC houdt de jonge Troost in de gaten en nodigt hem uit voor vier proeftrainingen. Als de Bredanaar zich weet te onderscheiden mag hij in de jeugdopleiding komen spelen. “Maar even later kreeg ik een brief waarin stond dat ik niet goed genoeg was. Ik was daar zó pissig over, dat ik die brief in de tuin in brand heb gestoken”, herinnert Troost zich nog. Maar bij de pakken neer gaan zitten doet hij niet. Hij bedenkt een oplossing. “Ik zei daarna gelijk tegen mijn vader: ‘Papa, ik wil gewoon profvoetballer worden. Als het niet als voetballer kan, dan maar als keeper.’ Hij zei: ‘Weet je wat jij doet? Denk er maar eens een nachtje over na.’”
Dat doet Troost. “De volgende ochtend stond ik heel vroeg naast het bed van mijn vader. ‘Ik word profkeeper’, zei ik. M’n pa reageerde: ‘Als jij dat graag wil, gaan we dat doen.’” De kersverse doelman doet een proeftraining bij JEKA om zo in het selectieteam te komen. “Maar het team zat eigenlijk al vol en ze vonden me niet goed genoeg.” Troost doet dan drie proeftrainingen bij Baronie, waar hij wél mag aansluiten.
“Er was toevallig een scout van NAC aanwezig tijdens die proeftrainingen. Geert Brusselers (de coördinator van de jeugdopleiding van NAC, red.) belde me op en vertelde dat ze nog een keeper zochten. ‘We willen je graag uitnodigen voor een proeftraining, samen met één andere keeper. Op basis van één training gaan we bepalen of je goed genoeg bent, want we hebben écht een doelman nodig.’” Troost gaat in op die uitnodiging. “We moesten direct na die training op gesprek komen.”
Overstap naar NAC
“Die andere jongen kwam huilend naar buiten, dus ik wist al een beetje hoe laat het was. Toen ik naar binnen ging, hoorde ik dat ik was aangenomen. Twee weken later speelde ik mijn eerste wedstrijd voor NAC, zonder eigenlijk ooit een wedstrijd gekeept te hebben.” Heel lang heeft Troost eigenlijk niet nagedacht over zijn switch naar het keepen. “Het was echt een impulsactie nadat ik de brief had verbrand. Ik heb daarvoor nooit echt momenten gehad waarbij ik dacht: ik wil in de goal staan. Ik zag toevallig laatst wel een filmpje van Sydney van Hooijdonk en mij, toen ik één jaar oud was. Hij schoot op goal en ik pakte de bal. Dat was heel grappig. Verder heb ik nooit gedacht: ik ga keepen.”

Troost moet wel even wennen als doelman. “Ik stond altijd linksbuiten, linksback of linkscentraal. Ik vond slidings maken altijd heel leuk en in het begin merkte ik dat ik als keeper snel met mijn voeten naar de bal ging. Ik was ook iemand die graag kort op de laatste lijn speelde en dieptepasses eruit haalde. Dat deed ik dan vaak met slidings. Of als ik van links naar rechts over moest komen, ging ik met een sliding naar de bal in plaats van met mijn handen. Daarin merkte je wel dat ik echt een voetbalachtergrond had.”
Door veel te trainen wordt de jonge Troost een échte keeper. “Op een gegeven moment gaat ‘het zijn van een voetballer’ er langzaam uit, omdat je natuurlijk steeds meer met je handen gaat doen. Het was een kwestie van tijd voordat dat automatisme werd.” Als keeper maakt de Bredanaar indruk. Hij doorloopt de jeugdelftallen van NAC en groeit in 2017 uit tot international van Oranje Onder 16. Troost heeft de clubs een jaar later voor het uitkiezen.
Transfer naar Feyenoord
“Ik ben bij Tottenham Hotspur geweest, maar raakte geblesseerd waardoor ze niet konden doorpakken. Mijn vader en zaakwaarnemer hadden destijds ook veel contact met AS Roma en Borussia Mönchengladbach. Ik stond op het punt om bij Anderlecht te tekenen, maar daar moest ik in een internaat. Ik ben echt een familiemens en heb toen de keuze gemaakt om bij mijn ouders te blijven.” Troost vervolgt zijn carrière wél bij Feyenoord. “Ze kochten me toen ik in de Onder 17 speelde van NAC. Als je zestien jaar bent en bij het Nederlands elftal zit, kan je eigenlijk naar elke club.”

“Ik wilde graag in Nederland blijven en mijn ouders konden me op en neer naar Rotterdam brengen. Als een traditionele topclub zich voor je meldt, is het vaak geen moeilijke keuze”, vervolgt Troost. De keeper, die het goed doet op Varkenoord, komt rond de coronaperiode in beeld bij het eerste elftal. Daar zwaait Dick Advocaat op dat moment de scepter. “Ik heb tijdens het coronajaar een aantal keer meegetraind met het eerste. Ze wilden de groep toen dicht bij elkaar houden en dus niet hebben dat ik tussen de academie en het eerste schommelde. Toen had ik het geluk dat ik er vast bij kwam.”
Troost staat dan opeens dagelijks op het veld met Justin Bijlow en Nick Marsman. “Ik heb heel veel van de professionaliteit en werkethiek van Justin geleerd. Marsman heeft ook zoveel ervaring. Zijn volwassen keuzes, manier van trainen en leven... Die ervaringen hebben echt de basis gelegd voor de keeper die ik nu ben.” Troost maakt zijn officieuze debuut voor Feyenoord op 3 september 2020, tijdens een oefenduel met Club Brugge.
Onderonsje met Advocaat
Advocaat zoekt hem kort daarvoor even op. “Jij hebt toch altijd zo’n grote mond? Laat het dan maar eens zien”, zegt de trainer tegen zijn keeper. “Dat klopt, ja”, lacht Troost. “Hij vond altijd dat ik een grote mond had, maar dat was helemaal niet zo. Ik was gewoon een jongen met bravoure en iemand die altijd vooraan stond. Ik heb nooit een grote mond gehad. Voor mijn officieuze debuut zei hij dat, inderdaad. Ik speelde vervolgens echt heel goed. Na de wedstrijd kwam hij naar me toe. ‘Je hebt het laten zien, proficiat.’ Ik heb altijd een goede band met hem gehad.”

“Advocaat was echt iemand van de oude stempel”, vervolgt de goalie. “Hij zei weleens: ‘Dit kunnen jullie niet.’ Hij was niet iemand die dacht: als jullie het niet kunnen, ga ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat jullie het wél kunnen.” Iemand die dat wél denkt, is Arne Slot. De trainer komt medio 2021 voor de groep te staan in Rotterdam-Zuid. “Hij was tactisch veel beter dan Advocaat. Slot begrijpt het spelletje héél goed en slaapt, eet en drinkt voetbal.” Ook buiten het veld maakt de oefenmeester indruk op Troost.
“Slot is gewoon een hele normale man. Het is echt een mensenmens. Hij is geen huisvader, maar gewoon een normale man die je ook op straat zou tegen kunnen komen. Hij zegt gewoon gedag tegen je en houdt niet van liegen en spelletjes spelen. Slot praat met iedereen: van de dokters en fysio’s tot de mensen die het gebouw schoonmaken. Hij is een normale man die het gewoon begrijpt en ook echt een peoplemanager.”
‘Ik denk dat ik nu pas besef hoe mooi het was’
Hoewel Troost geen minuten maakt, zit hij tijdens de hoogtepunten onder Slot wel dicht op het vuur. “Ik ben meegegaan naar Tirana voor de Conference League-finale en heb de dag voor de wedstrijd meegetraind. Daarna zat ik met de jongens die geblesseerd waren op de tribune. Ik kreeg ook een medaille, net als na de kampioenswedstrijd tegen Go Ahead Eagles. Toen kreeg ik ook een kleine schaal en een kampioensjas.” Ook tijdens het feest op de Coolsingel is Troost erbij. “Dat was gruwelijk en niet te beseffen. Dat zijn geweldige momenten om mee te maken.”

“Toen het feest klaar was, ben ik even op de rand van het balkon gaan zitten. Mijn ouders en toenmalige vriendin waren er ook bij. Als je daar zit, denk je: wauw, dit is echt héél bijzonder. Als je die foto’s en video’s nu terugkijkt... Ik heb het er laatst nog met een aantal teamgenoten in de bus over gehad. Dat zijn bizarre dingen om mee te maken. Ik denk dat ik nu pas besef hoe mooi dat was, omdat je nu de foto’s en video’s terugkijkt. Toen leefde je in het moment. Dat geldt natuurlijk ook voor de randzaken. Bij Feyenoord hadden we een zwembad, sauna, auto van de club, het stadion, de kleedkamer... Dat is niet normaal als je daar nu op terugkijkt.”
Kort na het feest op de Coolsingel vertrekt Troost bij Feyenoord. “Ze wilden mijn contract verlengen. De club had me een aanbieding gedaan voor één jaar, maar dan zou ik de keeper van de Onder 21 blijven en bij het eerste elftal op de bank zitten.” De doelman heeft op dat moment ook een aanbieding van NAC op zak. Hij besluit bij Slot binnen te lopen. “Ik ben naar zijn kantoor gegaan en heb verteld dat ik een aanbieding van zowel Feyenoord als NAC had ontvangen. ‘Hoe denkt u daarover?’, vroeg ik hem.”
“Slot zei: ‘Ik ben heel tevreden over je. Ik denk dat je een van de best voetballende doelmannen bent die ik tot nu toe heb gezien. Keepend moet je nog een aantal stappen zetten, maar ik denk dat je je hier tijdens de trainingen heel erg kan ontwikkelen. Helemaal in combinatie met de wedstrijden van de Onder 21. Maar als ik heel eerlijk ben, weet ik ook niet of ik hier volgend jaar nog ben.’ Die onzekerheid gaf voor mij de doorslag om voor mezelf te kiezen. Ik wilde echt minuten gaan maken in de Eerste Divisie en wedstrijden spelen waar druk bij komt kijken. Dat was bij de Onder 21 natuurlijk niet.”
Terugkeer in Breda
En dus keert Troost in de zomer van 2023 na vijf jaar weer terug bij NAC. “Ze waren gelijk heel concreet. NAC heeft twee of drie dagen nadat ik ze heb gesproken meteen een contractvoorstel gestuurd. Ik vond het mooi om terug te keren en ze hadden een prima tot goed plan. Die keuze was snel gemaakt.” Omdat Roy Kortsmit na zes competitiewedstrijden geblesseerd raakt, maakt Troost op 22 september tegen FC Emmen zijn debuut in het betaald voetbal. “Dat was een droom die uitkwam.”

“Het was wel een moeilijk moment, omdat we in een verschrikkelijk jaar zaten. Het was heel negatief allemaal, ook qua fans. Terecht, hoor. Het probleem in Nederland is dat het zwart of wit is, er zit niks tussenin. Dat is in Breda helemaal zo. Ik wist dat je als jonge speler fouten maakt en daarvan moet leren.” Troost speelt zes wedstrijden voor NAC voordat Kortsmit zijn rentree onder de lat maakt. “Dat waren niet mijn beste duels”, zegt de keeper.
Troost speelt aan het einde van het seizoen wéér zes wedstrijden, omdat Kortsmit opnieuw geblesseerd raakt. “Als je mijn eerste zes wedstrijden vergelijkt met mijn laatste zes wedstrijden, is dat een wereld van verschil. Ik heb me tijdens die laatste zes wedstrijden echt kunnen laten zien.” Thuis tegen FC Dordrecht, vier duels voor het einde van de competitie, raakt Troost zelf geblesseerd. “Daarna zijn we, in de goede zin van het woord, ‘per ongeluk’ gepromoveerd. Voor mij was het wat dat betreft enigszins jammer, omdat ik anders was blijven spelen.”
“Voor mij was het beter geweest als we in de Keuken Kampioen Divisie waren gebleven, omdat ik dan minuten had kunnen maken”, is de keeper eerlijk. “Dat was in principe ook het plan. Het plan was dat ik in het eerste jaar zou wennen, Kortsmit zou ondersteunen en de minuten zou maken die ik kon maken. Het was de bedoeling om in mijn tweede jaar te promoveren, maar als dat niet zou lukken, zou ik in de Keuken Kampioen Divisie gaan spelen. In het derde jaar zou ik verkocht worden, zodat de club er ook wat aan had. Dat is nu iets anders gelopen.”
Vertrek naar Cork
NAC haalt na het promotiefeest Daniel Bielica binnen om de Eredivisie mee in te gaan. Een concurrent voor Troost, dus. “Dat was op dat moment vrij logisch voor mij, omdat ik nog weinig tot geen ervaring had. Ik heb toen gelijk gezegd dat ik verhuurd wilde worden. Dat is in de winter uiteindelijk gelukt.” Cork City, dat uitkomt op het hoogste niveau van Ierland, meldt zich begin dit jaar voor de doelman. “Ze gaven aan dat ik bij hen veel minuten kon maken en dat gaf me veel rust en duidelijkheid. Het was daardoor een makkelijke keuze. Ik heb met de trainer van Cork gesproken en daar kregen mijn zaakwaarnemer en ik een goed gevoel bij.”
Troost moet wel even wennen aan zijn nieuwe omgeving. “Het was een grote switch qua cultuur en mensen. Ze zijn hier een stuk positiever dan in Nederland. Als er iets fout gaat, is het: ‘Unlucky, focus on the next one.’ Qua voetbal was de switch niet heel groot. Uiteindelijk moet je presteren en is ook hier de bal rond.”

De Nederlander komt landgenoot Malik Dijksteel tegen bij zijn nieuwe club. De geboren Amsterdammer speelt sinds de zomer van 2023 voor de Ieren. “Het hielp dat hij hier al zat. Ik vond het in het begin lastig om het Ierse accent te verstaan, dus daar hielp Malik me mee. Hij heeft me ook wegwijs gemaakt met wat andere kleine dingen. Dat is fijn.” De twee wonen samen in Cork. “We zochten beiden nog een appartement. Toen hebben we gezegd: ‘Dan gaan we lekker samenwonen.’”
“Mijn vriendin is hier bijvoorbeeld niet en zijn vriendin en kind zijn hier ook niet. Nu zijn we niet alleen maar alleen. We gaan af en toe weleens naar de stad om bijvoorbeeld wat te eten. Hij is nu in Nederland omdat hij geblesseerd is en zal binnenkort weer terugkomen. Het is hier een hele fijne omgeving en zeer rustgevend. We hebben twee slaap- en badkamers, een keukentje en woonkamer. We mogen dus zeker niet klagen.”
Bij Cork komt Troost weer aan spelen toe. De keeper heeft in de competitie nog geen minuut gemist sinds zijn komst. “Dat is top. Ik maak ook gelijk grote stappen. Het niveau is echt goed. We speelden laatst tegen Shamrock Rovers. Je kan hen een beetje vergelijken met FC Utrecht, bijvoorbeeld. De competitie is te vergelijken met de onderkant van de Eredivisie en bovenkant van de Keuken Kampioen Divisie. Clubs als FC Volendam, Excelsior en FC Dordrecht, bijvoorbeeld”, zegt Troost.
“Hoe meer ik speel, hoe vaker ik in situaties kom waarin ik nog nooit eerder heb gezeten. Daar kan ik weer van leren. Tot nu toe gaat het hartstikke goed. Ik kan mezelf bewijzen en onderscheiden. Voetbal leeft hier in Cork heel erg. Cork City is de enige club rond Cork. Daaromheen heb je Waterford en Bohemian, de rest zit allemaal in Dublin. Er zitten elke wedstrijd vijf- of zesduizend mensen bij ons. We hebben leuke supporters, er is een trommel in het stadion, en ze zingen en springen. Het is echt heel leuk. Het leeft ook in de stad. Als je ergens gaat eten of boodschappen gaat doen, vragen ze: ‘Jij bent toch Tein Troost?’ Dat is leuk.”
Het leven in Ierland is wel heel anders, vertelt de doelman. “Het is hier rustig en een stuk ouderwetser dan in Nederland. Ze lopen hier wel een aantal jaartjes achter”, lacht hij. “In de bus kan je bijvoorbeeld niet contactloos betalen. Verder houdt iedereen hier van eten, drinken en gezelligheid. Op vrijdag- en zaterdagavond gaan de mensen op stap. Op zondag herstellen ze van de kater en drinken ze buiten een theetje.”
Gaat Cork de koopoptie lichten?
De huurperiode van Troost bij Cork loopt eind juni af. De Ieren hebben een koopoptie bedongen, maar of die gelicht gaat worden, is nog niet duidelijk. “Cork is heel tevreden en wil heel graag dat ik blijf. De gesprekken over die koopoptie lopen met mij en m’n zaakwaarnemer. Mijn agent heeft ook contact met andere clubs en NAC. Verder ben ik daar niet echt mee bezig. Ik focus me op het hier en nu, de wedstrijden en mijn ontwikkeling. Dan zie ik over een paar maanden wel wat de zomer brengt.”

Troost heeft niet per se een voorkeur wat betreft zijn toekomst. “Nee, ik wil spelen. Ik voel en weet dat ik klaar ben voor een stap naar de Eredivisie. Het niveau van de Eredivisie-keepers is zeker vergelijkbaar met mijn niveau. Ik merk aan alles dat ik er klaar voor ben. Uiteindelijk hangt het er ook vanaf wat er op je pad komt. Ik ben hier veel bezig met het geloof. God heeft een plan voor je en Hij zal je voorzien van clubs in de zomer.”
‘Daar haal ik heel veel kracht, energie en liefde uit’
Troost is sinds twee jaar bezig met het geloof. “Ik heb daar heel veel aan nu ik hier op sommige momenten alleen ben. Je hebt niet echt het gevoel dat je alleen bent, want je hebt het geloof. Je hebt God aan je zijde. Ik merk dat ik daar heel veel kracht, energie en liefde uit haal. Dat is heel fijn. Ik ging in Nederland altijd op woensdagavond en zondagochtend naar de kerk. Hier probeer ik iedere dienst van mijn kerk in Nederland online te volgen en dan af en toe hier naar de kerk te gaan.”
“Het geeft me echt heel veel kracht. Ik heb veel contact met de pastoor van mijn kerk. We bellen vaak voor de wedstrijd om samen te bidden en even te praten over de afgelopen week en hoe het hier gaat”, aldus Troost, die vertelt dat sommige teamgenoten hem vragen stellen over zijn geloof. “Dat is mooi.”
Toekomstplannen
De keeper wacht af wat de toekomst brengt. Over zijn ambities is hij wel duidelijk. “Mijn doel is altijd geweest om een vaste waarde in NAC 1 te worden. Dat is in principe nog steeds mijn doel. God heeft een plan met me en als dat via rechts gaat om uiteindelijk links te komen, dan ga ik via rechts. Je wil altijd op het hoogste niveau uitkomen. Ik geloof dat ik daar de kwaliteit voor heb en dat mijn kans daarvoor gaat komen. De vraag is alleen of die kans deze zomer al komt.”