Ronald Koeman belde direct met zijn zoon na promotie Telstar: 'Wat hij dan zegt?'

Ronald Koeman junior, de doelman van Telstar, heeft een lange nacht achter de boeg. Dat vertelt de zoon van de bondscoach maandagochtend bij De Coen & Sander Show op radiozender JOE. De Witte Leeuwen promoveerden door een 1-3 zege op Willem II voor het eerst in 47 jaar naar de Eredivisie.

“Het was bizar”, blikt Koeman junior desgevraagd terug op de feestavond. “Het duurde een tijdje voordat we het stadion uit waren en het was een lange reis terug naar Telstar. Daar stonden er een hoop mensen ons op te wachten.”

“Ik heb wel een drankje gehad ja, zeker”, geeft hij lachend en eerlijk toe. “Ik denk dat ik om half drie, drie uur thuis was, maar ik denk dat het zes uur was voordat ik sliep. Dan ga je nog alles terugkijken, de filmpjes, de wedstrijd. Het gaat allemaal zo snel als je erin zit.”

Koeman junior kan weinig met de kritiek dat Telstar ‘niet in de Eredivisie hoort’. “Mijn antwoord daarop: er moet een hoop geregeld worden, het kunstgras moet eruit”, doelt hij op het KNVB-reglement dat voorschrijft dat alle Eredivisie-ploegen op natuurgras dienen te spelen.

“Het uitvak moet verbeterd worden, er is werk aan de winkel. Maar dat kan Telstar makkelijk aan, joh”, reageert Koeman vol vertrouwen. “Wat we gisteren (zondag, red.) hebben laten zien is zeker Eredivisie-waardig.”

Dan komt ook de toekomst van Koeman ter sprake. “Ik heb nog een jaar contract. We gaan wel zien wat er gaat komen. Tuurlijk is er interesse, het zou gek zijn als ik zou zeggen dat dat er niet is, want ik heb een heel goed seizoen gedraaid.”

Of een vertrek aanstaande is, is - mede door de promotie - onzeker. “Ik had natuurlijk niet verwacht dat we de Eredivisie zouden halen, dus dat soort gesprekken worden nu ook wel anders misschien.” Contact met zijn vader, de bondscoach, was er ook al, vertelt zoonlief.

“Zeker. Die heb ik gister al gebeld. Hij was super-, supertrots. Dus dat is alleen maar mooi, man. Wat hij dan zegt? Hij was een beetje verbaasd, verbijsterd. Hij leeft zo mee. Hij was met mijn moeder thuis aan het kijken, hij was niet in het stadion, maar hij wist niet wat hij zag”, besluit de keeper.