Roda JC: Een hectisch decennium is afgesloten

Van de vreugde in 2002 na de 0-1 op San Siro tot het absolute dieptepunt in 2009, toen Roda JC na speelronde 33 op plek achttien stond in de Eredivisie na alweer de zoveelste tegenslag. Van de bekerwinst in 2000 tot de vrijwel zekere fusie met Fortuna Sittard. Van de dood van de geliefde voorzitter Theo Pickée tot het opnieuw bereiken van de bekerfinale in 2008. Kortom, de periode 2000/10 was voor Roda JC een hectische periode met zowel tegenslagen als hoogtepunten.

Het begin van deze periode begon goed voor Roda JC en haar supporters, niet wetende wat er nog allemaal zou gebeuren de komende tien jaar. In 2000 waren er een aantal belangrijke gebeurtenissen voor Roda JC. Ten eerste werd de bekerfinale tegen NEC gewonnen met 2-0 en mocht Roda JC zich voor de tweede keer in haar historie bekerwinnaar noemen, na hem eerder te hebben gewonnen in 1997. Meteen daarna gebeurde er misschien wel een van de belangrijkste dingen in de geschiedenis van Roda JC. Het Parkstad Limburg Stadion was klaar en kon betrokken worden. Het nieuwe stadion, waar plaats is voor zo’n kleine 20.000 man, zou de vervanger worden van het geliefde Kaalheide. Zelf was de opening van het Parkstad Limburg Stadion een bijzondere ervaring voor mij. Ten eerste was het een mooie opening, maar dit was de eerste keer voor mij dat ik naar het stadion ging. Mijn eerste wedstrijd die ik ging kijken van Roda JC. Ik kan me niet erg veel meer herinneren. Roda JC speelde deze wedstrijd uiteindelijk gelijk.

Twee jaar later kwam er opnieuw een succes voor Roda JC. Na knappe resultaten in de UEFA Cup, waarin onder andere Bordeaux werd uitgeschakeld, mocht het toch kleine Roda JC aantreden tegen de Italiaanse grootmacht AC Milan. De kansen voor Roda JC waren klein om door te gaan, maar dit is al een ervaring waar je ú tegen kan zeggen. Mijn vader slaagde erin om kaartjes te krijgen en dus zat ik daar in het stadion als 5-jarige naar een wedstrijd te kijken, waarvan je later denkt: wow. Jammerlijk werd de thuiswedstrijd verloren met 0-1, maar uit gebeurde er iets heel moois. AC Milan leek thuis niet te verslaan, maar toch slaagde de club uit Kerkrade erin om dat te doen na een harde knal van Luijpers: 0-1. Helaas werd er verloren na strafschoppen, maar elke Roda JC’er zal met trots terugkijken op deze ervaring, net zoals ik.

Zoals in de inleiding al is aangegeven, waren er ook een paar tegenslagen. In 2003 bijvoorbeeld. Op 1 december 2003 stierf Theo Pickée, de voorzitter van Roda JC, na een lang ziekbed aan kanker. Hij werd 65 jaar oud. Het kwam voor hard aan voor iedereen met een Roda-hart. Pickée heeft veel gedaan voor de club en hij werd zeer gewaardeerd. Vooral zijn inzet voor de club was geweldig, een echte Roda-man. Hij was al rond 1980 actief voor Roda JC op het gebied van sponsors, maar kwam er in 1989 pas echt bij, toen hij toetrad bij het bestuurd als secretaris. Twee jaar later werd hij uiteindelijk voorzitter van Roda JC. Hij was onder meer betrokken bij de bouw van het Parkstad Limburg Stadion. Onder een welverdiend applaus kreeg hij in het stadion zijn afscheid onder het lied ‘’You’ll never walk alone’’. Ook kreeg hij nog een blijk van waardering, want de zuidtribune werd naar hem vernoemd: De Theo Pickée tribune.

Tot slot hebben we nog de periode 2008/09 waarin veel gebeurde. Eerst werd er de bekerfinale gehaald in 2008 tegen Feyenoord, die jammer genoeg verloren ging met 2-0. Ik was erbij, en het was een fantastische ervaring en het was leuk om Roda in actie te zien in een finale. Maar het seizoen daarop werd een seizoen dat ik persoonlijk snel zou willen vergeten, maar het seizoen 2008-2009 zal niet vergeten worden, al was het niet fijn. Het liep op sportief en financieel gebied niet goed met Roda en er kwamen met Fortuna Sittard gesprekken over een eventuele fusie. Roda-fans waren daar niet blij mee en organiseerden ondermeer protestmarsen om hun ongenoegen te laten blijken. Later bleek dat niets te helpen, aangezien bekend werd gemaakt dat de fusie van Fortuna Sittard en Roda JC zou doorgaan en dat de nieuwe club Sporting Limburg zal gaan heten. Daarna gebeurde er veel. Roda bleef maar niet goed presteren en tijdens Roda JC-Ajax in het begin van 2009 werden er zelfs stoeltjes op het veld gegooid. Natuurlijk niet de beste manier om je ongenoegen te uiten, maar ik kon alles en iedereen begrijpen, want Roda JC zou van ons worden afgenomen. Uiteindelijk, nadat de moed eigenlijk al was opgegeven, ging de fusie plotseling niet door, omdat de provincie geen geld wilde pompen in de nieuwe club. Roda JC en Fortuna Sittard waren voorlopig gered.

De meeste Roda-fans en ik dachten dat het ergste nu wel was geweest, maar niets bleek minder waar. Roda stond bij de laatste drie in de Eredivisie en verloor op speeldag 33 van Willem II met 0-1, waardoor de rode lantaarn hier in het zuiden was. Iedereen was moedeloos, want we wisten dat Roda moest winnen van Feyenoord, in De Kuip! Spelers als Kah moesten huilen, zo’n klap was het voor iedereen. Een week later was het dan zover: de belangrijke wedstrijd tegen Feyenoord. Misschien anders dan iedereen had verwacht won Roda met 2-3 na een toch goede wedstrijd te hebben gespeeld. Ik was op die dag bij mijn opa en oma en moest de wedstrijd via de radio volgen. Het was echt een spannende middag, ik kon gewoon niet stil zitten en de opluchting die dan over je lichaam gaat na het einde is gewoon niet te beschrijven. Roda kwam nog goed weg in de Play-Offs, maar mocht dan toch het seizoen daarop aantreden in de Eredivisie. De teller staat nu op 38 jaar onafgebroken Eredivisie en ik hoop dat het alleen maar meer wordt. Ik ben trots op deze club.